Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą. (Łk 19,20)
Niedziela Palmowa. Chrystus przyjmuje hołd tłumu, mając świadomość, że jest to pierwsza odsłona dramatu Odkupienia, który rozegra się w Jerozolimie w ciągu najbliższych dni. Wielu z tych, którzy teraz wiwatują, wzniesie niebawem złowrogi okrzyk „ukrzyżuj Go”. Czy rzeczywiście tak blisko jest od miłości do nienawiści?
Nie. Tak blisko jest od powierzchowności do manipulacji. Mechanizm ów nie był nowością za Chrystusa; dożył też w dobrym zdrowiu naszych czasów. Postęp cywilizacyjny nie upowszechnił mędrców, za to przydał potęgi technikom manipulacji ludzką świadomością. Tak naprawdę żyjemy zniewoleni przez media: co tydzień chciwie rzucamy się na zawartość telewizyjnego programu, w naszych domach bezwiednie pojawiają się towary, o których dziwnym zbiegiem okoliczności pełno w reklamach. Żyjemy w okowach mediów. Wpadliśmy z jednego totalitaryzmu w drugi.
Chrystus patrzył na wiwatujący tłum bez zgorszenia okazywanego przez niektórych faryzeuszy. Będąc Bogiem Wcielonym, umiał odróżnić płynącą z głębi serca spontaniczność od wyrafinowanej manipulacji. Cóż bowiem ważniejszego nad uwielbienie płynące ze szczerości serca? „Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą”.
Oni umilkli kilka dni później. Wtedy na Golgocie zagrzmiały kamienie.
Wciąż słychać ich głos.
Moje zainteresowania koncentrują się wokół nauk ścisłych, filozofii, religii, muzyki, literatury, fotografii, grafiki komputerowej, polityki i życia społecznego - niekoniecznie w tej kolejności.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
