Nie tylko o Krzyżu

Miałam dzisiaj nic nie pisać o dniu wczorajszym. Kto był w Warszawie, to był, kto uczestniczył gdzie indziej w Mszach Świętych, pochodach, wiecach - przeżył co przeżył. Na blogach było trochę wpisów, komentarzy, ale raczej typu informacyjnego.

No, ale Lchlip napisał notkę

lchlip.salon24.pl/286288,samotny-krzyz#comment_4098597  i trudno mi tylko wpisać komentarz.

Rozumiem, że niektórzy dziennikarze mogą celowo przeinaczać a inni nie rozumieć tego, co się działo pod Krzyżem. Ale w Salonie przetoczyło się mnóstwo notek. Większość osób, nawet nie wierzących, uważało po prostu, że Obrońcy Krzyża mają prawo - jeśli chcą - tam trwać, modlić się i nie być niepokojeni przez hordy podpitych młodzianków. Ci, którzy chcieli z nimi rozmawiać doskonale wiedzą, że nawet ta grupa była podzielona, a na pewno nie miała nic wspólnego z PIS. No, chyba jedno - domagała się postawienia pod Pałacem pomnika Tym Którzy Zginęli w Smoleńsku. 17 marca w warszawskiej Kinotece będzie premiera filmu "Krzyż" ( Ewy Stankiewicz), na pewno wiele wątpliwości wyjaśni.

A co robimy my, każdego 10 w Warszawie i w innych miastach?

To, co zawsze robili Polacy - zaczynamy od Mszy Świętej. W latach osiemdziesiątych starsi z nas brali udział w Mszach za Ojczyznę - wierzący i niewierzący.Bo Kościół od wieków był miejscem azylu i doskonale rozumiałam, że z tego azylu korzystał ktoś, komu dzisiaj z Kościołem nie po drodze. Jakoś nie przypominam sobie, aby ktoś wtedy te Msze wypominał - przecież też można było powiedzieć - jak chcecie się modlić macie kościoły parafialne. Musicie się gromadzić na Żoliborzu?

Ach, oczywiście teraz jest demokracja. No i co z tego? Zmieniło się na lepsze o tyle, że możemy po Mszy demonstrować.Nie palimy opon, nie wyrywamy bruku. Modlimy się i śpiewamy. Nie wiem kto i co krzyczał rano. Jakoś tak mam, że wierzę tylko w to co zobaczę na własne oczy - nic się od PRLu w tej materii nie zmieniło.

Poza  pieśniami typu: Boże coś Polskę ( jeszcze na zakończenie Mszy Świętej), pieśniami maryjnymi, odmawianiem różańca i Suplikacjami zarejestrowałam tylko kilka okrzyków typu :" Precz z komuną ", czy "Solidarność" - to reakcja na wystąpienie Górnika oraz kilka okrzyków "Jarosław". Żadnych przeciwrządowych czy przeciw panu Komorowskiemu jako żywo nie było.

Owszem, zawsze jest dużo transparentów domagających się wyjaśnienia Katastrofy czy inne typu "TVN kłamie" ( a mówi prawdę?) ale przecież nikt nikogo nie kontroluje. Jedyna formalność jaka jest dochowana to zgłoszenie demonstracji do Urzędu Miasta co czyni Gazeta Polska. Każdy kto chce, może przyjść i przynieść co mu się żywnie podoba. A ja zawsze jestem pod wrażeniem porządku, atmosfery patriotyzmu i wspólnoty tych obcych przecież sobie ludzi.Część z nich niesie małe drewniane Krzyże przewiązane wstążką biało-czerwoną.Czy jest to "wykorzystywanie Krzyża"? Przypuszczam, że wątpię. No tak już mamy, że zawsze nam towarzyszyły symbole religijne - czy to były dni chwały czy upadku, czy pokoju czy walki.Nie twierdzę, że Polak to koniecznie katolik. Ale katolik- Polak nie potrafi myśleć o Bogu między 7.00 a 7.15 oraz między 22.00 a 22.30. W jego pieśniach religijnych - tych najpiękniejszych - zawsze motywy religijne przeplatają się z patriotycznymi. Czy to kolęda ( Podnieś rękę Boże Dziecię, błogosław Ojczyznę miłą) czy pieśn maryjna ( Weź w opiekę naród cały, który żyje dla Twej chwały).

I mam nadzieję, że na zawsze tak zostanie - nie da się polskich katolików zagonić do kruchty, bo:

My chcemy Boga w naszym kraju,
Wśród starodawnych polskich strzech.
W polskim języku i zwyczaju,
Niech Boga wielbi Chrobry, Lech.

A na zakończenie posłuchajcie i obejrzyjcie. To nasza historia!