Pewien ortopeda, przyjaciel spowinowaconego druha, mówi, że jest trzech głównych sponsorów ortopedii: Polmos, Decathlon i Husquarna. Dawno temu być może bywałem bliski sponsorowania ortopedii z inspiracji Polmosu (nie żebym zaraz miał jakiś problem, zwyczajne życie młodego, który lubi się zabawić), ale do bezpośredniej współpracy na szczęście nigdy nie doszło. Teraz możliwości jej nawiązania są znacznie mniej prawdopodobne, niemal znikome, chociaż różnie bywa.
Husqarna? Nie tacy jak ja tu się liczą.
Na stare (jeszcze nie całkiem, ale coraz temu bliżej) lata ocieram się o to żeby ulec Decathlonowi.
Biegam. I nie jestem pewny, czy na dobre i na zdrowie mi to wychodzi. Zresztą, gdyby bieganie dawało gwarancję bardziej komfortowego życia, to biegałby cały świat. A nie biega. Ja zacząłem w lipcu 2020, po części w ramach odreagowania kowidowej izolacji. Długo to nie potrwało, raptem 25 razy po 3.5-7 km. I kontuzja. W 2021 roku 5 biegów. I kontuzja. Tym razem zacząłem w czerwcu 2022. Ostrożnie. Jak na mnie nawet bardzo ostrożnie, chociaż lubię rywalizację, jak trzeba to nawet z samym sobą i ze swoimi wynikami. Wynikami obiektywnie słabymi, ale coraz lepszymi. Od czerwca biegałem już 57 razy (średnio co 3 dni, to znaczy bieg i 2 dni bez) , przebiegłem ponad 400 km. W listopadzie i grudniu dwa ostrzeżenia od Achillesa - dłuższa od standardowej (mojej standardowej) przerwa i udało się. Było OK. Wczoraj drugie dłuższe wybieganie - 15 km, w tempie (6'23'' na km) wyraźnie wolniejszym niż zwykłe 7-10 km biegi (średnia 5'40''), ale kolano się odezwało. Szlag by je. Mam nadzieję, że nie na długo wyłączy mnie z dreptania, które sprawia mi dosyć dużą frajdę. Nawet zgłosiłem się do pierwszego w życiu masowego biegu - Wrocław Półmaraton. Nocny bieg, a to mi wyjątkowo odpowiada. Tylko czy kolano i inne gnaty tego nie zawetują?
PS.
Pamiętam o rozgrzewce i rozciąganiu.
