Vetka155 Vetka155
113
BLOG

W hołdzie Ofiarom Smoleńsko-Katyńskim -moja poezja.

Vetka155 Vetka155 Kultura Obserwuj notkę 0

 

                                                      Epitafium Smoleńsko - Katyńskie.

 

                                                            Polecieli w odwiedziny

                                                            jedni do drugich,

                                                            by oddać hołd

                                                        -   nie zginąć.

                                                             Nie mieli pojęcia,

                                                             z jakiej przyczyny

                                                             wpadli im

                                                             prosto w objęcia?!

                                                       -    Z fajerwerkami

                                                             huku Tu - 154,

                                                             z salutowaniem,

                                                             łzami wzruszenia

                                                             i całowaniem,

                                                             przepraszaniem,

                                                             że nie zdążyli

                                                             wziąć kwiatów.

                                                             Po co kwiaty?

                                                      -     Mówili Ci z Katynia.

                                                             Nie trzeba,

                                                             bo nie zabiera się ich

                                                             do Nieba!

                                                            Tu są też -  te z Monte Cassino -

                                                    -       czerwone jak krew!

                                                            Kwiaty też umierają.

                                                            Gdy zginą, jak gdyby -

                                                            też idą do Nieba,

                                                            gdzie wszystko żyje

                                                            W PAMIECI ŻYWYCH !

 

                                                     Wspomnienie o  Pierwszej Damie ( 2010 r. )

 

                                                      Bardzo go kochała

                                                      i szła za Nim wszędzie.

                                                     Do nas się uśmiechała,

                                                      nawiedzała kościoły

                                                     i przybytki nędzy.

                                                     Robiło się jaśniej 

                                                     od tego uśmiechu

                                                     i w serca wpływało ciepło

                                                    odrobiną oddechu

                                                    dobrem, które zakrzepło

                                              -     nagle, w Smoleńsku

                                                     i rozprysło Pierwszej Damie

                                              -     w Polskę - na części,

                                                     bo runęło na Ziemię

                                                     z  Tu - 154,

                                                     z uderzeniem niewidzialnej pięści

                                                     w Twarz Ojczyzny !

                                                     Szła za Nim wiernie i wszędzie,

                                                     Duchem się wzbiła,

                                                      jak ptak do Nieba.

                                                     Więc płyną, jak dwa łabędzie

                                                     na czele dziewięćdziesięciu czterech-

                                               -       ich droga się uwiła

                                               -     czerwono -  biała...

                                                     W tłumie Polaków - wszędzie

                                                      płacz wzbiera,

                                                     a Ona jedzie z wolna za Mężem,

                                                     w trumnie na Wawel - 

                                               -     do Sławy ... 

 

                                                  

                               

  

                                                              

            

Vetka155
O mnie Vetka155

Lubię pisać odważnie - w obronie najsłabszych oraz o bolączkach społecznych i politycznych.Nie lubię obłudy i wulgaryzmów. Często zdarza mi się inny gatunek literacki, z poezją włącznie.Na pewno jestem uczciwa i na pewno kocham ludzi bez względu na ich pochodzenie,lub status,a nawet staram się zrozumieć inność ich poglądów.Nie jestem jednak bezkrytyczna...Uważam, że nawet "walka z wiatrakami" w dobrej sprawie, może przynieść , wbrew pozorom - rezultaty.

Nowości od blogera

Komentarze

Pokaż komentarze

Inne tematy w dziale Kultura