O Wieczny Ogniu, o Źródło Miłości,Przyjdź,Duchu Stworzycielu

 

 

Święto Zesłania Ducha Świętego kończy czas paschalny. Jest integralną, ostatnią częścią Okresu Wielkanocnego. W Okresie Wielkanocnym obowiązuje biały kolor szat liturgicznych. Wyjątek stanowi jedynie Zesłanie Ducha Świętego, kiedy to stosuje się kolor czerwony. Krzyż ołtarzowy jest ozdobiony czerwoną stułą, przy ołtarzu stoi figura Chrystusa Zmartwychwstałego. Obchód uroczystości Pięćdziesiątnicy (Zesłania Ducha Świętego, Zielonych Świąt ) jednego z najważniejszych świąt chrześcijańskich przypadającego 49 dni (7 tygodni) od Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego, w liturgii godzin rozpoczynają pierwsze nieszpory, zaczynające się średniowiecznym hymnem „O Stworzycielu, Duchu, przyjdź”. Jego autorstwo przypisuje się mnichowi benedyktyńskiemu urodzonemu w Moguncji w IX wieku – Hrabanowi Maurowi. Dość dosłowny przekład z łacińskiego oryginału opracował Adam Mickiewicz:

 

 

Veni Creator Spiritus

(Tekst Łaciński: Hrabanus Maurus (+856)

 

Veni Creator Spiritus

Mentes tuorum visita

Imple superna gratia

Quae tu creasti pectora!

 

Qui paracletus diceris,

Donum Dei altissimi,

Fons vivus, ignis, caritas

Et spiritalis unctio.

 

Tu septiformis munere,

Dextrae Dei tu digitus,

Tu rite promisso Patris

Sermone ditans guttura:

 

Accende lumen sensibus,

Infunde amorem cordibus,

Infirma nostri corporis

Virtute firmans perpeti.

 

Hostem repellas longius

Pacemque dones protinus;

Ductore sic te praevio

Vitemus omne noxium.

 

Per te sciamus, da, Patrem,

Noscamus atque Filium,

Teque utriusque Spiritum

Credamus omni tempore.

 

 

Przyjdź, Duchu Stworzycielu,
Myśli Twoich (wiernych) nawiedź,
Napełnij łaską niebieską
Piersi, któreś stworzył.

O Ty którego zowią jasnością najwyższą,
Darem Boga Najwyższego,
Źródłem Żywym, ogniem, miłością
I duchownym balsamem.

Ty, siedmioraki w darach,
Któryś jest palcem prawicy bożej,
Wedle obietnicy Ojca
Wzbogacający mową usta.

Zapal światłość w zmysłach,
Wlej miłość w serca.
Dolegliwości naszego ciała
Twoją siłą pokrzep.

Nieprzyjaciela odpędź daleko,
Pokojem udaruj rychło,
Za Toba, idąc jak za wodzem,
Obyśmy uniknęli wszelkiej szkody.

Daj, abyśmy przez Ciebie pojęli Ojca,
I uznali Syna,
I uwierzyli na zawsze w Ciebie Ducha,
Od obydwu pochodzącego.

Niech będzie chwała Ojcu, chwała Synowi
I równa chwała Tobie, Duchu!
Za którego natchnieniem
Myśl ludzka świeci się i płonie świętymi ogniami.

[Maurus Magnentius Rabanus, Hraban Maur, (ok. 780 − 4 lutego 856 w Winkel) – kronikarz i uczony czasów karolińskich, mnich benedyktyński, teolog, autor encyklopedii De rerum naturis, poeta łaciński, autor hymnów brewiarzowych sławiących Ducha Świętego. Zasłużył się także w wielu innych dziedzinach, m.in. pisał traktaty o Biblii, wychowaniu i gramatyce. Obok Alkuina był najbardziej wpływowym pisarzem i nauczycielem czasów karolińskich.]

 

„Tekst hymnu niesie ze sobą wiele prawd teologicznych dotyczących Ducha Świętego. Duch brał udział w stworzeniu człowieka, co więcej – jest tchnieniem, powietrzem, którym człowiek oddycha. Można więc powiedzieć, że człowiek żyje dzięki obecności Ducha Świętego, który podtrzymuje jego istnienie w każdej chwili. Działa on także w myśli ludzi – Jego moc pobudza umysł człowieka do poznania całej Trójcy Świętej, On też pobudza wszystkich wiernych do oddawania chwały Bogu. Duch Święty jest obietnicą Chrystusa, darem Boga przekazanym wierzącym, zna prośbę Jezusa i w Jego imię działający i udzielający swoich siedmiu darów pomnaża miłość, daje światło wiary, pokrzepia ciało, oraz uczy modlitwy i wspiera w obronie przed złym duchem.

Ten czcigodny średniowieczny hymn w liturgii pojawia się bardzo często – choćby w liturgii godzin Zesłania Ducha Świętego, w obrzędach sakramentu małżeństwa oraz przy rozpoczęciu ćwiczeń rekolekcyjnych czy konklawe. Jego podniosła forma literacka i gregoriańska melodia jeszcze bardziej ukazują, iż niesie on w sobie głęboką pneumatologię katolicką, zakorzenioną głęboko w Tradycji Kościoła.” [Wojciech Malesa]

 

 

 Johann Sebastian BACH
CANTATE BWV 34 pour la Pentecôte -Pfingsttag-Whitsun
" O ewiges Feuer " " O feu éternel "
 puis 1740

Rebecca Martin - Markus Schäfer - Sebastian Bluth
Windsbacher Knabenchor
Deutsche Kammer-Virtuosen Berlin
Direction Karl-Friedrich Beringe

Jan Sebastian Bach -KantataBWV34

Na Święto Zesłania Ducha Świętego

1. Chór
Trombe, Timpani, Oboi, Violini, Viola, Basso continuo

O Wieczny Ogniu, o Źródło Miłości,
Wypełnij nasze serca i uświęć je!
Ześlij przenikające i kipiące niebiańskie płomienie,
Chcemy być, o Najwyższy, Twą Świątynią.
Ach wypełnij dusze wiernym oddaniem.

2. Recytatyw (Tenor)
Basso continuo

Panie! nasze serca zachowują
Twe Słowo Prawdy.
Chętnie przebywasz wśród ludzi,
Gdyż mają Cię w swoim sercu;
Panie, przyciągnij łaskawie!
Kto wspomina na świętość
Ma największą sławę.

3. Aria (Alt)
Flauti traversi, Violini [con sordino], Viola, Basso continuo

Błogosławione jesteście, wybrane dusze,
W których Bóg mieszkanie sobie upatrzył.
Kogo spotka większe dobro?
Kto może mnogość błogosławieństw zliczyć?
A nimi obdarza Pan.

4. Recytatyw (Bas)
Basso continuo

Wspomnij Boże niebieskie mieszkania,
Które świętość zamieszkuje,
Więc musi ich błogosławieństwem chronić,
Więc im wynagradza zasiadaniem w miejscu świętym.
Pan ogłasza w swoim domu
To słowo błogosławieństwa:

5. Chór
Trombe, Timpani, Oboi, Violini, Viola, Basso continuo

Pokój Izraelowi!
Dziękujcie Najwyższym Cudownym Rękom,
Dziękujcie, bo Bóg o was pamięta.
Tak, Jego słowo staje się czynem,
Pokój Izraelowi,
Pokój wam zsyłam.

 Zielone Świątki w Katedrze Notre-Damew Paryżu

 

Zielone Świątki w Cluny

========================================================================

 

Z traktatu św. Ireneusza, biskupa, Przeciw herezjom

(księga 3, 17, 1-3)

Zesłanie Ducha Świętego

 

Pan, dając swoim uczniom władzę odradzania ludzi w Bogu, rzekł im: "Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego".

Już przez proroków obiecał wylać w czasach ostatecznych tego Ducha na sługi i służebnice swoje, aby prorokowali. Dlatego Duch zstąpił także na Syna Bożego, który stał się Synem Człowieczym, wraz z Nim przyzwyczajając się do przebywania wśród ludzi, do zamieszkania wśród nich i do spoczywania na tych, którzy są dziełem rąk Bożych, aby spełnić w nich wolę Ojca i zastarzałych w grzechu odrodzić do nowego życia w Chrystusie.

Po wniebowstąpieniu Pana, jak to podaje święty Łukasz, w dniu Pięćdziesiątnicy zstąpił na uczniów Duch Święty, który ma władzę nad wszystkimi narodami, aby wprowadzić je do Życia i aby otworzyć Nowe Przymierze. Dlatego wszystkimi językami śpiewali oni wspólnie hymn ku chwale Boga, a Duch Boży łączył w jedno oddalone od siebie ludy i składał Ojcu w darze pierwociny ze wszystkich narodów.

Tego Ducha Świętego Pan obiecał nam posłać jako Pocieszyciela, aby nas przygotował dla Boga. Jak bez wody nie da się zaczynić suchej mąki i wyrobić z niej jednego ciasta i jednego chleba, tak i my nie możemy stać się jedno w Jezusie Chrystusie bez wody, która przychodzi z nieba. Jak zeschnięta ziemia nie wyda plonu bez wilgoci, tak my, którzy byliśmy suchym drzewem, nie wydalibyśmy owoców życia bez deszczu zesłanego z woli niebios.

Nasze ciała przez obmycie w wodzie chrztu otrzymały dar jedności, dzięki któremu staną się niezniszczalne, dusze zaś zjednoczył Duch Święty.

Na Panu spoczął Duch Boga, "Duch mądrości i rozumu, Duch rady i męstwa, Duch wiedzy i bojaźni Boga". Pan zaś tego Ducha dał Kościołowi, zsyłając z niebios Pocieszyciela na całą ziemię, tam właśnie, "gdzie szatan, wedle słów Zbawiciela, spadł z nieba jak błyskawica". Ta ożywcza rosa Boża jest nam konieczna, abyśmy nie zostali spaleni i nie stali się bezużyteczni, a jak mamy oskarżyciela, mieli również Obrońcę. Pan powierzył Duchowi Świętemu swoją własność, to jest człowieka, który wpadł w ręce zbójców. Nad nim sam się wzruszył, opatrzył jego rany i za niego dał dwa królewskie denary. A my, którzy otrzymaliśmy przez Ducha Świętego obraz i napis Ojca i Syna mamy pomnożyć denar nam dany i pomnożony zwrócić naszemu Panu.