gdzie czas

po prostu

Kazimierzowi Mrówce

gdzie czas
gdy mędrzec miastom
prawa układał
fidiaszową ręką

gdzie wyniosły Parmenid
co boski błąd
uparcie zaokrąglał
na kole garncarskim
swej wizji
i Heraklit oszalały
który w ciemną toń
rzeczy każdej
na złotym sznurze
logosu
się opuszczał

jakimi łańcuchami
do jakich gór łańcuchów
resztę jurodiwych
przykuto?

miałeś rację
Ksenofanie przepastny
mój w zadziwieniu kolego
bogiem owiec
nie jest pasterz
ani nawet pies jego
lecz – rzecz prosta
– jest nim zwykła
nad-owca

o dość rzadkim
powszechnym imieniu
Nada Nada…

a przecież wszelkie
milczące oracje
które przez wieki
pasterz sokolnik słał w niebo
w południe
swego rozmiłowania
kończyły się słowy:
Neti! Neti!

gdzie ten czas?
blisko bliżej
najdalej

23-25.11.2012

===========================================

podwoje

Andrzejowi Dąbrówce

bramy snu bramy poznania
bramy piekieł
dlaczego ich tyle?
jak je odróżnić?

wchodzimy wkraczamy
przechodzimy
schyleni
przepuszczają zatrzymują
przytrzaskują dłoń
głowę serce
myślimy

że znamy hasło
a to tylko chaos
hałas os

bramy snu
- z kości słoniowej
białe bielsze blednące

bramy poznania
- wąskie
trwałe jak zjawa
tęczy

(tęczy siedmiu
braci śpiących
czy tęczy siedmiu
błędów głównych
- spytał Immanuel
von Königsberg
podczas swego wykładu
i w odpowiedzi zdrzemnął się
niepostrzeżenie lecz na temat)

bramy piekieł?
czy ktoś powrócił
by je opisać
opiewać
lub choćby oplwać?

a jeśli tak
to
czy nie rozdeptaliśmy go
przypadkiem
na kostropatej drodze
wśród ruin sali balowej
nim zdążył
nas ukąsić
w świętym przekonaniu
że się broni?

Pylony bram
wschodu i zachodu
utkane z pajęczyny
naszych cieni
a może jednak
oplecione reliefami
jaszczurek blasku

których praojcem był
Chepri
żuk znojnik

niezmożenie
wytaczający
każde
nasze
słońce

z morza
ludzkiej
gliny
mgły?

23-25.11.2012

===========================================

otoczaki

Publicyście

czy jest ktoś
kto zrozumiał patrzenie?
widział widzenie?
jak ono jest?
co patrzy
po co patrzy
i kto widzi?

wzrok wygląda jak dziura

jak otwór i potwór ten twór
wycięcie i wcięcie
płynąca
płonąca elipsa
przez którą skacze
tygrys jaźni
przyobiecanych włości
strażnik i mocarz
co zmóc nie może
moru mocy zmór nocy
bez zgody oka

czym wzrok?
misterną jest architekturą
profili i en face
partyturą impulsów uwagi
co się spisała
spisaną i przesłaną
odczytaną i wygraną
zgodnie i w czas
pod batutą przeczuwanego
dyrygenta
przez nieogarnioną orkiestrę
wirtuozów niewidocznych
acz rzetelnych
w rzecz celnych

błyskawice perspektywy
jak ostrzał łuczników
w jasyr biorą przestrzeń
drogi nieprzebytej
lecz tylko pomyślanej
na jasny czyj rozkaz?

kto wygląda
przez okno wzroku oka?
czym zaciekawiony?

przez kogo i na cóż
ustanowiony tam?

kto zrozumiał wolę
niechęć
kto pojął przestronność pojęcia
przeźrzystość
i jego poczęcia proces
jak z procy miot
jak z bicza trzask
gdy z gromu błyskot

źrenica
- pochwyt
miarkowanego blasku

pojęcie
- parząca źrzenica
żeniąca myśl
z myślącym
swatka koncepcji
i piętno odrębu
twojego Ja i mojego Ty

otoczeni przez nieobjęte
pnie pnączy wielkiej genealogii
śmiesznie wykrzykujemy
lakierowane bluźnierstwa

drążymy wyschnięte fakty
które są wszystkim
poza wszystkim

my
korniki
przerzedzonego losu
patriarchowie
nieprzeliczonych pokalań

pordzewiałym śrubokrętem intelektu
jak rozciekawione dziecko
ojcowski rozkręcamy chronometr
świata światła
lub wspinamy się
po promieniach
reliktowych
gęstego tła
do początku
co niczego początkiem
być nie mógł
bo nie był w stanie

stan osobliwy nie jest
błogosławionym stanem

my sny
którym wszystko co pozaludzkie
jest i pozostanie obce
jak formie materia
jak wilkowi owce

przez każdy
możliwy eon

eon
     noe
           neo

           neo
     noe
eon

czy jest ktoś?

ktoś w progu?