Chińska cywilizacja była zaangażowana w działalność wojskową od samego początku, gdy broniono swoich terytoriów, anektowano sąsiednie grupy etniczne, walczono o zjednoczenie, a także pomiędzy sobą po założeniu miast. Dlatego poziom zaawansowania wojskowego był bardzo wysoki, aby sprostać stawianym wymaganiom. Początkowo walczono na lądzie i na rzekach, a z upływem wieków również na morzu. Wojska korzystały z innowacji wojskowej i starannie zorganizowanej logistyki, a także bogatej tradycji w teorii wojskowej począwszy od Sun Tzu „Sztuka wojny”, napisanej w VI w. p.n.e. Korzystano z technik przywiezionych ze stepów euroazjatyckich: wozów kołowych, mobilności koczowników na koniach.
Wojska dynastii Xia i Shang były stosunkowo nieliczne i nieprofesjonalne, składające się z chłopów uzbrojonych w proste łuki, włócznie i kamienne maczugi, a elita wojskowa walczyła na rydwanach, co uniemożliwiało prowadzenie długich kampanii. Za dynastii Shang rydwan posiadał załogę trzyosobową: łucznika wyposażonego w coraz nowocześniejszą broń, wojownika używającego sztyletu-siekiery (a wcześniej toporu z ostrzem sztyletu) i woźnicę. Rydwan również służył, jako centrum dowodzenia, platformę mobilną oraz zgrupowanie uderzeniowe.
Pierwsi królowie dynastii Zhou, co można odnotować w przypadku pierwszych cesarzy kolejnych dynastii, reprezentowali cechy z prawdziwego zdarzenia naczelnych wodzów, będących w stanie podporządkować sobie wojsko i zdobyte tereny. Wojna przeciw zbuntowanym miastom i barbarzyńcom miała przede wszystkim dostarczyć cennych dóbr materialnych, rolników, niewolników, rzemieślników, zwierząt hodowlanych oraz plonów; natomiast zajęte ziemie dopiero wykorzystywano w przyszłości, w przypadku braku własnych. Jeńców i upolowaną zwierzynę traktowano w podobny sposób, obok złożonych w ofierze zwierząt, składano kilku jeńców (z czego później zrezygnowano na rzecz figurek ceramicznych).
Klasa szlachecka oprócz działalności administracyjnej i religijnej zajmowała się polowaniami i wojnami. Wielkie polowania pełniły rolę ćwiczeń oddziałów wojskowych, dlatego w obu przypadkach używano tego samego uzbrojenia.
Uzbrojenie składało z różnego typu łuków na kule i strzały (szczególnie azjatycki, mocny, wygięty ku przodowi) oraz toporów, sztyletów na rękojeści (służących do przyciągania nieprzyjaciela i zadania pierwszych ciosów), wozów bojowych nagminnie używanych do III w. p.n.e. Realnie uzbrojona była tylko szlachta posiadając wozy i konie. Piesi rekrutowali się spośród chłopstwa. Resztę ludzi stanowili pachołkowie, tragarze i stajenni. Bitwa rozpoczynała się przemarszem oddziałów, którym towarzyszyły bicia dzwonów i bębnów, ozdobne stroje i sztandary, co miało mieć wpływ na psychologiczne aspekty wojny. Wyprawa była nie tylko demonstracją siły, lecz również przejawem potęgi magiczno-religijnej.
Chiny u Europejczyka, który stara się poznać odrębność obyczajowości, bogactwo kultury i historii wywołują całkowity zawrót głowy.
POLECAM aplikację na Android "Odkryj Chiny" – poza Polską "Ancient China". Oprócz możliwości poznania pięknych okolic w Chinach, ściągnięcia na pulpit zdjęć w rozdzielczości HD, w formie gry sprawdzimy naszą wiedzę o tych miejscach.
Nagroda za rok 2014 „Poetry&Paratheatre” w kategorii: Popularyzacja Sztuki - Motywy przyrodnicze w poezji chińskiej
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Społeczeństwo