Kwestia podróży w czasie od dawna zastanawia wielu naukowców. Czy możemy cofnąć się do średniowiecza lub zobaczyć, co czeka przyszłe pokolenia? Odpowiedzi na te pytania nie są ani łatwe, ani jednoznaczne.
Brytyjski astrofizyk Stephen Hawking uważa, że podróżowanie w przeszłość i przyszłość jest niemożliwe, ponieważ nie zostaliśmy, jak do tej pory, zaatakowani przez hordy turystów z przyszłości. Przeprowadził nawet pewien eksperyment, zaprosił podróżników z przyszłości na spotkanie, ale datę tego spotkania ogłosił dopiero rok po fakcie. Na wyznaczone spotkanie nie zgłosił się nikt.
Jednak nie wszyscy naukowcy podzielają tę samą opinię. Albert Einstein przedstawił inne niż dotychczasowe rozumienie czasu. Twierdził, że na przykład obserwator poruszający się z prędkością bliską prędkości światła doświadczałby upływu czasu znacznie wolniej niż obserwator stacjonarny. Oprócz podróżowania z prędkością bliską prędkości światła, Einstein opisał również inną metodę "podróży w czasie". Zgodnie z ogólną teorią względności, im większa siła grawitacji, tym wolniej płynie czas; w 2010 roku fizycy z amerykańskiego National Institute of Standards and Technology (NIST) udowodnili to, umieszczając dwa zegary atomowe na półce 33 cm nad sobą. Wyniki pokazały, że zegar umieszczony niżej tykał wolniej ze względu na silniejszą grawitację.
Ale co z prawdziwymi, a nie wyimaginowanymi podróżami w czasie? Teoretycznie nie jest to niemożliwe. Jak zaznacza dr Krzysztof Petelczyc z Wydziału Fizyki Politechniki Warszawskiej, to dość skomplikowany problem, zwłaszcza w przypadku podróży wstecz, ale naukowcy rozważają i taką możliwość. „Zakładając, że podróże w przeszłość są możliwe, należy zauważyć, że ta przeszłość jest prawdopodobnie nadal przyszłością dla podróżującego. Oznacza to, że np. jeśli obudzisz się w średniowieczu, to nadal będziesz pamiętał całą historię swojego życia do momentu podróży w czasie. A ponieważ jest to przyszłość, losy twoje i innych od tego momentu niekoniecznie będą takie same jak w twojej pamięci” – wyjaśnia dr Petelczyc. Jako podróżnicy w czasie nie możemy np. zapobiec spotkaniu naszych rodziców przed naszym urodzeniem. Możemy jednak współtworzyć inną, alternatywną przyszłość.
Oprócz problemów teoretycznych, istnieją również problemy z konstrukcją maszyn czasu. Aby cofnąć się w czasie, potrzebna by była jakaś nieograniczona energia. Także, póki co, teoria „sztucznych dziur” amerykańskiego fizyka, prof. Ronalda Malletta nadal pozostaje tyko teorią. Może się jednak okazać, że łatwiej jest spojrzeć w przeszłość niż się w niej znaleźć. „Wszystko, co nas otacza jest w rzeczywistości światłem. Jeśli więc światło z przeszłości zostało wysłane z Ziemi mogłoby, zgodnie z naszą obecną wiedzą, zostać zawrócone z powrotem przy masywnej gwieździe lub czarnej dziurze i dotrzeć do nas ponownie. Światło ze Słońca dociera do nas w ciągu ośmiu minut, więc światło, które nie dociera do nas bezpośrednio, mogłoby zostać zagięte i wrócić sto, tysiąc, milion lat później. Być może, gdybyśmy byli w stanie wystarczająco mocno powiększyć obraz gwiazd, część z nich okazałaby się naszym słońcem z przeszłości? Być może obok zobaczylibyśmy naszą Ziemię taką, jaką była przed wiekami?” – Zastanawia się dr Petelczyc.
O ile podróże w przeszłość wydają się przy stanie obecnej wiedzy nierealne, o tyle podróżowanie do przyszłości wciąż pobudza wyobraźnię naukowców. Nie brakuje twierdzeń, że takie doświadczenia są już możliwe, choć w formie odmiennej niż sobie wyobrażamy. Wiele kontrowersji wzbudza podróżowanie w czasie poprzez spowolnienie lub zatrzymanie procesów zachodzących w ciele, a następnie ich wznowienie. Mowa o anabiozie, czyli potocznie rozumianej hibernacji. Metoda ta jest wykorzystywana przez wiele bakterii, ale dla człowieka jest wciąż poza zasięgiem technologii. Naukowcy pracują obecnie nad wywołaniem anabiozy (hibernacji) na kilka godzin, aby móc reagować w przypadku nagłych wypadków medycznych.
Od podróży w czasie jest zatem niedaleko do medycyny i nieśmiertelności, ale to już zupełnie inny temat.
