Kto nie lubi Janusza Kurtyki?

Profesor Franciszek Ziejka, były rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego mówi, że lubi.

Podkreślił, że nie kierował się żadnymi osobistymi podtekstami szefa IPN.- Osobiście go znałem, bardzo wysoko ceniłem i cenię jako historyka, człowieka odwagi, którego rodzina wywodzi się z mojego rodzinnego Radłowa.

Były rektor UJ, który przewodniczy obywatelskiemu komitetowi dążącemu do utworzenia Panteonu Narodowego, przyznał, że zwrócił się do metropolity krakowskiego z informacją o zasadach, na podstawie których zmarli mogą być tam chowani. Kurtyka po piątkowych uroczystościach pogrzebowych miał spocząć w jednej z krypt kościoła świętych Piotra i Pawła. Jednak w środę IPN poinformował, że plany zostały zmienione i prezes Instytutu zostanie pochowany w alei zasłużonych Cmentarza Rakowickiego.

Prof. Ziejka w oświadczeniu dla dziennikarzy przypomniał, że - zgodnie z przyjętymi zasadami - każda decyzja o pochówku w powstającym Panteonie będzie podejmowana przez jego kapitułę, złożoną z dziewięciu osób: prezydenta Polski, marszałków Sejmu i Senatu, metropolitę krakowskiego, przewodniczącego Episkopatu, prezydenta Krakowa, prezesa PAU, rektora UJ oraz przewodniczącego rady Fundacji.

 

Tragiczna katastrofa, pośpiech i brak prezydenta umożliwiły taką decyzję.

 

Osobisty żal profesora do IPN, kierowanego przez J.Kurtykę może być jednak uzasadniony. W archiwach IPN odnaleziono informację, że były rektor UJ został zarejestrowany przez Służbę Bezpieczeństwa jako kontakt operacyjny o kryptonimie “Zebu”, dlatego był przeciwnikiem lustracji.

W czerwcu 1978 r. – gdy naukowiec miał jechać do Portugalii -SB uznaje go za kontaktoperacyjny i nadaje mu kryptonim “Zebu”. Już w 1969 r. esbek tak pisał o rozmowie z Franciszkiem Ziejką, który miał jechać do Francji: “Przyjął zadanie do obserwacji, ale miał wątpliwości co do zakresu tej pracy (…). Profesor F.Ziejka mówi: "Nie donosiłem Służbie Bezpieczeństwa, Nie byłem agentem. To ja zdecydowałem o publikacji materiałów ze swojej teczki w archiwach IPN. Nie mam się czego wstydzić. Mam dowody, że dokumenty, jakie znalazły się w archiwum IPN na mój temat, były przez SB preparowane. Jestem zresztą gotów przysiąść na Sądzie Ostatecznym. Tylko że moja przysięga nic nie znaczy dla historyków, którzy powiedzą: gdzie są dokumenty?”.

W roku 1985, z relacji esbeka wynika, że ,to „Zebu” wyraził zgodę na charakteryzowanie interesujących SB osób oraz przekazywanie „antypolskich” działaniach Komitetu Koordynacyjnego ‘ Solidarności” w Paryżu, paryskiej “Kultury’ oraz Biblioteki Polskiej..

Sam  fakt, że prof. Ziejka odbywał wiele spotkań z oficerami S1-3 i wywiadu, świadczy dobitnie, że współpracę taką  podjął. Tłumaczenia, że nie zrobił nikomu szkody, bo nie miał czasu szpiegować swoich rodaków, kolegów i studentów, gdyż cały pobyt zajmowała mu praca w bibliotekach naukowych, są po prostu niepoważne. Równie niepoważne jest powoływanie się przez prof. Ziejkę na „koronny” dowód swojejniewinności czyli, „rękopis znaleziony w garażu”.Sam  zresztą podaje, że podpisał wcześniej pisemne zobowiązanie, że ten rodzaj swojej działalności zatrzyma w tajemnicy.

 

Dokładnego omówienia esbeckich materiałów podjął się  w miesięcznika UJ "Alma Mater" prof. Piotr Franaszek, dyrektor Instytutu Historii UJ. Według byłego rektora ta publikacja łącznie z jego artykułem pt. "Dokumenty IPN w świetle moich Dzienników", które składają się na wspomniany "Dwugłos o jednej teczce" powinny "zamknąć sprawę raz na zawsze" i zakończyć pogłoski, jakie pojawiały się wokół przeszłości prof. Ziejki od czasu, gdy jego nazwisko znalazło się na tzw. liście Wildsteina.

 

„Mogę patrzeć ludziom prosto w oczy. Publikacja w "Alma Mater" to także apel do historyków IPN i dziennikarzy, by nie wierzyli w ewangeliczną prawdę materiałów SB” - mówi prof. Ziejka.

 

http://www.wprost.pl/ar/123302/SB-o-prof-Ziejce-kontakt-operacyjny/

 

http://lustronauki.wordpress.com/2008/10/08/franciszek-ziejka-rektor-ktory-ma-dowod-na-niewinnosc-w-swoim-rekopisie-znalezionym-w-garazu/