Otwórz powyższy link, przeczytaj i zachowaj go na dłużej w celu konfrontacji jego treści z treścią notki.
Dobra pamięć jest upośledzeniem charakterystycznym dla ludzi starszych, którzy dla własnego bezpieczeństwa musieli już w dzieciństwie zachować w głowie wszystko to, co było istotne w ich życiu codziennym. Uczyli się na błędach swoich i cudzych. Z tym defektem muszę żyć, bo innego wyjścia nie mam.
Druga seria moich artykułów o geotermii jest pokłosiem tego defektu. W ostatnim komentarzu pod ostatnią notką o produkcji energii wiatrowej w Polsce w 2019 roku uzasadniłam sens realizacji w pierwszym etapie sprawdzania możliwości magazynowania energii elektrycznej w poziomach wodonośnych wykorzystywanych od dziesięcioleci w istniejących zakładach geotermalnych / ciepłowniczych:
Dlaczego postuluję budowę laboratorium prostego, z wykorzystaniem energii śmieciowej 1:1?
Taki zakład można zbudować szybciej i taniej. No, i za mojego życia ;-) Z zasady zachowania równowagi pomiędzy ilością wydawanej własnej energii na upraszczanie swojego życia do energii traconej na jego komplikacje, którą się kieruję w swoim życiu, wynika także prostota mojego pomysłu. Na podstawie danych z prostego eksperymentu będzie można wiele wariantów wykombinować i wdrożyć w kolejnych odwiertach. Na komplikacje przyjdzie czas. Doświadczenie stargardzkie z upadłością cudownie zaprojektowanego zakładu geotermalnego warto zapamiętać i popularyzować.
Budowę prostego zakładu geotermalnego proponowałam w swojej publikacji o Stargardzie. Sugerowałam też poprzedzenie budowy zakładu "opróbowaniem podejrzanych o dużą wodonośność poziomów liasowych w odwiercie Stargard 1. Próby takie można wykonać z urządzenia zastępczego". W publikacji o Stargardzie zamieściłam schemat typowego węzła geotermalnego produkującego energię cieplną dla użytkowników z pobieranej w wymienniku płytowym o dużych powierzchniach wymiany, wody geotermalnej. Oryginał tego schematu jest dostępny w PDF artykułu źródłowego (s.9/15). Oto ten schemat z objaśnieniami w języku polskim:
W lewym górnym rogu widzimy pojemnik na chemikalia wprowadzane do odwiertu wydobywczego w celu regulacji chemicznej wód złożowych ograniczającej destrukcyjne ich działanie na wszystkie elementy instalacji oraz kolmatację ośrodka skalnego w odwiercie chłonnym. Są to zwykle środki powierzchniowo-czynne, używane w życiu codziennym (płyny do prania, mycia itp.). Obecnie chroni się także komory pompowe przed korozją tworząc poduszkę azotową z nadciśnieniem w stosunku do ciśnienia atmosferycznego.
Piszę o tym schemacie po raz drugi na swoim blogu, z powodu swojej ułomnej pamięci. Dramatyczna opowieść o trudnościach z kolmatacją w Pyrzycach skończyła się pomyślnie dla zakładu, co zostało szczegółowo opisane w artykule 24 kwietnia 2018 r., linkowanym na początku notki. Zakład zdobył dotację na nowy otwór produkcyjny GT-1 bis a specjaliści walczący z kolmatacją zostali wyróżnieni przez Unię Europejską.
Ciekawostką jest także fakt iż odtleniony kwas solny z dodatkami wprowadza się do obiegu wody termalnej tuż za otworem wydobywczym, co pozwala kontrolować procesy zachodzące w wodzie na terenie hali produkcyjnej a nie tylko w otworze.
Pisząc na końcu "w otworze", redaktor miał na myśli odwiert chłonny, a nie produkcyjny. Ten musi na innowacje jeszcze poczekać.
Mam nadzieję, że ludzie młodzi zainteresowani geotermią nie zaliczą tej notki do paszkwili na specjalistów pracujących przy tym projekcie. Notka ta powinna Was zachęcić do ćwiczenia pamięci, czego współczesne szkoły nie polecają, a może nawet zabraniają. Cytowany tu schemat zakładu geotermalnego opublikowany był w roku 1985, można go było znaleźć w oryginale, bez zniżania się do czytania mojej publikacji. Tego nie mogę powiedzieć o budowniczych zakładu Stargard. Ci powinni przed wydaniem kilkudziesięciu milionów złotych solidnie przestudiować treść mojego artykułu i wiele wskazówek zawartych w nim uznać za wartościowe. Wybrali jednak upadłość.
