Ideał sięgnął druku

Tytułowy “ideał” to pan redaktor Jan Piński (nie słyszeliście Państwo jeszcze? Nie szkodzi, usłyszycie…) zaś “drukiem” jest dzisiejsza Rzeczpospolita. Na pytanie redaktora Kucharskiego, dlaczego w TVP nie można niczego zobaczyć ani usłyszeć na temat “problemów TVP” (jak eufemistycznie określa to redaktor Kucharski), pan Piński, dyrektor Agencji Informacji TVP odpowiada bystro: “Proszę sobie odpowiedzieć na pytanie, jak pokazywanie przepychanek pod budynkiem Telewizji Polskiej wpłynęłoby na wizerunek TVP?”

No właśnie. Jak by wpłynęło? Pewno nienajlepiej. Obraz Prezesa-Uzurpatora niewpuszczanego do budynku przez Prezesa Prawowitego (lub na odwrót), mógłby być przecież wodą na młyn wrogów, to znaczy konkurencyjnych stacji. “Z ich punktu widzenia to źle, że nie strzelamy sobie w stopę i nie zniechęcamy do TVP reklamodawców  i płatników abonamentu”.

A teraz proszę sobie wyobrazić, że w BBC jest konflikt między prezesem aktualnym a prezesem-mniemanym, przy czym prezes mniemany – jakoś tam uwierzytelniony przez jakiś sąd londyński – chce wkroczyć do budynku BBC lecz prezes już tam przyspawany do fotela nie chce go wpuścić. Dyrektor do spraw informacji wyjaśnia, że to on nakazał nie informować o konflikcie w programach informacyjnych, bo to może źle wpłynąć na “wizerunek BBC”.

No dobrze, wiem doskonale, że Warszawa nie Londyn, TVP nie BBC, a Piński nie angielski redaktor. Pan Piński jest Redaktorem Nowego Typu i Koledzy Janke, Warzecha, Leski itp powinni od nowa uczyć się zawodu i przyswoić sobie, że kluczowym pytaniem, przyświecającym redaktorowi przed puszczeniem jakiegoś tekstu, jest: “Komu to służy?”

Redaktor Piński jest idealnym wcieleniem takiego redaktora nowego typu (nota bene, chyba dla jaj wywiad został zaopatrzony tytułem: “Dzięki nam TVP jest bardziej obiektywna”). Ma on też niezwykłą zdolność pojmowania w lot – bez słów – intencji i przemyśleń swego Wodza. W ostatnim Newsweeku znalazłem wywiad z Wodzem Farfałem, który na pytanie o to, czy to on wydał zakaz informowania o zamieszaniu wokół władz TVP, odpowiada: “Z ręką na sercu oświadczam, że nie. Ale uważam, że dyrektor Agencji Informacji Jan Piński podjął słuszną decyzję. Brudy powinniśmy prać w domu”.

Ta zadziwiająco przenikliwa – a jednocześnie zwięzła - charakterystyka sytuacji w TVP (“brudy”) wskazuje, że redaktor Piński opanował do perfekcji piękną sztukę zgadywania oczekiwań swych szefów – przepowiadam mu więc wspaniałą przyszłość, bez względu na to, czy Polską będzie rządziła neo-komuna, neo-nazi czy ktoś pośrodku. Jeśli dobrze pamiętam, redaktor Piński porzeszedł tresurę w pewnym tygodniku dla polskich ćwierć-inteligentów, założonym i do niedawna prowadzonym (a obecnie tylko “posiadanym”) przez radykalnie antykomunistycznego redaktora, który był m.in. sekretarzem do spraw propagandy w ostatnim albo przedostatnim składzie Biura Politycznego PZPR. Taka tresura przydaje się jak znalazł na Woronicza.

Pytanie tylko – czy dyrektor Piński jest rzeczywiście redaktorem nowegotypu? Mam powody by sądzić, że nie. W ostatni czwartek byłem na Woronicza (w programie “Warto Rozmawiać, który zostanie powtórzony jutro, we wtorek o 23:15 w Telewizji Polonia – serdecznie wszystkich zapraszam) – i gdy już wychodzilem, zza ścian, a także spod podłóg, rozlegało się dziwne rżenie – trochę końskie, a trochę człowiecze. Teraz już wiem – to rechotał duch Włodzimierza Sokorskiego, towarzyszył mu zaś chichot Macieja Szczepańskiego.