"Uxor Caesaris supra suspicionem esse debet", czyli premier Sikorski jako żona Cezara

W celu ustalenia, czy Radek Sikorski spełnia Kryterium Żony Cezara, należy najpierw uważnie przeczytać notkę Starego Wiarusa 'Teczka Szpaka', opublikowaną w Salonie 24 18 października 2022 roku.

https://www.salon24.pl/u/wtemaciemaci/1258286,teczka-szpaka

Czystym zbiegiem okoliczności, ówczesny szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, gen. bryg. Maciej Materka, podał się do dymisji 20 października 2022 roku, dwa dni po opublikowaniu tej notki w S24. Nigdy nie będziemy wiedzieć, czy istniał między tymi dwoma wydarzeniami jakikolwiek związek.

Sytuacja opisana w Teczce Szpaka dotyczy śledztwa WSI w latach 1992-95 dotyczącego m.in. wydarzeń z 1992 roku, kiedy młody Radosław Sikorski był przez trzy miesiące (luty-maj 1992) wiceministrem obrony narodowej w rządzie Jana Olszewskiego, zastępcą ministra obrony narodowej Jana Parysa.

Opisane w teczce i notce okoliczności przedawniły się jako potencjalny delikt karny w 2012 roku.

Ich charakter jest o tyle dwuznaczny, że Sikorski miał od 1986 do 2006 roku obywatelstwo brytyjskie, a Wielka Brytania była już wtedy sojusznikiem III RP.

Jako delikt polityczny, informacja w Teczce Szpaka ma moc sprawczą do dzisiaj.

Od czerwca 2006 roku, czyli od daty publikacji, do daty przedawnienia w 2012 roku, Teczka Szpaka mogła służyć obcym służbom do wywierania nacisku na Sikorskiego, a nawet do przedstawienia mu tzw. propozycji nie do odrzucenia, prowadzącej do kluczowej zmiany jego orientacji politycznej znanej dziś jako Reset. 

Czystym zbiegiem okoliczności, prorosyjska wolta Sikorskiego (Reset), rozpocżęła się w 2007 roku, kiedy został ministrem spraw zagranicznych w rządzie PO. Nieprawdą jest, że Amerykanie byl pierwsi. Amerykański
reset z Rosjanami rozpoczął się w 2009 roku.


Według mojej hipotezy (podkreślam z całą mocą, że jest to tylko niezweryfikowana hipoteza), Sikorski mógł zostać umiejętnie podpuszczony przez WSI do opublikowania kompromatu na samego siebie, a następnie poddany przez obce służby naciskom opartym na tym kompromacie.

Identyfikacja tych służb jest możliwa wyłącznie przy zastosowaniu zasady 'cui bono', więc miałaby charakter spekulatywny. Spekulacja taka jest wszakże wspomagana tym, co czynił Radek Sikorski jako jeden z ojców Resetu z Rosją w latach 2007-2014.


Argument że Teczka Szpaka to czysta konfabulacja, która dokumentuje prowokację WSI i zamach komunistycznych złogów na reputację Radka, fruwa powoli i nisko.  WSI, które wytworzyły Teczkę Szpaka w latach 1992-95, nie mogły wiedzieć, że jedenaście lat później, w 2006 roku, Radek Sikorski będzie bezpartyjnym ministrem obrony narodowej w rządzie PiS 2005-2007, zwierzchnikiem WSI w przededniu ich likwidacji, i poleci teczkę odtajnić.

Dlaczego Radek Teczkę Szpaka odtajnił, pozostaje jego tajemnicą. Jedną z możliwości jest tu tzw. 'Flucht nach vorn' (uciezka do przodu), czyli podjęta prez Radka próba wyprzedzenia potencjalnego ujawnienia kompromatu przez służby obce, lub przez sprzeciwiających się likwidacji ich służby oficerów WSI,  drogą wygenerowania wiarygodnego zaprzeczenia (plausible deniability) poprzez ośmieszenie źródła.


Ale to było w 2006 roku. Dziś wiemy więcej niż wtedy, a im więcej wiemy, tym więcej rumieńcow nabiera kompromat z teczki.

Brytyjski dyplomata wymieniony w Teczce Szpaka jako kontakt Sikorskiego w ambasadzie brytyjskiej w Warszawie w 1992 roku figuruje na liście nazwisk oficerów MI6 działających pod przykryciem dyplomatycznym, której przeciek w portalu Cryptome (poprzednik Wikileaks) nastąpił w Wielkiej Brytanii w 2005 roku, na rok przed publikacją Teczki Szpaka. 

https://cryptome.wikileaks.org/mi6-list-276.htm

Na emeryturze, na którą przeszedł w 2011 roku, otrzymując wysokie odznaczenie brytyjskie, były dyplomata brytyjski wymieniony w Teczce Szpaka zajmuje stanowisko doradcy dyrektora generalnego amerykańskiej firmy Palantir Technologies. Firma Palantir, założona z pomocą kapitału CIA, jest innowacyjnym i znanym w branży dostawcą rozwiązań informatycznych dla agencji wywiadowczych USA i Wielkiej Brytanii.

Polski świadek regularnego przekazywania w 1992 roku dokumentów z biura Radka Sikorskiego, wiceministra obrony narodowej w rządzie Jana Olszewskiego, do biura tego dyplomaty w ambasadzie brytyjskiej w Warszawie – żyje.