Chen Guang jest przywódcą kościelnym. Aby zyskać aprobatę i poważanie ze strony swoich przywódców, współpracowników oraz braci i sióstr, niezmordowanie poświęca się wykonywaniu pracy w kościele oraz wspieraniu i pomaganiu braciom i siostrom. Jego wysiłki dają rezultaty, a on sam nieświadomie zaczyna się popisywać i wywyższać podczas wygłaszania kazań na zgromadzeniach. To sprawia, że niektóre osoby spośród nowo przyjętych do wspólnoty braci i sióstr mają o nim wysokie mniemanie i traktują go jako wzór, mimo że bezwiednie wszedł na złą drogę. Trwa to aż do dnia, w którym współpracownik Chena Guanga surowo go napomina, i dopiero wtedy Chen Guang zaczyna zastanawiać się nad sobą… W jaki sposób w końcu uświadamia sobie, że zboczył z kursu, i jak powraca na właściwą drogę? Jaką prawidłową ścieżkę praktykowania odnajduje?
Słowa Boga: „Po tym, jak szatan poddał ludzi skażeniu, ich natura stała się szatańska. Nie postępują już jak istoty ludzkie na właściwym miejscu wyznaczonym dla człowieka, lecz przekroczyli status i granice człowieczeństwa. Nie chcą już być ludźmi, lecz pragną czegoś wspanialszego. A czymże jest to, czego pragną? Pragną oni mianowicie przewyższyć samego Boga, przewyższyć niebiosa i wszystko inne. Co jest pierwotną przyczyną tego, że ludzie tacy właśnie są? Cóż, koniec końców natura człowieka jest niezwykle arogancka. (…) Kiedy natura i istota ludzi staje się coraz bardziej arogancka, stają się oni skłonni dopuszczać się czynów, które sprzeciwiają i przeciwstawiają się Bogu; czynów, które nie zważają na Jego słowa, dają początek mylnym o Nim pojęciom, są przejawem buntu przeciw Niemu i wywyższają ich samych oraz o nich też niosą świadectwo. Mówisz, że nie jesteś arogancki, ale przypuśćmy, że powierzono by ci kilka kościołów, abyś objął nad nimi przywództwo. Przypuśćmy, że nie rozprawiłbym się z tobą i że nikt w Bożej rodzinie by cię nie przyciął. Po pewnym czasie przewodzenia tym kościołom, sprawiłbyś, że padną ci do stóp i zmusił je, aby to tobie były posłuszne. A dlaczego miałbyś to uczynić? Decyduje o tym twoja natura. Nie jest to nic innego, jak tylko objawienie naturalne. Nie musisz szczególnie się starać, aby się tego nauczyć, ani też nie musisz specjalnie namawiać innych, aby o tym cię pouczyli. Nie musisz wcale robić tego wszystkiego rozmyślnie. Przychodzi ci to w sposób zupełnie naturalny: sprawiasz, że ludzie ci się podporządkowują, darzą cię czcią, wywyższają, niosą o tobie świadectwo i słuchają cię we wszystkim, a ty nie pozwalasz im robić niczego bez twojej aprobaty. Pod twoim przywództwem takie uwarunkowania powstają w sposób naturalny. A skąd biorą się takie właśnie uwarunkowania? Decyduje o tym arogancka natura człowieka” („Zuchwała natura człowieka jest źródłem jego sprzeciwu wobec Boga” w księdze „Zapisy przemówień Chrystusa”).
„Jako jedno ze stworzeń, człowiek musi trzymać się swojego miejsca zachować i postępować sumiennie. Posłusznie strzeż tego, co zostało ci powierzone przez Stwórcę. Nie przekraczaj wyznaczonych granic i nie łam reguł ani nie rób niczego, co wykracza poza zakres twych umiejętności lub jest wstrętne Bogu. Nie staraj się być wielkim i wyjątkowym, nie wynoś się ponad innych ani nie próbuj zostać Bogiem. Ludzie nie powinni bowiem tego pragnąć” („Sam Bóg, Jedyny I” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”). „Bez względu na to, czego szukają czy też czego pragną ludzie, jedynie ci spośród nich, którzy powrócą przed oblicze Stwórcy i sumiennie wypełniać będą i wykonywać to, co mają czynić i co im powierzono, żyć będą z czystym sumieniem i w sposób, który jest słuszny i właściwy, bez żadnego cierpienia. W tym właśnie tkwi znaczenie i wartość życia” („Zapisy przemówień Chrystusa”).
Zalecenie: Co to jest skrucha
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
