22 listopada 1963 r.kiedy zaledwie tysiąc dni urzędowania mu minęło, John Fitzgerald Kennedy został zastrzelony, gdy jego konwój przejeżdżał przez Dallas w Teksasie. Kennedy był najmłodszym mężczyzną wybranym na prezydenta; umarł też jako najmłodszy.
Pochodził z Irlandii, urodził się 29 mają 1917 r. W Brookline w stanie Massachusetts, syn opiekuna Josepha Kennedy'ego i jego żony Rosę. Po ukończeniu Harvardu w 1940 r. Wstąpił do marynarki wojennej. W 1943 roku, kiedy jego łódź PT-109 została staranowaną i zatopioną przez japoński niszczyciel, Kennedy, mimo odniesionych obrażeń, poprowadził ocalałych przez niebezpieczne wody w bezpieczne miejsce.
Po powrocie z wojny został demokratycznym kongresmanem z Bostonu, a w 1953 r. dostał się do Senatu. Ożenił się z Jacqueline Bouvier 12 września 1953 roku. Mieli córkę Caroline, syna Johna Jr. i innego syna, Patricka, który zmarł wkrótce po urodzeniu. W 1955 roku, wracając do zdrowia po ciężkiej operacji, napisał Pro fi les in Courage, który zdobył nagrodę Pulitzera w dziedzinie historii.
W 1956 roku Kennedy uzyskał nominację na wiceprezydenta Demokratów, a cztery lata później był kandydatem na prezydenta w pierwszym głosowaniu. Miliony oglądały jego telewizyjne debaty z republikańskim kandydatem Richardem Nixonem. Wygrywając niewielką przewagą w głosowaniu powszechnym, Kennedy został pierwszym katolickim prezydentem.
Jego przemówienie inauguracyjne zawierało pamiętne słowa: „Nie pytaj, co twój kraj może dla ciebie zrobić - pytaj, co możesz zrobić dla swojego kraju”. Jako prezydent postanowił wywiązać się że swojej kampanii, aby ponownie ruszyć w Ameryce. Po dwóch latach odkładania na czas Kennedy w 1963 roku wezwał Kongres do uchwalenia ustawy o prawach obywatelskich, która doprowadziłaby do desegregacji hoteli, restauracji i innych miejsc publicznych.
Jego wizja obejmowała również jakość kultury narodowej i rolę sztuki w społeczeństwie amerykańskim. Jacqueline Kennedy starała się uczynić z Białego Domu muzeum światowej klasy, uratowała architektoniczne skarby, i poprawiła wygląd Pennsylvania Avenue.
Prezydent Kennedy chciał, aby Ameryka wznowiła swoją niezmienną misję jako pierwszy naród poświęcony ochronie praw człowieka. Wraz z Sojuszem na rzecz Postępu i Korpusem Pokoju przyniósł amerykański idealizm z pomocą krajom rozwijającym się. Ale zimna wojną wciąż trwała w zemście.
Wkrótce po inauguracji Kennedy zezwolił grupie kubańskich wygnańców, już uzbrojonej i wyszkolonej, na wtargnięcie do ich ojczyzny. Próba obalenia reżimu Fidela Castro zakończyła się niepowodzeniem. Wkrótce potem Związek Radziecki wznowił swoją kampanię w blokadzie Berlina. Kennedy odpowiedział, zwiększając siłę militarną kraju, w tym nowe wysiłki w przestrzeni kosmicznej. W obliczu tej reakcji Moskwą po utworzeniu muru berlińskiego złagodziła presję w Europie Środkowej.
Ale latem 1962 roku Sowieci potajemnie zainstalowali na Kubie pociski nuklearne. Kiedy zostało to odkryte podczas zwiadu lotniczego w październiku, Kennedy nałożył blokadę na całą broń ofensywną skierowaną na Kubę. Podczas gdy świat drżał na krawędzi wojny nuklearnej, Kennedy rozpoczął tajne negocjacje i przekonał Kreml do wycofania rakiet w zamian za pewne amerykańskie ustępstwa.
Kennedy oświadczył, że obie strony są żywotnie zainteresowane powstrzymaniem rozprzestrzeniania się broni jądrowej i spowolnieniem wyścigu zbrojeń. Doprowadziło to do częściowego traktatu o zakazie prób jądrowych w 1963 roku.
Tamtego listopada Kennedy został zamordowany, a świat opłakiwał. Amerykanie wciąż pamiętają jego urok, dowcip, odwagę, inteligencję, a przede wszystkim potencjał przyszłego przywództwa, któremu odmówiono narodowi.
