Dżuma, broń biologiczna

Dżuma jako broń biologiczna

Dżuma została opracowana jako broń biologiczna przez kilka krajów w przeszłości. Rozprzestrzenianie się bakterii spowodowałoby pierwotną dżumę płucną we wrogiej populacji, skądinąd rzadką, wysoce śmiertelną i zaraźliwą formę dżumy.

W 2016 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oficjalnie uznała pałeczkę dżumy za największe obecnie zagrożenie biologiczne i potencjalnie najgroźniejszą broń biologiczną. Nie istnieje na nią pewne lekarstwo a trudna jest do zdiagnozowania, gdyż w początkowym stadium przypomina przeziębienie lub grypę. Myśląc o przejściu przez świat koronawirusa i stawianiu na uzyskanie odporności stada, trzeba brać pod uwagę fakt, że potem, w związku ogólnym osłabieniem odpornościowym społeczeństw, mogą pojawić się nowe pandemie.

Szacuje się, że Czarna Śmierć w XIV wieku zabiła 30% do 60% populacji Europy. Jednak w tym czasie dżuma nie pojawiła się w Polsce mimo, że przetoczyła się też przez dzisiejszą Rosję. W sumie zaraza mogła zmniejszyć populację świata z około 475 milionów do 350–375 milionów w XIV wieku. 200 lat zajęło odbudowanie populacji Europy do poprzedniego poziomu a niektóre regiony, takie jak Florencja, wróciły do stanu wyjściowego dopiero w XIX wieku. Zaraza jako pandemia pojawiała się cyklicznie do początku XX wieku.

 Z powodu zmian klimatu w Azji gryzonie zaczęły uciekać z wysuszonych muraw na obszary bardziej zaludnione, rozprzestrzeniając chorobę.

Dżuma mogła potem być przenoszona wzdłuż Jedwabnego Szlaku wraz z armiami i kupcami z Mongolii. Do końca 1346 r. epidemia dotarła do portów morskich Europy: „Indie zostały wyludnione, Mezopotamia , Syria , Armenia zostały pokryte martwymi ciałami”.

Zaraza została po raz pierwszy sprowadzona do Europy przez kupców genueńskich z portowego miasta Kaffa na Krymie w 1347 r. Podczas przedłużającego się oblężenia miasta przez armię mongolską, żołnierze często zainfekowani byli tą chorobą, wojsko katapultowało zainfekowane zwłoki nad murami miasta Kaffa, aby zarazić mieszkańców. Tak zastosowano nie poraz pierwszy broń biologiczną. Genueńscy kupcy uciekli, zabierając szczury i plagę statkiem na Sycylię, a następnie na włoski kontynent, skąd rozprzestrzenił się na północ. Kilka sprzyjających warunków, takich jak wojna, głód i pogoda, przyczyniło się do nasilenia dżumy. Wśród wielu innych sprawców zarazy istotne było niedożywienie, ponieważ osłabiało układ odpornościowy.