Czym są złe uczynki? Jakie są przejawy złych uczynków?

Ważne słowa Boga:

Jaki jest ten standard, według którego czyny człowieka są osądzane jako dobre bądź złe? Zależy to od tego, czy w swoich myślach, wyrażaniu się i działaniach, posiadasz świadectwo wcielania prawdy w życie i urzeczywistniania rzeczywistości prawdy. Jeśli nie masz tej rzeczywistości lub tego nie urzeczywistniasz, to bez wątpienia jesteś złoczyńcą.

fragment rozdziału „Możesz uzyskać prawdę oddawszy swoje prawdziwe serce Bogu” w księdze „Zapisy przemówień Chrystusa”

Jeśli zawsze żyjesz według ciała i zawsze zaspokajasz swoje własne egoistyczne pragnienia, nie posiadasz rzeczywistości prawdy. To jest oznaka kogoś, kto przynosi Bogu wstyd. Powiesz: „Nic nie zrobiłem – jak przyniosłem Bogu wstyd?”. W swoich myślach i wyobrażeniach, w intencjach, celach i motywacji twoich działań oraz w konsekwencjach tego, co zrobiłeś – pod każdym względem dajesz satysfakcję szatanowi, jesteś jego pośmiewiskiem i pozwalasz mu, żeby coś na ciebie miał. Nawet w niewielkim stopniu nie posiadasz świadectwa, które powinieneś mieć jako chrześcijanin. We wszystkim hańbisz imię Boga i nie masz prawdziwego świadectwa. Czy Bóg będzie pamiętać o tym, co zrobiłeś? Ostatecznie jaki wniosek wyciągnie Bóg odnośnie twoich działań i obowiązku, jaki wypełniałeś? Czyż coś nie ma z tego wynikać, jakieś oświadczenie? W Biblii Pan Jezus mówi: „Wielu powie mi tego dnia: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w twoim imieniu i w twoim imieniu nie wypędzaliśmy demonów, i w twoim imieniu nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im oświadczę: Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość”. Dlaczego Pan Jezus tak powiedział? Dlaczego ci, którzy uzdrawiają chorych i wypędzają diabły w imieniu Pana, którzy podróżują, by głosić w imieniu Pana, stali się złoczyńcami? Kim są ci złoczyńcy? Czy to ci, którzy nie wierzą w Boga? Oni wszyscy wierzą w Boga i podążają za Bogiem. Oni także rezygnują z rzeczy dla Boga, ponoszą koszty na rzecz Boga i wypełniają swój obowiązek. Jednak w pełnieniu swego obowiązku brak im oddania i świadectwa, więc stało się ono czynieniem zła. To dlatego Pan Jezus powiedział: „Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość”.

fragment rozdziału „Możesz uzyskać prawdę oddawszy swoje prawdziwe serce Bogu” w księdze „Zapisy przemówień Chrystusa”

Widzisz teraz te wszystkie czyny Boże, jednak wciąż się opierasz, jesteś zbuntowany i nie podporządkowujesz się. Ukrywasz w swoim wnętrzu wiele spraw i czynisz, co zechcesz; podążasz za własnymi żądzami i upodobaniami – na tym właśnie polega buntowniczość, na tym polega opór. Wiara w Boga realizowana dla ciała, dla czyichś żądz i upodobań, dla świata i dla szatana – jest nieczysta; jest pełna oporu i buntu. Obecnie istnieją różne rodzaje wiary: niektórzy poszukują schronienia przed katastrofą, inni chcą uzyskać błogosławieństwa, podczas gdy inni pragną zrozumieć tajemnice, a jeszcze inni zdobyć trochę pieniędzy. Wszystko to są formy oporu. Wszystkie są bluźnierstwem! Powiedzieć, że ktoś się sprzeciwia lub buntuje – czyż nie odnosi się to do tych kwestii? Wiele ludzi obecnie narzeka, wylewa swoje żale lub wydaje osądy. To wszystko są rzeczy dokonywane przez niegodziwców. Wyraża się w nich ludzki opór i buntownicza natura. Tacy ludzie są opętani, opanował ich szatan.

fragment rozdziału „Powinieneś wiedzieć, jak cała ludzkość rozwijała się aż po dzień dzisiejszy” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”

Ci spośród braci i sióstr, którzy zawsze dają upust swemu negatywnemu nastawieniu, są sługami szatana i przeszkadzają kościołowi. Tacy ludzie muszą pewnego dnia zostać wykluczeni i wyeliminowani. Jeżeli, wierząc w Boga, ludzie nie mają serc pełnych czci dla Niego, nie mają serc posłusznych Bogu, wówczas nie tylko nie będą w stanie wykonać dla Niego żadnej pracy, lecz, wręcz przeciwnie, staną się tymi, którzy przeszkadzają w Jego dziele i przeciwstawiają się Mu. Wiara w Boga pozbawiona posłuszeństwa i czci wobec Boga, a pełna oporu wobec Niego, jest największą hańbą dla wierzącego. Jeśli mowa i zachowanie osób wierzących są tak swobodne i nieskrępowane jak niewierzących, wówczas są oni w jeszcze większym stopniu źli niż niewierzący – są archetypicznymi demonami. Ci, którzy na łonie kościoła dają upust swej jadowitej i szkodliwej mowie, szerzą plotki, wywołują niezgodę i tworzą kliki pośród braci i sióstr, powinni zostać wykluczeni z kościoła. Ponieważ jednak nastała teraz inna era Bożego dzieła, ludzie ci zostali ograniczeni, stoją bowiem wobec pewnej eliminacji. Wszyscy, którzy zostali zepsuci przez szatana, posiadają zepsute usposobienie. Niektórzy mają jedynie zepsute usposobienie, lecz są także tacy, którzy nie dość, że mają zepsute, szatańskie usposobienie, to mają jeszcze straszliwie nikczemną naturę. Ich mowa i czyny nie tylko ujawniają ich zepsute, szatańskie usposobienie, ale, co gorsza, ludzie ci sami są prawdziwym diabłem, szatanem.

fragment rozdziału „Ostrzeżenie dla tych, którzy nie praktykują prawdy” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”

W każdym kościele są ludzie, którzy sprawiają kościołowi problemy lub wtrącają się w dzieło Boże. Wszyscy oni są szatanami, którzy w przebraniu przeniknęli do domu Bożego. Ludzie ci są świetnymi aktorami: przybywają przed Moje oblicze z wielką czcią, płaszcząc się, żyjąc jak parszywe psy i poświęcając „wszystko, co mają”, aby osiągnąć swoje cele, lecz braciom i siostrom pokazują swą paskudną stronę. Kiedy widzą ludzi praktykujących prawdę, uderzają w nich i odpychają ich na bok, kiedy zaś widzą ludzi silniejszych niż oni sami, schlebiają im i przymilają się do nich. Rozbisurmanili się w kościele. Można powiedzieć, że w większości kościołów znajdują się takie „lokalne zbiry” i „pieski salonowe”. Skradają się razem, posyłając sobie ukradkowe spojrzenia i tajne sygnały, a żaden z nich nie praktykuje prawdy. Ten spośród nich, który ma najwięcej jadu, jest „głównym demonem”, a ten, który cieszy się najwyższym prestiżem, prowadzi pozostałych, wznosząc wysoko ich sztandar. Ludzie ci szaleją w kościele, szerząc swoje negatywne nastawienie, siejąc śmierć, robiąc i mówiąc, co tylko chcą, i nikt nie ośmiela się ich powstrzymać. Przepełnia ich usposobienie szatana. Gdy tylko zaczynają zakłócać porządek, do kościoła wdziera się powiew śmierci. (…) Jeśli do jakiegoś kościoła przynależy kilku lokalnych zbirów, za którymi podążają „małe muchy”, którym kompletnie brak rozeznania, a członkowie zgromadzenia – nawet poznawszy prawdę – wciąż nie są zdolni do odrzucenia udręki i manipulacji tych zbirów, wówczas wszyscy ci głupcy zostaną ostatecznie wyeliminowani. Choć te małe muchy mogły nie uczynić niczego strasznego, są jeszcze bardziej podstępne, jeszcze bardziej zręczne i wykrętne, i każdy, kto jest taki jak one, zostanie wyeliminowany. Nikt się nie uchowa!

fragment rozdziału „Ostrzeżenie dla tych, którzy nie praktykują prawdy” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”

Wasze podstępy, arogancja, chciwość, rozbuchane żądania, zdrady, nieposłuszeństwo – której z tych rzeczy miałbym nie zauważyć? Targujecie się ze Mną, oszukujecie Mnie, obrażacie Mnie, schlebiacie Mi, stawiacie Mi wymagania i wymuszacie na Mnie poświęcenie – jak takie nikczemności miałyby uniknąć Mojej kary? Zło, które czynicie jest dowodem waszej nieprzyjaźni ze Mną oraz dowodem waszej niezgodności ze Mną. Każdy z was jest przekonany o swojej zgodności ze Mną, ale skoro tak jest, to do kogo odnoszą się te niepodważalne dowody? Jesteście przekonani o swojej pełnej szczerości i lojalności wobec Mnie. Myślicie, że jesteście tacy życzliwi i współczujący, że tyle dla Mnie poświęciliście. Myślicie, że zrobiliście dla Mnie wystarczająco dużo. Jednak, czy kiedykolwiek odnieśliście te przekonania do swojego zachowania? Twierdzę, że jesteście ogromnie aroganccy, ogromnie chciwi, ogromnie powierzchowni. Sztuczki, którymi Mnie omamiacie są wielce sprytne i macie wiele godnych pogardy intencji oraz metod. Wasza lojalność jest zbyt wątła, wasza szczerość – zbyt licha, a wasze sumienie – prawie nieistniejące. W waszych sercach jest zbyt wiele nikczemności, wymierzonej we wszystkich, nawet we Mnie. Odcinacie się ode Mnie dla swoich dzieci, dla współmałżonka, dla własnego przetrwania. Zamiast dbać o Mnie, dbacie o swoje rodziny, swoje dzieci, swój status, swoją przyszłość i swoje wynagrodzenie. Kiedy ostatnio myśleliście o Mnie mówiąc coś lub zajmując się czymś? Kiedy na zewnątrz robi się zimno, myślicie o dzieciach, mężu, żonie lub rodzicach. Kiedy robi się ciepło, w waszych myślach nadal nie ma miejsca dla Mnie. Kiedy wykonujesz swoje obowiązki, myślisz o własnych korzyściach, swoim własnym bezpieczeństwie i o członkach swojej rodziny. Kiedy ostatnio zrobiłeś coś dla Mnie? Kiedy ostatnio myślałeś o Mnie? Kiedy ostatnio poświęciłeś się, jakimkolwiek kosztem, dla Mnie i Mojego dzieła? Gdzie są dowody na twoją zgodność ze Mną? Gdzie jest twoja rzeczywista lojalność wobec Mnie? Gdzie jest twoje rzeczywiste posłuszeństwo wobec Mnie? Kiedy twoje intencje nie miały na celu uzyskania ode Mnie błogosławieństwa? Oszukujecie i zwodzicie Mnie, igracie z prawdą i ukrywacie jej istnienie, zdradzając jej istotę. Stawiacie siebie w takiej nieprzyjaźni ze Mną, więc co czeka was w przyszłości? Dążycie jedynie do zgodności z niejasnym Bogiem i szukacie niejasnych wierzeń, ale nie jesteście jednak zgodni z Chrystusem. Czy wasze złe uczynki nie zasłużą na tę samą karę, na jaką zasługują źli ludzie?

fragment rozdziału „Powinieneś dążyć do zgodności z Chrystusem” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”

Możliwe, że przez wszystkie lata wierzenia w Boga nigdy nikogo nie przekląłeś ani nie popełniłeś złego uczynku, jednak w twojej relacji z Chrystusem nie możesz mówić prawdy, działać zgodnie z prawdą, czy przestrzegać słowa Chrystusa; powiadam zatem, że jesteś najbardziej przebiegły i złowrogi na świecie. Jeśli jesteś szczególnie zgodny i lojalny wobec swoich krewnych, przyjaciół, żony (lub męża), synów i córek, a także rodziców i nigdy nie wykorzystujesz innych, aczkolwiek nie możesz postępować zgodnie ani żyć w pokoju z Chrystusem, wówczas, nawet jeśli oddasz wszystko bliźnim lub opiekujesz się dobrze ojcem, matką, czy domostwem, wciąż powiadam, że jesteś nikczemny i też przebiegły. Nie myśl sobie, że postępujesz zgodnie z Chrystusem, jeśli postępujesz zgodnie z człowiekiem czy spełniasz dobre uczynki. Czy wierzysz, że twoja uprzejmość może skraść błogosławieństwo Niebios? Czy uważasz, że dobre uczynki zastąpią twoje posłuszeństwo?

fragment rozdziału „Ci, którzy nie są zgodni z Chrystusem, z pewnością są przeciwnikami Boga” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”

Nie ulituję się więcej nad tymi, którzy nie dają Mi ani joty lojalności w chwilach udręki, bo Moja łaska jest ograniczona. Co więcej, nie lubuję się w nikim, kto Mnie kiedyś zdradził, a jeszcze mniej utożsamiam się z tymi, którzy wyprzedają dobra swoich przyjaciół. Oto jest Moje usposobienie, bez względu na to, kim taka osoba może być.

fragment rozdziału „Przygotuj dostatecznie wiele dobrych uczynków dla swego przeznaczenia” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”

Każdy z was wybił się na szczyt spośród nieprzeliczonych tłumów; wznieśliście się, by stać się godnymi przodkami wielkiej rzeszy następców. Jesteście skrajnie rozpasani i wpadacie w amok pośród całego tego robactwa, szukając wygodnego miejsca i próbując pożreć mniejsze robaki. W głębi serca jesteście nikczemni i groźni, bardziej nawet niż te duchy, które opadły już na dno morza. Żyjąc na samym dnie gnojowiska, poruszacie je całe i przeszkadzacie mieszkającym w nim robakom tak bardzo, że nie mogąc zaznać spokoju, zaczynają między sobą walczyć, nim znów się uspokoją. Nie wiecie, gdzie wasze miejsce, a mimo to walczycie ze sobą w kupie gnoju. Co możecie w ten sposób zyskać? Gdybyście w swych sercach prawdziwie darzyli Mnie szacunkiem, jak moglibyście walczyć między sobą za Moimi plecami? Niezależnie od tego, jak wysoka jest twoja pozycja, czy nadal nie jesteś tylko małym, śmierdzącym robakiem w gnojowisku? Czy wyrosną ci skrzydła i staniesz się gołębicą szybującą po niebie? Śmierdzące, małe robaki, kradniecie ofiary z ołtarza poświęconego Mnie, Jahwe. Czy postępując w ten sposób, możesz uratować swoją zrujnowaną, podupadłą reputację i stać się wybranym ludem Izraela? Jesteście bezwstydnymi nędznikami!

fragment rozdziału „Kiedy spadające liście wrócą do swoich korzeni, będziesz żałował wszelkiego zła, które popełniłeś” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”

Przykłady i wyimki z kazań i rozmów wspólnoty:

Jakie są przejawy popełniania wszelkiego rodzaju nikczemnych uczynków? Pierwszy przejaw ma miejsce w domu Bożym, gdy ktoś osądza Boga oraz osądza Jego dzieło. Składa się na niego to, że często posiada się pojęcia na temat Boga oraz człowieka, przez którego działa Duch Święty. Niektórzy ludzie posuwają się do tego, że żywią wrogość, wszędzie szerzą negatywne podejście oraz pojęcia na temat Boga i rozsiewają plotki na temat Boga i człowieka, przez którego działa Duch Święty, aby zwieść wybranych ludzi Boga oraz zakłócić dzieło Bożego domu. Są to najgorsze uczynki. Są to czyny, które w największym stopniu zakłócają wejście w życie wybranych ludzi Boga oraz dzieło Bożego domu i wyrządzają im największą szkodę. Dlatego właśnie są to najgorsze uczynki. Wszyscy, którzy są w stanie popełnić takie rodzaje złych uczynków, są tymi, którzy dopuszczają się wszelkich rodzajów nikczemnych czynów. Drugi przejaw polega na tym, że pewni przywódcy w Bożym domu nie zważają na Bożą wolę i nie wykonują podstawowej pracy, jaką Bóg im powierza. Zamiast tego pracują po to, by nieść o sobie świadectwo oraz utrzymać swój status. Obsadzają stanowiska przywódcze na wszystkich szczeblach domu Bożego swoimi zaufanymi współpracownikami i pomocnikami. Taka osoba to także ktoś, kto popełnia wszelkie rodzaje nikczemnych czynów. Nie zapewniają oni niczego tym, którzy szczerze dążą do prawdy oraz posiadają dzieło Ducha Świętego, umieszczają natomiast na ważnych stanowiskach pracy swoich wspólników, zaufanych pomocników oraz pochlebców. Czy nie jest to tworzenie przeszkód i trudności na ścieżce wejścia w życie wybranych ludzi Boga? Tacy ludzie są więc również tymi, którzy popełniają wszelkie rodzaje nikczemnych czynów. Boży dom wywyższa ich i pozwala im być przywódcami, ale oni niosą świadectwo o samych sobie, popisują się i w ogóle nie niosą świadectwa o Bogu ani o tym, co Bóg ma i czym jest. Nie przekazują oni prawdy Bożego słowa ani nie prowadzą ludzi do wejścia w prawdę. Zawsze pracują po to, aby zachować swój własny status, zawsze przemawiają ze względu na własny status i własną reputację, zachowują ten status pośród wybranych ludzi Boga i w sercu przywództwa. Takie osoby to antychryści. Ludzie, którzy są antychrystami, popełniają wszelkie rodzaje nikczemnych uczynków. Trzeci przejaw polega na tym, że ktoś wypełnia swoje obowiązki bez żadnego poświęcenia się Bogu, zawsze niedbale, podążając przy tym za swym ciałem oraz osobistymi upodobaniami. W rezultacie tacy ludzie sprowadzają mnóstwo kłopotów na dzieło domu Bożego i sprawiają, że dom Boży ponosi wielkie straty finansowe. Tacy ludzie również dopuszczają się wszelkich rodzajów nikczemnych uczynków. Czwarty przejaw polega na tym, że wszyscy ci, którzy nie dążą do prawdy, a jednak przeszkadzają innym w dążeniu do niej, którzy zawsze rozsiewają wkoło negatywizm, którzy zawsze szerzą błędne poglądy niewierzących lub osób religijnych, aby przeszkadzać wybranym ludziom Boga, także są osobami, które popełniają wszelkie rodzaje nikczemnych uczynków.

fragment książki „Kazania i rozmowy na temat wejścia w życie”

Trzydzieści złych czynów przeszkadzających w Bożym dziele oraz je zakłócających, a także bezpośrednio sprzeciwiających się Bogu:

1. Nieumiejętność pełnego skupienia przy wykonywaniu swego obowiązku w kościele, a w zamian za to angażowanie się w powodowane zazdrością dysputy i walki o status, które doprowadzają do chaosu w życiu kościoła – to zły uczynek.

2. Sianie niezgody, tworzenie frakcji oraz powodowanie zakłóceń, które mają swój rezultat w rozłamach wewnątrz kościoła i poważnie zaburzają pracę kościoła – to zły uczynek.

3. Niekochanie prawdy, podatność na intrygi oraz tworzenie konfliktów, wywoływanie rozdźwięków między ludźmi oraz zakłócanie życia kościelnego – to zły uczynek.

4. Kłamanie, oszukiwanie oraz zwodzenie ludzi, częste zniekształcanie faktów oraz mieszanie zła z dobrem, by wzbudzić chaos – to zły uczynek.

5. Propagowanie błędnych przekonań oraz herezji, by zwodzić ludzi, aby nie byli w stanie dążyć do prawdy, aby brakowało im ścieżki i by wiązali się z szatanem oraz demonami – to zły uczynek.

6. Propagowanie negatywizmu oraz śmierci, propagowanie pojęć, aby zwieść ludzi, zakłócając życie kościoła i sprawiając, że ludzie stają się zimni oraz odchodzą od Boga – to zły uczynek.

7. Jeśli jasno zdajesz sobie sprawę, że nie posiadasz rzeczywistości prawdy, że nie posiadasz dobrego człowieczeństwa, a jednak uporczywie rywalizujesz o pozycje przywódcze, tym samym doprowadzając do chaosu – to jest to zły uczynek.

8. Zachowywanie się inaczej twarzą w twarz z osobą, a inaczej za jej plecami, symulowanie podporządkowania się przy jednoczesnym działaniu przeciwnym, zwodząc zarówno tych, którzy plasują się nad tobą, jak i pod tobą, a także stosowanie obłudnych taktyk, by zwodzić innych – to zły uczynek.

9. Nieumiejętność omawiania tematu prawdy, aby rozwiązać problemy, czepianie się słabości innych, aby dać im nauczkę, protekcjonalne besztanie innych – to zły uczynek.

10. Czepianie się występków przywódców oraz pracowników, niewłaściwe traktowanie ich oraz wpływanie na ich zwykłą pracę – to zły uczynek.

11. Wśród działań podejmowanych przeciwko fałszywym przywódcom oraz pracownikom, naprawianie ich, próby wysłania ich ku zagładzie, nie dając im okazji do pokuty oraz wywoływanie paniki u innych – to zły uczynek.

12. Bycie nieodpowiedzialnym przywódcą lub bezczynnym pracownikiem, podczas gdy niegodziwi powodują zakłócenia w kościele, nie dając rady zabezpieczyć dzieła kościoła – to zły uczynek.

13. Niewykonywanie swego obowiązku rozwiązywania praktycznych problemów w zgodzie z organizacją dzieła, oraz pozwalanie niegodziwcom na zakłócanie spokoju kościoła – to zły uczynek.

14. Poważne naruszenie organizacji dzieła oraz wykonywanie rzeczy na swój sposób, naleganie na sprzeciwianie się prawdzie aż do końca, czynienie szkody Bożym wybranym ludziom – to zły uczynek.

15. Jeśli przywódcy oraz pracownicy nie praktykują prawdy, ale biegają w amoku i nie przyjmują nadzoru ani krytyki Bożych ludzi wybranych – to zły uczynek.

16. Jeśli przywódcy i pracownicy robią to, co im się podoba, oraz wybierają i wykorzystują tych, którym brakuje rzeczywistości prawdy, a także nie są w stanie wykonać praktycznej pracy, doprowadzając ludzi do strasznych skutków – to zły uczynek.

17. Wieczne prześlizgiwanie się przez swój obowiązek bez najmniejszych efektów, przynoszenie więcej szkody niż pożytku oraz wpływanie w poważny sposób na dzieło kościoła – to zły uczynek.

18. Niepraktykowanie prawdy samemu, lecz atakowanie innych oraz powstrzymywanie ich przed wykonywaniem obowiązku oraz przygotowywaniem dobrych uczynków – to zły uczynek.

19. Odmowa przyjmowania rozprawiania się oraz przycinania, brak jakiegokolwiek posłuszeństwa, zakłócanie spokoju kościoła poprzez tyranizujące zachowanie oraz robienie tego, co się chce, bez umiaru – to zły uczynek.

20. Konsekwentne wynoszenie się oraz niesienie świadectwa sobie, dawanie fałszywego świadectwa oraz popisywanie się, by pozyskać podziw innych, jest sklasyfikowane jako zwodzenie ludzi – to zły uczynek.

21. Ciągłe utrzymywanie kontaktów ze złymi i niegodziwymi ludźmi oraz zmawianie się z nimi, ciągłe zabieganie o własne interesy i zakłócanie dzieła kościoła – to zły uczynek.

22. Podążanie za niegodziwymi ludźmi, ślepo powodując kłopoty, zakłócając dzieło kościoła i wpływając na życie kościoła, a także niepokutowanie aż do końca – to zły uczynek.

23. Wieczne pielęgnowanie ambicji oraz szukanie statusu, częste propagowanie pojęć, by zwieść innych oraz rywalizowanie o władzę za pomocą różnych środków – to zły uczynek.

24. Używanie niecnych sztuczek, by rozprzestrzeniać ewangelię, znieważanie Bożego imienia, wywieranie straszliwego wpływu i wywoływanie odrazy u innych – to zły uczynek.

25. Niedbanie o tych, którzy zostali pozyskani poprzez ewangelizację, zachowywanie się w sposób nieodpowiedzialny i znaczące wpływanie na dzieło ewangelii – to zły uczynek.

26. Kradzież darów, chciwe pławienie się w luksusie, niewykonywanie praktycznej pracy oraz poważne wstrzymywanie dzieła kościoła – to zły uczynek.

27. Sprzeniewierzanie kościelnych datków na cele charytatywne oraz funduszy pomocy, używanie pieniędzy domu Bożego bez skrupułów, uleganie korupcji i degenerację ze straszliwymi skutkami – to zły uczynek.

28. Nie odpowiedzialność jeśli chodzi o zabezpieczanie darów dla domu Bożego, przekazywanie darów fałszywym przywódcom, antychrystom oraz wielkiemu, czerwonemu smokowi – to zły uczynek.

29. Zdradzanie kościoła, zdradzanie braci i sióstr, a nawet ofiarowanie usług szatanowi, monitorowanie oraz śledzenie przywódców i pracowników – to zły uczynek.

30. Gdy ktoś konsekwentnie jest wyuzdany, niegodziwy, angażuje się w rozwiązłość heteroseksualną bądź homoseksualizm, zakłócając życie kościoła i mając straszliwy wpływ – to zły uczynek.

fragment książki „Organizacja dzieła Kościoła Boga Wszechmogącego”

Zalecenie: Powtórne przyjście Chrystusa