Morze hipokryzji wylało się ze strony rządzącej, europejskiej i światłej koalicji po gaśniczym wyczynie posła Brauna podczas sejmowych obchodów żydowskiego święta Chanuka. Nie chodzi o głośne potępienie wyczynu ekscentrycznego posła, bo z tym dyskutować trudno. Chodzi o to, że zakłócenie religijnej ceremonii tak bardzo oburzyło tych, którzy na każdym kroku sprzeciwiają się jakimkolwiek obchodom, a nawet symbolom, religii katolickiej. Czyżby, według nich, rozdział państwa od religii, o który tak walczą, polegał na preferowaniu jednej, a usuwaniu na margines innej religii?
Jeszcze niedawno ci sami ludzie krytykowali organizowanie spotkań opłatkowych na terenie Sejmu, choć akurat łamanie się opłatkiem nie jest katolickim obrzędem religijnym, a jedynie polska tradycją, związaną oczywiście z Bożym Narodzeniem, podobnie jak dodatkowe nakrycie przy wigilijnym stole.
Natomiast zapalenie świec chanukowych i wygłaszane wtedy modlitwy to obrzęd stricte religijny, bez którego obchody Chanuki nie mogą się odbyć. Podobnie, a nawet bardziej, jak Pasterka dla świąt Bożego Narodzenia. Ciekawy jestem, jak ci hałaśliwi obrońcy wolności religijnej zachowaliby się, gdyby ktoś wpadł na pomysł odprawienia w Sejmie Pasterki, albo Drogi Krzyżowej w Wielki Piątek?
Pytanie oczywiście retoryczne. Z tego co wiem, w Sejmie nie na ani stajenki betlejemskiej, ani nawet wieńca adwentowego, choć katolików jest akurat w Polsce najwięcej. Dlaczego posłowie, troszczący się o rozdział państwa od Kościoła, tak uprzywilejowują religię niezbyt liczną, choć mającą w Polsce imponującą historię?
Rozumiem, że katolikofobia Koalicji 13 Grudnia nie pozwala na jakąkolwiek obecność katolicyzmu w budynku parlamentu. Dlaczego jednak zupełnie zignorowano protestantów i prawosławnych, a nawet polskich katolików?
To też pytanie retoryczne. O intencjach potępiaczy Brauna świadczy los projektu uchwały sejmowej, potępiającej zachowania antysemickie. Gdy posłowie Prawa i Sprawiedliwości zgłosili poprawkę z dodaniem zachowań antykatolickich, projekt uchwały wycofano. Potępić antysemityzm to chętnie, ale by potępić antykatolicyzm to już trzynastogrudniowcy nie są aż tak wolnościowi i tolerancyjni. Inaczej: jednym wolno, innym nie. I czego tu nie rozumiecie?
Sprawa ma ciąg dalszy w postaci szantażu wobec wicemarszałka Bosaka. Jest procedowany w Sejmie projekt uchwały odwołującej go ze stanowiska wicemarszałka. Ma być przegłosowany w razie odmowy wyrzucenia posła Brauna z Konfederacji. To moralne wzmożenie ma załatwić bardzo przyziemny i niezbyt czysty interes polityczny. Jeśli Bosak się nie ugnie, wyleci ze stanowiska, jeśli wyrzuci Brauna, wyjdą z nim posłowie jego partii i wtedy Konfederacja przestanie być klubem poselskim, a jako kołu poselskiemu nie będzie jej przysługiwało miejsce w Prezydium Sejmu. Win – win situation dla rządzącej koalicji. W każdym wypadku w Prezydium nie będzie wtedy nikogo z opozycji, nawet tej umiarkowanej. Sami swoi.
Projekt tej uchwały można łatwo storpedować. W jego uzasadnieniu pisze, że marszałek Bosak niezbyt zdecydowanie zareagował na zachowanie posła Brauna. Konfederaci powinni zgłosić do niej poprawkę odwołującą ministrzycę Scheuring – Wielgus z funkcji wiceministra – to nie żart! – kultury. Jeszcze jako posłanka, Joanna Scheuring – Wielgus w październiku 2020 wtargnęła do kościoła i zakłóciła sprawowanie Mszy Św. Nie w Sejmie, a w kościele – obiekcie przeznaczonym stricte do celu sprawowania kultu religijnego. Należy zadać głośno pytanie, czy osoba zachowująca się tak skandalicznie powinna odpowiadać za polską kulturę? Jakie wzorce kultury będzie promować?
Jak odpowie na to rządząca koalicja? Nietrudno przewidzieć, jako że zachowanie ministrzycy Scheuling – Wielgus to standard trzynastogrudniowców, to wyniosło ich do władzy.
A na koniec ciekawostka. Pod wnioskiem o odwołanie marszałka Bosaka znajduje się również podpis – co za niespodzianka! – Joanny Scheuring – Wielgus.
