Kłopot ze słowem miłość polega na tym, że jest ono pojemne i posiada wiele znaczeń. Słyszysz miłość - myślisz seks "Lets make love!". A może miłość to romatnyczno-heroiczne uczucie jakim darzą się nawzajem zakochani w sobie ludzie? Te uniesienia, to szczęście. A może miłość, ta najpowszechniejsza i najsilniejsza to więź między rodzicami i dziećmi? Miłość to jednak też postawa, do której odwołał się Jezus opisując swoich uczniów, "Po tym was poznają, żeście uczniami moimi, że miłość wzajemną mieć będziecie".
Ta miłość to po prostu postawa wobec drugiego człowieka. Zauważanie go, szanowanie go, nie krzywdzenie oraz pomaganie, z tego jednego powodu - że jest człowiekiem, a to znaczy - naszym bliźnim. Wartością w postawie miłości, jest drugi człowiek.
Miłość ta ma trzech wrogów, każdy z nich nieco inny, każdy zapalczywy, każdy ma tę samą cechę, zawiera powód do pogardy dla innych ludzi.
Egoizm to proste postawienie siebie, własnych przekonań, własnych korzyści ponad innymi ludźmi. Gdy dochodzi do jakiegokolwiek wyboru, pomiędzy innym człowiekiem a osobistą korzyścią, to inny człowiek się nie liczy. Można go okraść, wykorzystać, oszukać, skrzywdzić, a nawet czasem zabić, jeśli to przyniesie mi korzyść. Egoizm zawyży cenę, sprzeda wadliwy towar, okradnie na małą albo wielką sumę, skrzywdzi dla korzyści. Egoizm, to podstawowa wartość, współczesnej ewangelii tzw. liberalizmu.
Nienawiść to dziwny, patologiczny i niezbyt często spotykany sposób funkcjonowania ludzi, gdy przyjemność, jakiś rodzaj satysfakcji, czerpią oni z ranienia i krzywdzenia innych. Tacy ludzie są. Rozbiją butelkę na ścieżce rowerowej, żebyś przebił oponę. Będą pluć i obmawiać dla swojej przyjemności. Czasem posuną się dalej, bo odczuwają chorą, ale realną satysfakcję.
Ideologizm (to niepoprawne słowo) pozornie może być przyjacielem miłości. "Chroń mnie Panie przed fałszywymi przyjaciółmi, bo z wrogami sobie poradzę". Ideologizm to stawianie na najwyższym miejscu jakiejś idei, poglądu, opinii, "prawdy". I tak na najwyższym miejscu można postawić rasę, naród, państwo, ustrój nawet religię. Dla człowieka, który pokochał ideę, inni ludzie się nie liczą jeśli wchodzą z nią w konflikt. Wierzą oni w "prawdę" właśnie jako zestaw poglądów i stwierdzeń. Dla niej, podepczą i zniszczą innych ludzi, bo ich idea jest święta.
Więc mamy w życiu do czynienia z egoistami, nienawistnikami i ideologami, pragnącymi nas nawrócić na idee i okazującymi nam pogardę, gdy się z nimi nie zgodzimy. Chrześcijaństwo, to pierwotne i właściwe, jest jedyną taką postawą, która człowieka i relację do niego stawia na absolutnie pierwszym miejscu jeśli chodzi o stosunki międzyludzkie. Mówi bowiem, że w każdym człowieku jest Bóg. "Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, mnieście uczynili".
A jednak i w ramach Chrześcijaństwa pojawiają się nurty ideologiczne, wyznawcy "prawdy", zestawów poglądów, przepisów, norm i przekonań. I jak w Starym Testamencie pojawia się Prawo - na pierwszym miejscu, oraz wypełnianie jego przepisów i nakazów jako przejaw religijności. Patrzcie jaki chrześcijański kraj - tylu ludzi w kościołach! Ale czy po tym... poznają, żeście uczniami moimi? - wypadałoby zapytać. "Wszelkie obrzędy religijne, gdy pozostają tylko formą i zaczynają być oderwane od relacji z ludźmi, nie mają żadnego sensu. Wręcz przeciwnie – stają się wówczas jakby ucieczką od realnych problemów.Jak pięknie by to nie wyglądało, każdy taki obrzęd jest bałwochwalstwem" pisze ks. Wojciech Żmudziński.
Ostatecznie jest tak, jak napisał jeden z komentujących mój poprzedni tekst: "Bóg objawia sie w innych ludziach. Tych, którzy potrzebują pomocy i w tych, którzy tej pomocy udzielają. I to jest teologia chrześcijańska w praktyce." Nic dodać, nic ująć. A chętnych do dodawania i ujmowania mamy przecież, legion :)
