Kontakt dziecka ze zwierzęciem ma bardzo pozytywny wpływ na jego rozwój. Dziecko uczy się empatii i odpowiedzialności. Poza tym własne zwierzę to dużo radości i zabawy na co dzień.
Niezależnie od tego, czy dziecko będzie wychowywało się wraz z kotem, psem czy żółwiem, jego osobowość będzie bogatsza. Od najmłodszych lat uczy się konsekwencji podejmowanych wyborów. Pupil w domu to również poważne zobowiązanie oraz konieczność pewnych wyrzeczeń.
Kiedy jest najlepszy moment na pojawienie się w życiu dziecka zwierzęcia?
Przedszkolak potrafi już poradzić sobie z większością obowiązków, które wynikają z posiadania kota czy chomika. Dziecko chodzące do szkoły znakomicie będzie radziło sobie z wyprowadzaniem i pielęgnowaniem psa. W momencie, gdy zwierzę w domu już jest, zanim pojawi się w nim dziecko, bardzo ważne jest, by od najmłodszych lat pokazywać maluchowi, jak należy traktować pupila. Jak go głaskać, brać na ręce, karmić czy czesać. Zanim w domu pojawi się pies czy kot, należy przeprowadzić z dzieckiem rozmowę dotyczącą obowiązków, które będą wynikać z takiej decyzji.
Korzyści wynikające z obecności zwierząt w życiu dziecka
Dziecko, które od najmłodszych lat ma kontakt ze zwierzętami, szybciej rozwija się ruchowo (wcześniej zaczyna chodzić), jego rozwój emocjonalny i społeczny jest bogatszy oraz efektywniej przebiega nauka mowy. Dziecko jest ciekawsze świata. Bardzo ważne również jest, by maluch mógł obserwować zwierzęta w ich naturalnym środowisku, dzięki temu ma możliwość poszerzenia swojej wiedzy na temat przyrody oraz kształtowania umiejętności poznawczych. Dlatego warto zabierać dzieci do lasu, na wieś (np. wyjazdy agroturystyczne).
Ponadto dziecko, które ma psa czy kota, wie, jak obchodzić się ze zwierzętami. Zna ich reakcje, potrafi ich dotykać oraz się z nimi bawić, a przede wszystkim nie boi się. Często lęk w stosunku do zwierząt wynika z niewiedzy. Zarówno młodsze, jak i starsze dzieci błędnie interpretują zwyczaje zwierząt, np. przeciąganie się i prężenie kotów połączone z zwiewaniem odczytywane jest jako przejaw agresji.
Amerykański psychiatra dziecięcy Boris Levinson już w latach sześćdziesiątych przeprowadził badania nad korzyściami płynącymi z obcowania dzieci ze zwierzętami. W ich wyniku okazało się, że kontakt w dzieciństwie ze zwierzęcym pupilem pogłębia empatię, uczy tolerancji, zwiększa pewność siebie, samoakceptację oraz umiejętność rozpoznawania i panowania nad własnymi emocjami. Jednocześnie podkreślał terapeutyczną wartość, jaką niesie przyjaźń ze zwierzętami. Przebywając ze zwierzęciem, dziecko jest spokojniejsze, bardziej zrelaksowane, uczy się reagować na emocje i koncentrować uwagę. Taka relacja ma stymulujący wpływ na sferę fizyczną, społeczną, emocjonalną oraz intelektualną dziecka.
Opieka nad zwierzęciem – cenne doświadczenia
Kontakt z psem, kotem, papużką, kawią domową (świnką morską) czy chomikiem powoduje, że dziecko nabywa i rozwija umiejętności, których punktem wyjściowym są uczucia:
- empatia - zwierzę nie jest zabawką – jest to istota, która czuje, cierpi, choruje, cieszy się, tęskni i smuci, nie wolno jej krzywdzić (tak samo jak ludzi), trzeba o nią dbać i pielęgnować
- odpowiedzialność - łączy się ona z koniecznością ustalenia hierarchii wartości w życiu młodego człowieka oraz z pewnymi wyrzeczeniami, np. poranne spacery z psem, sprzątanie terrarium chomika lub zmiana żwirku w kociej kuwecie
- smutek - w przypadku, gdy zwierzę choruje lub umiera dziecko uczy się godzić ze stratą przyjaciela, przeżywać rozłąkę i śmierć, takie doświadczenia uczą również pokory wobec pojawiających się w życiu trudności i przeciwieństw
- miłość, przyjaźń i przywiązanie – to uczucia, które od najmłodszych lat pozwalają na rozwijanie w dziecku empatycznej postawy wobec świata oraz umiejętności budowania relacji
- troska - nauka systematyczności i odpowiedzialności poprzez codzienne spacery, karmienie i zabawę
© Artykuł jest chroniony prawem autorskim. Wykorzystanie tylko pod warunkiem podania linkującego źródła.
Artykuł współfinansowany z funduszu prewencyjnego PZU.
Komentarze