Dalej o herbacie

Żeby wypić herbatę zgodnie z ceremoniałem, trzeba sforsować drzwi, to też rytuał.

Jak wiadomo drzwi trzeba otworzyć, należy to do obowiązków pierwszej wchodzącej osoby,

Drzwi są na początku rozsunięte na szerokość 2 cm, co oznacza zaproszenie do środka.

Pierwsza osoba, jeśli drzwi przesuwają się z lewej na prawo ujmuje krawędź drzwi mniej więcej

1/3 lub połowa wysokości palcami lewej ręki i przesuwa je do połowy szerokości.

Następnie prawa ręka ujmuje drzwi w tym samym miejscu, (ale kciukiem do dołu!!!) i przesuwa prawie do końca, zostawiając około 2 cm.

Zamykanie drzwi w opisanej sytuacji odbywa się siłą rzeczy znów z lewej do prawej, ponieważ znajdujemy się po drugiej stronie. Lewą ręką kciukiem do dołu chwytamy drzwi i przesuwamy do połowy szerokości. Prawą ręką kciukiem do góry chwytamy drzwi i przesuwamy do ostatnich 2 cm.

Ostatnie 2 cm przesuwamy wewnętrzną stroną końcówek palców prawej ręki kciukiem do dołu,

opierając palce na odstającym zwykle na 2 mm drewnianym obramowaniu drzwi.

Jeśli drzwi otwierają się w drugą stronę – to lustrzane odbicie.

Przed wejściem znajduje się w ogrodzie kamienna sadzawka z wodą (ca 20 cm) i nabieraczka do wody. Należy umyć lewą potem prawą rękę i wypłukać usta, oraz z myślą o następnej osobie

osuszyć nieco nabieraczkę do wody.

Następnie wchodzi się do pokoju, szogun oczywiście jest uprzywilejowany i ma do dyspozycji całe drzwi. Goście wchodzą przez pół drzwi (specjalne drzwi dla gości, mają tą samą szerokość co drzwi dla szoguna, ale tylko połowę wysokości. Jak widać jest to bardzo trudne zadanie.

Panie przygotowujące herbatę mają całe drzwi, ale nie te same co szogun, tylko po przeciwnej stronie.

Przed przygotowaniem herbaty dla mężczyzn palących fajki, pojawia się coś w rodzaju otwartego pudełka z przezroczystymi ściankami np. Z zielonej gazy, w którego wnętrzu znajduje się naczynie

z gorącym popiołem do podpalania fajek i bambusowy wysoki na 15 cm i szeroki na 5 cm prosty pień na strącanie fajek.

Podając sobie to wszystko również można to oglądać i podziwiać.

Herbata rzadka jest z pianką, każdy dostaje w swoim kubku, atmosfera też jest bardziej rozprężona.

Herbata gęsta – prawie jak galaretka jest podawana w jednym kubku na trzy osoby.

Gęstą herbatę pije się tak:

Pierwsza osoba pije trzy łyki, czyści miejsce z którego piła, obraca kubek dwa razy ( w ten sposób miejsce z którego piła jest po drugiej stronie) i podaje następnej osobie. Następna osoba obraca najpierw kubek dwa razy, żeby pić z innego miejsca, ponieważ kubek został podany nieco pod ukosem, miejsce to nie jest miejscem z którego piła poprzednia osoba!!!. Po wypiciu czyści miejsce

z którego piła, obraca kubek dwa razy z powrotem. Pod ukosem podaje trzeciej osobie, która wykonuje te same czynności, dziękuje za herbatę, jako, że herbata została ostatecznie przez nią spożyta. Wszystko to musi odbywać się w miarę zręcznie, żeby ostatnia osoba mogła pić jeszcze gorącą herbatę.

Ostatnia osoba podaje kubek pierwszej i odbywa się kolejka oglądania naczynia.

W ten sposób różni się ceremonia picia herbaty rzadkiej i gęstej, różni się też rodzajem oglądanych naczyń, ponieważ ogląda się nie tylko kubki, ale również pudełka do przechowywania proszku zielonej herbaty, bambusową łyżeczkę do nabierania proszku, oraz materiałowy woreczek do trzymania w nim pudełka z herbatą.

To chyba wszystko. Nie wszyscy Japończycy posiadają taką wiedzę, kończy się specjalne kursy i oczywiście płaci.

Napić się nie można. Więc idę sobie zrobić naszej normalnej liściastej herbaty w ilości 0,5 litra.