Łąka i trawnik
Temat łąki i trawnika jest ciekawy.
Łąka jest tworem naturalnie różnorodnym.
Roślinność łąkowa to zbiorowisko indywidualnych tworów przyrody, które ustalają swoje własne środowisko na zasadzie interakcji wzajemnych w granicach sił i praw przyrody.
Jest też możliwe, że w pewien sposób przystosowując glebę i inne czynniki środowiskowe pomagają sobie wzajemnie lub przeszkadzają.
Ta równowaga ekologiczna pozostaje w ciągłym napięciu wzajemnym między poszczególnymi roślinami i ich grupami, jednorodnymi i różnorodnymi.
Życie pojedynczej rośliny wymaga, aby stawiała ona opór innym roślinom i stwarzała innym roślinom problemy w ich życiu.
Nie ma i nie może być w tym środowisku istnienia obojętnego rośliny względem otoczenia: tylko współpraca lub agresja wzajemna w tym samym lub w różnych zakresach tematycznych, tolerancja nie istnieje.
Ale też nie ma centralnego sterowania, rządu.
Trawnik przeciwnie jako twór sztuczny wymaga ogrodnika (boga, rządu).
Trawnik wymaga ciągłej opieki (przymusu), bo nieuchronnie zmierza w rozwoju do stanu łąki.
Trawnik musi być chroniony przed każdym obcym gatunkiem, łąka tylko przed takim wpływem obcych gatunków, który doprowadziłby do zdominowania rodzimych gatunków przez obce.
Jest tu ciekawe porównanie do społeczeństwa ludzkiego.
Indywidualni ludzie, grupy ludzkie różnie nazywane (gangi, partie, narody, społeczności lokalne, społeczeństwa zdywersyfikowane itd.).
Państwo byłoby zatem rodzajem trawnika, którego stabilność prawna wymaga odpowiedniego rządu, w celu zachowania jego właściwości, odróżnienia od innych trawników i łąk.
Kultura i tradycja społeczna konkretnego państwa muszą być pielęgnowane, by zachować tożsamość danego trawnika.
Rząd jest potrzebny tylko do ustanowienia prawa w społeczeństwie ludzkim, gdzie prawa przyrody już nie wystarczają.
Zawsze jednak trzeba podkreślać, że analogie społeczeństwa ludzkiego do świata przyrody są tylko znacznym uproszczeniem, bo kultura ludzka jest znacznie bardziej skomplikowana.
