Moralne dno

Warto poczytać: http://freeyourmind.salon24.pl/389988.html

FYM pisze najpierw długo o „niektórych Polakach, którzy cieszą się, gdy polskie sprawy idą źle”.

 

Pisze o „agenturze komunistycznej”, która „prowadziła dywersję zmierzającą do stworzenia z Polski republiki sowieckiej”.

 

Pisze również o „zaprzańcach, którzy przekonani byli, że już nigdy przenigdy Polska do stanu normalności nie wróci”.

 

I pisze FYM także o tych, którzy odczuwają „satysfakcję, gdy nie wychodzi nam pogłębienie wzajemnych relacji ze Stanami Zjednoczonymi”.

 

Potem FYM w długim i pełnym egzaltacji wywodzie informuje o „antypolskim” nastawieniu przeciwników tarczy.

 

No i wreszcie FYM zabiera się za moją skromną osobę. I czyni to w następujcych słowach:

 

„To wszystko piszę zerknąwszy na dzisiejszy wpis T. Siemieńskiego, który dopóki relacjonuje sprawy Francji i opowiada z francuskim akcentem np. o kinie nad Sekwaną, Aznavourze czy dylematach Sarkozy’ego, dopóty sprawuje się znakomicie. Kiedy jednak wchodzi na obszar geopolityki, zaczyna niestety wpisywać się w tę tradycję, o której wspomniałem powyżej.”

 

Pomijając mało istotną bzdurę na temat akcentu, zdanie o tym, że oto wpisuję się w ową opisaną wyżej tradycję, jest oszczercze i po prostu wyjątkowo podłe.

W moim króciutkim wpisie, którym FYM się posłużył w swojej manipulacji, nie wyraziłem żadnego poglądu na temat tarczy antyrakietowej, ani na temat sojuszu ze Stanami Zjednoczonymi.

 

http://zfrancjiofrancji.salon24.pl/389958.html

 

FYM nie wie, co myślę o tarczy, bo nigdy wcześniej o niej nie pisałem w tym blogu. W radiu też oczywiście o niej nie mówiłem, bo to nie moja działka. Mówiłem o niej publicznie tylko jeden raz – we francuskiej telewizji France 24. I wyłożyłem wtedy wiernie motywacje polskich zwolenników tarczy.

 

W tekście, którym FYM posługuje się w bardzo niewybredny sposób, pisałem tylko o pewnym interesującym i dość zabawnym paradoksie wynikającym z aktualnego w pewnym momencie stanu dyplomatycznych dyskusji na temat tarczy. Proszę sobie wyobrazić, że można pisać lekko i bez pseudopatriotycznego zadęcia o sprawach poważnych. FYM tego nie wie.

 

FYM tłumaczy mi następnie, że Rosja jest groźna. Nigdzie nie napisałem, że nie jest.

 

Gdy napisałem FYMowi, że w obraźliwy sposób polemizuje z czymś, czego nie napisałem, odpowiedział, że przecież pisał „w tonie nieco żartobliwym”. Warto wrócić do jego wywodów i poszukać tego „nieco żartobliwego” tonu. I jeszcze dodał, że „wyciągnął logiczne konsekwencje z /mojego/ poglądu”. Powtarzam: z poglądu, którego nigdzie nie wyraziłem i którego FYM nie zna. I jeszcze poinformował mnie, że to raczej ja powinienem przeprosić, bo wystąpiłem przeciwko sojuszom.

 

Swój wpis poświęcony walce o wolność ojczyzny i – tym samym – walce przeciwko mnie, FYM kończy zdaniem, dzięki któremu zszedł już zupełnie na dno:

„Co wtedy zrobi Siemieński i ci wszyscy, którzy cieszą się, że Polska jest słabym krajem?”

 

To zdanie jest w oczywisty sposób nędznym pomówieniem. FYM mierzy patriotyzm innych na miarę swego bardzo wolnego umysłu. Oczywiście nie stać go będzie na godną reakcję, ale powinna go w tym zastąpić administracja Salonu.

Na razie jednak administracja milczy. Prostackie oszczerstwa FYMa były na głównej stronie przez kilkanaście godzin. Pod jego tekstem znalazło się parę obelg autorstwa mało wymagających komentatorów. I na nie administracja również nie zareagowała.

 

Trawestując okrzyk najbardziej rozjuszonego z owych komentatorów (jego komentarz z moim nazwiskiem wciąż tkwi pod tekstem FYMa, warto tam zajrzeć), powiem krótko:

„Salon 24 śmierdzi”