Zacna blogerka Marche zaczęła popełniać pełne religijnej miłości teksty. Wiadomym jest bowiem, że należy miłować bliźniego jak siebie samego, chyba, że bliźnim jest autor lub co gorsza – autorka – Gazety Wyborczej. Tym gorzej dla niej jeśli zdecydowała się pisać o seksie. Wszak seks jest niczym innym jak grzechem głównym, przynajmniej w mniemaniu niektórych osób.
Z ciekawości przeczytałem tak skrytykowany tekst, który ma ponoć szerzyć rozwiązłość seksualną i być narzędziem szatana. Nie ma w nim nic szokującego. Ot, rozmowa o seksie, o tym co jest w nim ciekawego i które sfery życia intymnego bywają zaniedbane. Nie ma tam miejsca na przedmiotowe traktowanie kobiety, podkreśla się raczej ich zmysłowość oraz to, jak bardzo odmienne są od mężczyzn. I co istotne – nie wartościuje się, a jeśli tak to z korzyścią dla kobiet.
„Nie chcę, by już na wstępie, zanim wejdą w dorosłe życie,
odebrano im idealizm młodości, odarto miłość z tajemnicy,
pozbawiono możliwości dowiadywania się samemu,
doświadczania ze wstydem, nie chcę by mówiono
jak to mają robić, by sprowadzano miłość do pogoni za
doznaniem, by dewaluowano, spłycano, upraszczano,
wulgaryzowano, by skurwiano to co subtelne, by pod
maską naukowości oddzielano ciało od uczuć, sprowadzano
miłość do zwierzęcego spółkowania .”
Marche
To co jest zarzutem podstawowym, to spłycanie tematu seksu. Ani Kościół Katolicki, ani Gminy Żydowskie nigdy w swojej historii nie potrafiły sobie poradzić z tym delikatnym problemem. Nauczanie religijne nijak się ma do praktyki, często mówią o seksie ludzie, którzy mieli z nim do czynienia tylko na obrazkach. Trudno opowiadać o czymś, co w gruncie rzeczy wynika z własnego doświadczenia. Prawica lubi często w swoich wystąpieniach podpierać się autorytetem Kościoła. Ok, nie mam nic przeciwko – każdy może powoływać się na kogo chce. Zastanawia mnie tylko, co tak wulgarnego jest w uświadamianiu kobietom, że seks oralny nie jest właściwie niczym złym, ba, może być źródłem przyjemności? Wiele rodzin, które boryka się z normalnymi problemami, wiele z nich, które rozpada się co jest wielką tragedią dla dzieci, nie miałoby tych wszystkich problemów, gdyby po prostu zagościł tam elementarnie dobry seks. Związek to nie religia, religia to nie związek, modlitwa nie zastąpi dotyku czy zapachu, to są dwie zupełnie odmienne rzeczy. Mitologizowanie aktu płciowego, jako czegoś o podłożu religijnym, prowadzi do zagubienia się samej istoty wiary, która nie polega na prokreacji tylko na miłości do Boga – nie ważne o jakiej wierze mówimy.
„(...) i że powinna pouczyć córkę o zaletach wstrzemięźliwości
i czystości...i nawrócić się w końcu do cholery, bo najwyższy czas.”
Marche
O zaletach wstrzemięźliwości można by uczyć dziesiątki rodzin, które nie mając nic, w tym nie mając pieniędzy na jedzenie, w których ojciec-alkoholik maltretuje dzieci, a które mimo to zdecydowały się posiadać całą ich gromadkę, czasem pięcioro, czasem dziesięcioro. Wspaniale jest mówić o wielodzietnej rodzinie, pełnej szczęścia i miłości, samemu w takiej żyjąc. Krytykować zwłaszcza najuboższych, którzy nie wypełniają swego boskiego obowiązku rozmnażania się. Traktować przedmiotowo kobietę jako obiekt rozpłodowy a nie człowieka. I oburzać się, że ktoś promuje wstrzemięźliwość ale rozumianą troszkę inaczej – jako powstrzymywanie się przed niekontrolowanym rozmnażaniem. Wierzę głęboko w to, że wiele osób jest przekonanych o własnej nieomylności, kiedy biją brawo patrząc na dziesięcioosobowe rodziny. Wierzę też w to, że nie mają one pojęcia o częstych dramatach i patologiach. A kiedy już do nich dochodzi, kiedy się ujawniają – wtedy wierzą, że to nic więcej jak kara boska.
Przykre jest tylko to, że tak łatwo oceniać i krytykować innych, zaś na siebie i swoją nienawiść nie zwracać uwagi. Bo w końcu bardzo prosto nienawidzić, wygrażać piekielnymi ogniami i pisać jakieś bzdury o barbarzyństwie. A trudno zrozumieć. I tyle.
Komentarze