Posłuchajcie mnie ludzie. Posłuchajcie Polacy i Żydzi. Zaraz wypowiem słowa, które mogą zapewnić dostatek jednym a spokój duszy drugim. Posłuchajcie mnie mieszkańcy Pruchnika, którzy zgodnie z tradycją batożycie kukłę Judasza. Zapomnijcie o zemście i odłóżcie kije swoje a pomyślcie czy owe 30 srebrników, które otrzymał Judasz nie mogą przysporzyć wam wszelakiego bogactwa. A także wy Żydzi nowojorscy i inni uczeni w piśmie pomstujący na polski antysemityzm, zastanówcie się, czy owe judaszowe srebrniki, nie należą do mienia bezspadkowego, które z mocy świętego prawa należą się mieszkańcom Pruchnika.
Wartość ową w sumieniu swym wyceniam na jedną tysięczną 158 tyś. ton srebra. Dlaczego akurat tyle? Kto ma uszy nich posłucha.
… Jest piątek 14 dzień wiosennego miesiąca nisan, tego dnia, tego wieczora, ukrzyżowano Jezusa. A zaraz potem, Judasz ściskając woreczek z palącymi jego dłoń srebrnikami zjawił się w pałacu arcykapłana Kajfasza. Tak to opisuje św. Mateusz w swojej Ewangelii: „ Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i orzekli: Nie wolno kłaść ich do skarbca, bo są zapłatą za krew. Po odbyciu narady kupili za nie Pole Garncarza na grzebanie cudzoziemców. Dlatego pole to aż po dziś dzień nosi nazwę Pole Krwi”
Pewnie było także tak, że Judasz targany wyrzutami sumienia rzucił owe srebrniki pod nogi kapłanów. Nie wiem jednak czy po prostu cisnął woreczkiem z monetami, czy raczej owe srebrniki wysypał na dłoń i dopiero nimi rzucił … Skłaniam się jednak do drugiej wersji, ponieważ był to już gest na wpół obłąkanego człowieka, który zaraz zakończy życie samobójczą śmiercią. A poza tym, taki właśnie gest wydaje mi się bardziej dosadny a zarazem tragiczny. Jednak kapłani nie schylili się po owe srebrniki, ponieważ były pohańbione, „ umazane „ krwią, lecz jak twierdzi św. Mateusz odbyli naradę i pewnie wtedy Arcykapłan Kajfasz doszedł do wniosku, że szkoda, aby owe srebrniki dalej leżały na ziemi. Takie bezpańskie i niepomnażające bogactwa, wezwano, więc garncarza, który zapewne chciał sprzedać swoje pole na cmentarz dla cudzoziemców i powiedziano mu, że Najwyższy Sanhedryn chce kupić owe „ Pole Krwi” Skory jest nawet zapłacić 30 srebrników, a nawet jest tak … że te pieniądze, te srebrniki lezą j u ż na ziemi. Wystarczy je podnieść, może oczyścić z kurzu i transakcja zostanie zawarta I tak też się stało … Odnotował to św. Mateusz w swojej Ewangelii, która powstała na przełomie lat 70 - 80 n. e. Św. Mateusz pamiętał lub wiedział o tym wydarzeniu, co wskazuje opis dokładny w szczegóły. Ów „ garncarz” „ Pole krwi” owa „ narada” kapłanów i arcykapłanów, więc zapewne tak było jak to jest opisane w Ewangelii.
Po czym kapłani rozeszli się skubiąc swoje ciemne brody, podziwiając zarazem nieskończoną mądrość arcykapłana Kajfasza. Który nie podnosząc srebrników z ziemi zamienił je w brzęczącą monetę. Jednak ja postawie zasadnicze pytanie, czy owe srebrniki nie powinny zostać oddane rodzinie Judasza, jako właśnie mienie spadkowe? A gdy tak się nie stało, chociażby ze względu na odległość. ( Judasz jako jedyny z apostołów nie pochodził z Galilei lecz z Palestyny) czy w takim razie - owe srebrniki - po które nikt nie kwapił się schylić, jako już - mienie bezspadkowe - nie powinny być odłożone na specjalną lokatę? I to lokatę tysiącletnią.
Ależ na Boga wszechmogącego! – oburzą się uczeni w piśmie – jednakże po te pieniądze ktoś się schylił! Zrobił to ów garncarz i potem te pieniądze przepadły w morzu innych pieniędzy i ślad po nich przepadł na wieki. Jednak był to czyn może i sprytny co równie nie godny, bo albo te pieniądze powinny być zakopane w ziemi na wieki albo też przeznaczone na jakiś inny cel … Tym bardziej, że te pieniądze nie należały już do Sanhedrynu. Nie były już ani żydowskie ani jeszcze chrześcijańskie. Były takie – pomiędzy - Pomiędzy dwoma światami. Pomiędzy dwoma religiami I może dlatego powinny być odłożone aby z czasem, z tych funduszy, wynagradzać ból tych, którzy cierpią nad zdradą Judasza.
I teraz pytanie zasadnicze. Ile dziś warte byłyby owe srebrniki odłożone na lokatę tysiącletnią, a w zasadzie lokatę dwu – tysiącletnią ? Szczególnie w sytuacji, gdy coraz więcej podnosi się głosów, że Polacy winni są zrekompensować społeczność żydowskiej utracone mienie. Sięgnąłem więc po kalkulator. I tak … Przyjmuje się, że 1 srebrnik mógł ważyć około 12 gram srebra x 30, daje nam to 360 gram srebra, które otrzymał Judasz. Powiada się, że Żydzi mają smykałkę do interesów, kiedy inni tracą, to oni zarabiają. Jestem stanowczym przeciwnikiem takiej opinii. Chrześcijanie a także Polacy, potrafią równie skutecznie inwestować i pewnie odłożylibyśmy owe 30 srebrników na pewny procencik na jakieś uczciwej lokacie. Powiedzmy skromne 1% roczne kapitalizowanie.. Oprocentowanie to jest sprawiedliwe, nie jest za wysokie, ponieważ były lata, a nawet setki lat, gdzie owa lokata mogła przynosić straty, ale i zapewne były lata tłuste, gdzie owa lokata dawała zyski większe niż owe 1% rocznie. Oczywiście do obliczenia powinien być zastosowany procent składany. Roczny. Obliczany wg znanego wzoru.
Czyli 360 gram srebra ( 1+ 00,1) ^2000
Dlatego do potęgi 2000 ponieważ umownie przyjąłem liczbę ( +-) 2000 lat.
Na ile dobrze obliczyłem to owa lokata powinna nam przynieść 158143 tyś. ton srebra. Aktualna cena tony srebra to nieco ponad 2, 5 mln złotych/ tona. Trudno mi obliczyć iloczyn tych dwóch sum, ponieważ suma ta nie mieści się już w moim kalkulatorze, ani też w „ żadna rubryka”
I teraz, gdyby nawet … gdyby nawet 1/ 1000 owego srebra przeliczonego na złoty polski przeznaczyć dla mieszkańców Pruchnika, to podejrzewam, że przestano by obijać kijem kukłę Judasza. I może z jakąś ufnością spojrzano by na owe „ mienie bezspadkowe”, którym od pewnego czasu straszeni są Polacy.
