Oj daleko zaszła u nas demokracja, daleko! Nie tylko pozwolili narodowi prezydenta wybierać (choć mądrzy ludzie wiedzą, że taki patriota jak Jaruzelski to obecnie szans by nie miał, ale cóż to), to jeszcze prawybory w największej partii zrobiono. Ameryka panie, w partii i zagrodzie. Już nikt nie powie, że co to za wybory, jak kandydaci narzuceni przez nie-wiadomo-kogo.
Jak ten pluralizm w praktyce wygląda? Kandydatów na kandydata mamy dwóch, co jeden to kraśniejszy.
Z jednej strony Bronek: były minister obrony, w młodości zażarty antykomunista, później, gdy do ministerstwa obrony przyszedł, to się na prawdziwych fachowcach poznał i ludzi z WSI krzywdzić nie dał. Siwicki patriotą był, jedno warunki miał trudne. I z sojusznikami zza wielkiej wody dobre stosunki miał: samoloty dla naszej armii zamówił, coby nasi piloci na drzwiach nie latali. Co prawda złe języki mówiły, że można było samoloty tańsze kupić i z offsetem lepszym, ale co oni wiedzą o relacjach sojuszniczych.
Z drugiej strony, zupełne przeciwieństwo Bronka, czyli Radek: były minister obrony, w młodości zażarty antykomunista, później, gdy ministrem obrony został, to się na prawdziwych fachowcach poznał, i na krzywdzenie WSI przez złego Macierewicza zgodzić się nie chciał. Co prawda różne rzeczy można zarzucać chłopkom, ale nasze wojsko bez kontrwywiadu rady nie da. I z sojusznikami zza wielkiej wody dobrze stosunki miał: kontyngenty w Babilonie i Afganistanie utrzymywał. Co prawda większość Polaków wojen nie popierała, ale co oni wiedzą o relacjach sojuszniczych.
Widzimy zatem, jak różnorodne biografie i wizje państwa ścierają się w tych prawyborach. Możemy mieć siłownika z wąsem lub bez.
A jakby komuś żadna z tych opcji nie przypadła do gustu, to zawsze można zagłosować na Szmajdzińskiego. Ten przynajmniej za młodu nie był antykomunistą.
