Sygryda Storråda

Świętosława (Sygryda), władczyni Szwecji, Danii, a nawet Anglii, była rodzoną siostrą Bolesława Chrobrego, ale czy jedyną? Według sag skandynawskich książę Dagom miał trzy córki ze związku z Geirą, córką króla duńskiego Haralda Blatanda - Sinozębego (ten sam, który pomógł pod Cedynią w bitwie z Geronem). Najstarsza z córek miała imię po matce, Geira; wydana była za Eryka Tryggwasona. Średnia to Astryda, jej mężem był jarl Jomsborga, Sigwald Strudhaldson.

Najmłodsza z sióstr, Sygryda, urodziła się między 960 a 972 rokiem. Była królową Szwecji, ale nie na długo; po rozwodzie lub po śmierci męża wróciła do ojczyzny, i znowu zaczęto starać się o jej rękę. Wśród zalotników był również król Norwegii, Olaf Tryggwason.

Ale nie przypadł jej do serca, choćby dlatego, że pierścień zaręczynowy nie był złoty, tylko pozłacany. A kiedy zwróciła na to uwagę, król się zdenerwował i uderzył narzeczoną w twarz. Po tym wydarzeniu Sygryda kategorycznie odrzuciła propozycję Olafa.

Ale miał szczęście, że przeżył (pewnie dlatego, że był królem), bo Sygryda zasłynęła też z tego, że kandydaci na jej męża, którzy byli słabi lub bezczelni, często ginęli z jej ręki.

Według sag Sygryda w imieniu Szwecji prowadziła mediacje pokojowe z władcą Danii, Swenem Widłobrodym. Mediacje potoczyły się w ten sposób, że Swen został jej mężem. Pomogła mężowi podbić Norwegię i w ten sposób zemściła się na Olafie za skandaliczne zachowanie.

Ze związku ze Swenem urodził się między innymi Kanut Wielki. Ponieważ Sygryda była charakterną kobietą, nie potrafiła podporządkować się mężowi; pewnego dnia po prostu uciekła na dwór Bolesława Chrobrego.

Dopiero po śmierci Swena synowie przybyli i zabrali matkę do Danii. Sygryda wspierała Kanuta w podboju Anglii. Kiedy misja się powiodła i jej syn Kanut Wielki został królem Anglii, Sygryda przeniosła się na dwór angielski wraz z córkami i przebywała tam aż do śmierci.