Autor ukazuje szerokie konsekwencje tamtych ustaleń. Przypomina, że 17 maja 1989 roku, niedługo po zakończeniu obrad Okrągłego Stołu, sejm uchwalił dwie ustawy, parafowane - co znamienne - 4 kwietnia tegoż roku, w dzień zakończenia obrad Okrągłego Stołu: o gwarancjach wolności religijnej oraz o stosunku państwa do Kościoła Katolickiego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Zakończenie prac legislacyjnych zaplanowano tak, aby zbiegły się w czasie z obradami Okrągłego Stołu, ponownym zalegalizowaniem Solidarności i przygotowaniami do wyborów w czerwcu 1989 r.
Ustawa o gwarancjach wolności sumienia i wyznania
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania – obowiązująca w Rzeczypospolitej Polskiej ustawa zwykła stanowiąca podstawowy reżim prawny dla problematyki z zakresu swobód światopoglądowych, głównie religijnych. Wikipedia
Data wejścia w życie: 23 maja 1989
Przedmiot regulacji: prawo wyznaniowe
https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19890290155
Dz.U. 1989 nr 29 poz. 155
Dziennik Ustaw198929poz. 155
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania.
Tekst ogłoszony:
D19890155.pdf
Tekst ujednolicony:
D19890155Lj.pdf
Status aktu prawnego:akt posiada tekst jednolity
Data ogłoszenia:1989-05-23
Data wydania:1989-05-17
Data wejścia w życie:1989-05-23
Data obowiązywania:1989-05-23
Organ wydający:SEJM
Organ uprawniony:MIN. KIEROWNIK URZĘDU DO SPRAW WYZNAŃ
MIN. PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
MIN. EDUKACJI NARODOWEJ
Akty zmienione (2)
Odesłania (1)
Akty wykonawcze (27)
Informacja o tekście jednolitym (3)
Akty zmieniające (16)
prawa obywatelskiewyznaniarejestryorganizacja i zakres działaniafinansowanieprawa człowiekakościołykonstytucjanieruchomościorganizacje międzynarodoweZiemie Zachodnie i Północne
©Kancelaria Sejmu s. 1/21
2017-06-23
Dz.U. 1989 Nr 25 poz. 155
U S T A W A
z dnia 17 maja 1989 r.
o gwarancjach wolności sumienia i wyznania
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej:
– wykonując postanowienia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej o wolności
sumienia i wyznania,
– nawiązując do godnej trwałego szacunku i kontynuacji tradycji tolerancji i
wolności religijnej oraz potwierdzającej ją współpracy Polaków różnych wyznań i
światopoglądów w rozwoju i pomyślności Ojczyzny,
– uznając historyczny wkład kościołów i innych związków wyznaniowych w
rozwój kultury narodowej oraz krzewienie i umacnianie podstawowych wartości
moralnych,
– kierując się zasadami zawartymi w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka,
Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych, Akcie Końcowym
Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie oraz Deklaracji Organizacji
Narodów Zjednoczonych o wyeliminowaniu wszelkich form nietolerancji i
dyskryminacji z powodów religijnych lub przekonań,
– umacniając warunki do czynnego i równoprawnego uczestnictwa obywateli w
życiu publicznym i społecznym, bez względu na ich stosunek do religii,
stanowi, co następuje:
DZIAŁ I
Wolność sumienia i wyznania
Art. 1. 1. Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu obywatelowi wolność
sumienia i wyznania.
Opracowano na
podstawie: t.j.
Dz. U. z 2017 r.
poz. 1153.
©Kancelaria Sejmu s. 2/21
2017-06-23
2. Wolność sumienia i wyznania obejmuje swobodę wyboru religii lub przekonań
oraz wyrażania ich indywidualnie i zbiorowo, prywatnie i publicznie.
3. Obywatele wierzący wszystkich wyznań oraz niewierzący mają równe prawa
w życiu państwowym, politycznym, gospodarczym, społecznym i kulturalnym.
Art. 2. Korzystając z wolności sumienia i wyznania obywatele mogą w
szczególności:
1) tworzyć wspólnoty religijne, zwane dalej „kościołami i innymi związkami
wyznaniowymi”, zakładane w celu wyznawania i szerzenia wiary religijnej,
posiadające własny ustrój, doktrynę i obrzędy kultowe;
2) zgodnie z zasadami swojego wyznania uczestniczyć w czynnościach i obrzędach
religijnych oraz wypełniać obowiązki religijne i obchodzić święta religijne;
2a) należeć lub nie należeć do kościołów i innych związków wyznaniowych;
3) głosić swoją religię lub przekonania;
4) wychowywać dzieci zgodnie ze swoimi przekonaniami w sprawach religii;
5) zachowywać milczenie w sprawach swojej religii lub przekonań;
6) utrzymywać kontakty ze współwyznawcami, w tym uczestniczyć w pracach
organizacji religijnych o zasięgu międzynarodowym;
7) korzystać ze źródeł informacji na temat religii;
8) wytwarzać i nabywać przedmioty potrzebne do celów kultu i praktyk religijnych
oraz korzystać z nich;
9) wytwarzać, nabywać i posiadać artykuły potrzebne do przestrzegania reguł
religijnych;
10) wybrać stan duchowny lub zakonny;
11) zrzeszać się w organizacjach świeckich w celu realizacji zadań wynikających z
wyznawanej religii bądź przekonań w sprawach religii;
12) otrzymać pochówek zgodny z wyznawanymi zasadami religijnymi lub z
Co o tym sądzisz?