Trybunał Konstytucyjny kontra oszołom

Na początek pokrótce przedstawię losy wniosku o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją uchwał Sejmu w sprawie wyboru sędziów TK.

Zgodnie z zapisami ustawy o TK i wydanym na ich podstawie Regulaminie TK, Prezes TK dokonał wstępnego badania tego wniosku. W toku tego badania Prezes TK uznał, że wniosek nie kwalifikuje się do odmowy nadania mu dalszego biegu z uwagi na niedopuszczalność wydania orzeczenia. I jeszcze w grudniu 2015 roku Prezes TK Rzepliński skierował ten wniosek na rozprawę, wyznaczył skład sędziowski, postawił siebie na czele tego składu i wyznaczył termin rozprawy na 12 styczeń 2016 roku.
Nietrudno się domyśleć, że odbyte 7 stycznia niejawne posiedzenie TK nie zostało zwołane z inicjatywy Rzeplińskiego. Bez dwóch zdań zwołane zostało z inicjatywy pozostałych sędziów TK, którzy najwyraźniej nie są na tyle głupi, by ostentacyjnie łamać oczywiste i jednoznaczne przepisy Konstytucji nie dające TK prawa do orzekania w sprawach uchwał Sejmu. Ci sami sędziowie są na tyle bystrzy, by wiedzieć, że za pieprzenie głupot w uzasadnieniach do swoich „orzeczeń” i „postanowień” żadna odpowiedzialność im nie grozi.
Postanowienie o umorzeniu postępowania TK wydał na podstawie art. 104 ust. 1 ustawy o TK, co pozwoliło uniknąć szopki w postaci wydania tego postanowienia na rozprawie (art. 104 ust. 2) z argumentacją, że nagle sędziowie TK doznali olśnienia i zrozumieli co jest napisane w Konstytucji.

Powiem tak Szanowne Koleżanki i Szanowni Koledzy blogerzy. Temperatura dyskusji wśród sędziów TK, wywołanej przez nasilające się u Prezesa TK objawy oszołomstwa, jest o wiele wyższa, niż ta panująca na naszych blogach.

Piszę jak jest.