Rycina 2. (Pogrom mamuta). Polacy mordujący mamuta. W rękach ulubione przedmioty Polaków – dzidy, łuki i kamienie. Anonimowy rysownik dostarcza bezpośredniego dowodu na odwieczne polskie zdziczenie, podstępność i prymitywizm. Nieogolone gęby, skołtuniałe łby, paznokcie pełne zakrzepłej krwi oraz błagający o litość mamut, którego tubylcy za chwilę obgryzą do najmniejszej kosteczki. Rycina dostarcza przy okazji pośredniego dowody na to, że mamuty wyginęły za sprawą Polaków, a nie gradu meteorytów i zakłóceń klimatycznych. Jest wszystko co trzeba - corpus delicti pogromu (niewinne stworzenie), jego sprawcy (Polacy) i motyw – polska nienawiść. Gross, „Gazeta Wyborcza”, Liga Antydefamacyjna i Wydawnictwo Znak mogą triumfować.
Rycina 3. (Krwiożercy). Polacy mordujący antylopy, strusie i żyrafy oraz inne prawem chronione gatunki. Prehistoryczny dowód nakreślony ręką anonimowego świadka wydarzeń. Sylwetki Polaków uganiających się za rogacizną i nierogacizną w celu odebrania jej życia, okraszone scenkami prymitywnego życia, to realistyczne świadectwo cywilizacyjnych archetypów. To także groźna zapowiedź narodowych predylekcji polskich sierściuchów w wiekach późniejszych, zwłaszcza pierwszej połowy XX wieku, tak czujnie i wnikliwie dokumentowanych przez Jana Tomasza Grossa.
