69 lat temu wybuchło Powstanie Warszawskie. Jego tragiczne skutki Polska ponosi do dzisiaj. Wymieszało się w nim bezprzykładne bohaterstwo z przerażającą nieodpowiedzialnością. W morzu ruin legła stolica Polski, tracąc na zawsze swój klimat i charakter. Zginęło dwieście tysięcy mieszkańców. To mniej więcej tyle, ile mieszkańców liczy Toruń. Słowem, bezmiar tragedii.
Nikt się Powstaniem Warszawskim nie przejął, nikogo ono nie wzruszyło, ani nie zmieniło biegu historii. Jego pacyfikacja, a w zasadzie rzeź, to wciąż wołająca o pomstę do nieba zbrodnia. Metodycznie mordowani staruszkowie, kobiety i dzieci. Paleni w domach, zasypywani w piwnicach, wysadzani granatami. Gwałcone kobiety i dziewczynki…
Inna byłaby dzisiaj Polska, gdyby na zatracenie nie poszli ci, którzy mieli szansę kształtować jej przyszłość. Ich braku nie da się niczym zastąpić. Tam, gdzie powinien być gwar następnych pokoleń, trwa martwa cisza. Złowroga. Pełna bólu i łez. Niespełnienia. I tak można by określić Powstanie Warszawskie, najbardziej delikatnie jak to tylko możliwe – jedno wielkie niespełnienie.
Inne tematy w dziale Kultura
