Im bardziej patrzę i słucham, kto też zabiera się za walkę z "mową nienawiści', to idąc drogą skojarzeń, wychodzi mi, że to szczury chcą przeprowadzać deratyzację.
Czekam, kiedy w tym całym wzmożeniu padnie jedyna oczywista propozycja, by powołać przy sądach 24 godzinne wydziały karne, które w trybie przyspieszonym orzekać będą w sprawach "mowy nienawiści", a która to nienawiść rychło będzie musiała zostać odpowiednio skatalogowana. O ile już nie jest.
Mniemam, że w katalogu tym poczesne miejsce zajmie tzw. "krzywe spojrzenie", jako "mowa nienawiści z zamiarem ewentualnym" (furtka na myślozbrodnię), a pokazanie komuś języka, jako występek przeciw nowej świeckiej obyczajności.
Żyjemy w kraju, w którym wszystko co sensowne, rychło przeradza się w karykaturę samego siebie, w którym lepsze momentalnie staje się wrogiem dobrego i w którym dziecko wylewa się z kąpielą, jeszcze zanim wsadzi się je do wanny. Żyjemy w kraju przesady i nieumiarkowania, w którym "złoty środek", to abstrakt, w którym sami sobie z perwersyjną radością nakładamy pętlę na szyję.
Coelum ipsum petimus stultitia.
