Hipokryzja to wstydliwość łajdaka.
Demostenes
M, kg, A, ha, eV, %, Wh, mm, dB, S… Nie, nie zwariowałem. Te symbole, to skróty jednostek miar. Wszystkie są bardzo przydatne, bo za ich pomocą opisuje się określone wielkości fizyczne lub umowne. Bez nich przedstawienie rzeczywistości i komunikowanie się byłyby straszliwie utrudnione. Można zaryzykować twierdzenie, że zmierzono i opisano prawie wszystko. „Prawie wszystko” bo poza systemem pozostało m.in. zachowanie ludzkie, a dokładnie jeden z jego przejawów, czyli – hipokryzja.
Jeśli znalazłby się śmiałek gotowy zmienić ten stan rzeczy, to z całą pewnością doskonałym obiektem umożliwiającym stworzenie wzorca w tym zakresie byłby Robert Biedroń. A czemu nie?! Chłop wprawdzie nie jest typowym reprezentantem rodzaju ludzkiego, lecz czy np. skalę Torino stworzono w trakcie obserwacji typowych i powtarzalnych zdarzeń?
Ale ad rem… Przed kilkoma kwadransami miałem wątpliwą estetycznie, ale niezwykle interesującą pod względem poznawczym okazję śledzenia przesłuchania p. Roberta Biedronia przez p. M. Olejnik. Potencjalnie widowisko powinno ociekać łzami, potem i krwią. Przecież takich zawodników jak świeżo wybrany eurodeputowany, można torturować oralnie na wszystkie sposoby. Wytknąć dawne obietnice, zapytać o relacje z matką, zainteresować się pochodzeniem sponsorów, wtrącić zdanko o sukcesach z okresu prezydentury w Słupsku, zasięgać języka w kwestii stosunków wewnętrznych w partii, podpytać wreszcie o przyczyny rozgoryczenia prof. Płatek… A tu lipa. Tak jakoś nieśmiało, bez przekonania, letnio. Być może nie było to jedynie winą wstrzemięźliwości albo słabej formy prowadzącej, ale również, a może przede wszystkim, skutkiem zdolności szefa Wiosny? W jednym bowiem p. Biedroń jest mistrzem klasy światowej – w hipokryzji.
Umiłowanie demokracji, sprawiedliwość, szczerość, otwartość, prawdomówność, solidność, pomysłowość, europejskość (?), uczciwość, komunikatywność, pracowitość, tolerancja, wiarygodność… Te wszystkie cechy charakteryzują – podobno – p. Biedronia i członków formacji, którą reprezentuje, a „bankructwo PiS widać gołą ręką” (sic!). Istnieje szansa, iż mógłbym na to się nabrać, ale nie urodziłem się wczoraj.
Jako że z każdego, nawet mało przyjemnego wydarzenia, winno się wyciągać naukę, proponuję aby jakiś akademicki autorytet zajął się wprowadzeniem do obiegu symbolu „RB” (tj. Robert Biedroń), który dotyczyłby poziomu hipokryzji. Skala mieściłaby się pomiędzy 1RB a 10RB. Maksymalna wartość osiągnięta została właśnie dziś w „Kropce nad i”. Minimum, czyli 1RB, to stan, w którym lewacki eurodeputowany tonie w objęciach… Morfeusza.
