15.10.2011
Michał Ziemowit Buśko
Po dziesięciu latach od ataku na WTC, al-Kaida przeżywa kryzys. Mimo, że wciąż aktywna militarnie, upada na polu ideologii i organizacji. Idea globalnego dżihadu przestaje być opium dla radykalnych mas stając się jedynie usprawiedliwieniem dla kontynuacji, regionalnych, peryferyjnych wojen.
Al-Kaida doby post-binladenowskiej to ruch na skraju dezintegracji i ideologicznego upadku; ruch, który nie jest w stanie odpowiedzieć na potrzeby współczesnego radykalizmu. Recesja i dezintegracja są głównymi czynnikami kształtującymi politykę wewnętrzną, określającymi front dżihadu oraz determinującymi przywództwo Ajmana az-Zawahiri.
Wybór Zawahiriego został zakomunikowany 16 czerwca na łamach strony internetowej An Ansar. Zawahiri przejął tym samym funkcję od tymczasowego szefa al-Kaidy Saifa al-Adela.[1] Decyzja Szury nie była zaskoczeniem, Zawahiri był bowiem prawą ręką Bin Ladena, współtwórcą ideologii globalnego dżihadu, współorganizatorem potęgi al-Kaidy i jak twierdzą niektórzy mózgiem najważniejszych operacji militarnych z atakiem na World Trade Centre (9/11) włącznie. Jednakowoż, wybór Zawahiriego jak i aktualnie sprawowana przez niego funkcja nie są pozbawione kontrowersji.
Al-Kaida, tak jak każda inna organizacja, nie jest wolna od wewnętrznych tarć i różnic poglądów. Mimo, że problem tendencji odśrodkowych nie jest zagadnieniem nowym, to ze względu na fakt, że przywództwo Zawahiriego jest pozbawione charyzmy, którą cieszył się jego poprzednik, niebezpieczeństwo pęknięć prowadzących do dezintegracji staje się coraz częściej komentowaną alternatywą.
Dotychczasowa jak i zapewne przyszła rola przywództwa Zawahiriego będzie zatem zdeterminowana koniecznością prewencji tendencjom odśrodkowym. Wysiłek na rzecz unifikacji ruchu będzie zapewne powiązany z dyskusją o przyszłe cele strategiczne. Zawahiri będzie musiał bowiem tak określić linię frontu światowego dżihadu, by zyskać poparcie jak najszerszych kręgów decyzyjnych i zachować maksymalny poziom unifikacji.
Wykorzystanie dżihadu posłużyć może jako instrument konsolidacji ideologicznej a w konsekwencji narzędzie wzmocnienia przywództwa. Dotychczasowa interpretacja dżihadu jest jednakowoż problematyczna; mimo, że stała się podstawą do niekwestionowanego sukcesu militarnego, jej praktyczny wymiar był w dużej mierze uzależniony od autorytetu charyzmy Bin Ladena.
Rolą Zawahiriego będzie zatem dokonanie wysiłku ideologicznego, który pozwoli na kontynuację operacji militarnych, przy jednoczesnym doborze środków akceptowanych przez szersze kręgi decyzyjne.
Zrozumienie dotychczas stosowanej strategii, jej genezy i ideologicznych fundamentów, jest podstawą do próby przewidzenia tendencji decydujących o przyszłych założeniach operacyjnych organizacji. Jednocześnie, aby zrozumieć potencjalną siłę, rozmiar oddziaływania, a w konsekwencji przewidzieć granicę frontu dżihadu, niezbędne będzie prześledzenie jego podstaw teoretycznych.
Powyższy fragment jest częścią szerokiej dwuczęściowej analizy poświęconej Al-Kaidzie doby „postbinladenowskiej”...
Czytaj dalej na :
http://www.bliskiwschod.pl/1318684987,0,al-kaida-po-bin-ladenie-a-przywodztwo-zawahiriego
