Crossroads jest chyba najsłynniejszym utworem Roberta Johnsona, legendarnego geniusza bluesa, nagrane w 1936 roku.
Legenda, która jest powszechnie znana w Ameryce wiąże tego bluesa z paktem Johnsona z diabłem. Johnson miał zaprzedać duszę za zostanie największym bluesmanem na świecie. (Pisałem o tym szerzej przedstawiając samego Roberta Johnsona, patrz notka 1 lub notka 2)
W treści bluesa nie ma nic o diable, odwrotnie, pojawia się Bóg, ale sama nazwa crossroads wystarcza.
W gruncie rzeczy dla rozwoju bluesa ważniejsze było inne skrzyżowanie - kolejowe. Na początku XX wieku na skrzyżowaniu linii kolejowych na stacji w Moorhead czekał na pociąg W.C. Handy, szef orkiestry dętej z Clarksdale. W Moorhead spotykały się dwie railroads - "where the Southern cross the Dog". Dog to miejscowe określenie, od żółtej lokomotywy towarzystwa kolejowego Yellow Dog, Yazoo Delta Railroad.
Oczekując pociągu W.C. Handy usłyszał pierwszego w życiu bluesa śpiewanego przez nieznanego wykonawcę, właśnie o Yellow Dogu. Melodia wstrząsnęła Handym.
Przeniósł się do Memphis i zaczął pisać bluesy. Nie były to całkiem bluesy z Delty Mississippi gdyż pisał głównie na orkiestrę lecz ważne było to, że Handy publikował je, jako pierwszy, na papierze. Stąd też otrzymał po latach tytuł "Ojca bluesa".
Niewąpliwie położył duże zasługi dla wystąpienia pierwszej fali bluesa, która wylansowała dwie wielkie gwiazdy: Ma Rainey i Bessie Smith.
Crossroads Blues Johnsona po wydaniu na płycie nie zrobił w latach 30. wielkiej kariery. Johnson wkrótce zmarł i jego utwory zostały zapomniane. Kilku bluesmanów w Chicago wykonywało jego bluesy w latach 40. i 50. lecz nie były one wiązane z nawiskiem Johnsona.
Sytuacja uległa diametralnej zmianie gdy nagrania Johnsona dotarły do Europy na początku lat 60. Tam zrobiły furorę. Można zaryzykować twierdzenie, że eksplozja zespołów blusowych, rythm&bluesowych i rockowych w Europie związana była nierozerwalnie z odkryciem muzyki Johnsona. Oczywiści nie tylko z nim, duże znaczenie miały wizyty i koncerty w Europie takich muzyków jak Muddy Waters, Sonny Boy Williamson, John Lee Hooker czy WillieDixon. Europejscy muzycy jednak zgodnie przyjęli, że prekursorem muzyki tych wykonawców był Johnson.
Historyczne znaczenie Crossroads Blues znalazło swój oddźwięk poprzez włączenie w 1998 roku do Grammy Hall of Fame.
Crossroads Blues był nagrywany bardzo często. Jest też wykonywany do dzisiaj. Najbardziej znane nagranie pochodzi z 1968 roku, dokonane przez zespół Cream z Ericiem Claptonem, wydane na płycie Wheels of Fire.
Nagranie to stało się pewnym standardem w Europie. Powielił je np. Lynyrd Skynyrd.
W music boxie Cream, Susan Tedeschi i Elmore James.
Oryginalny Crossroads Blues Johnsona znajduje się w boxie BLUES Blues 1920 - 47.
CROSS ROAD BLUES
I went down to the crossroad
fell down on my knees
I went down to the crossroad
fell down on my knees
Asked the lord above "Have mercy now
save poor Bob if you please"
Yeeooo, standin at the crossroad
tried to flag a ride
ooo ooo eee
I tried to flag a ride
Didn't nobody seem to know me babe
everybody pass me by
Standin at the crossroad babe
risin sun goin down
Standin at the crossroad babe
eee eee eee, risin sun goin down
I believe to my soul now,
Poor Bob is sinkin down
You can run, you can run
tell my friend Willie Brown
You can run, you can run
tell my friend Willie Brown
(th)'at I got the croosroad blues this mornin Lord
babe, I'm sinkin down
And I went to the crossraod momma
I looked east and west
I went to the crossraod baby
I looked east and west
Lord, I didn't have no sweet woman
ooh-well babe, in my distress
CROSS ROAD BLUES
Wyszedłem na rozdroża, upadłem na kolana,
Wyszedłem na rozdroża, upadłem na kolana,
"Wybaw Boba jeśli łaska", o litość prosiłem Pana.
Stałem na rozdrożu i chciałem się zabrać
Stałem stałem na rozdrożu i chciałem się zabrać,
Ale wszyscy mnie mijali, widać nikt mnie nie znał.
Słońce już zachodzi, ciemno mnie tu złapie,
Słońce słońce już zachodzi, ciemno mnie tu złapie,
A ja nie mam żadnej laski, coby czekała w chacie.
Możesz biec i powiedzieć, niech wie mój kumpel Willie Brown,
Możesz biec, niech wie mój kumpel Wille Brown,
O Boże, stoję na rozdrożu i zapadam się w głąb.
Inne tematy w dziale Kultura
