Dosyć dawno nie było u mnie typowego „białego bluesa”. Śpieszę więc nadrobić zaległości. Są takie utwory, które można nazwać sztandarowe dla tego gatunku. Cechują się piękną frazą melodyczną oraz bardzo istotną partią gitary solowej, prowadzącej. Jednym z nich jest
Still Got The Blues.
Autorem tego bluesa jest Gary Moore.
Gary Moore jest Irlandczykiem. Urodził się w 1952 roku w Belfaście, w Północnej Irlandii.
Gdy miał osiem lat zdobył skądś starą, poobijaną gitarę akustyczną i zaczął sam uczyć się na niej grać. Utrudnieniem dla niego było to, że gitara była standardowa, dla praworęcznych, a sam był mańkutem. Pierwszą nową gitarę dostał gdy miał 14 lat. W tym czasie Moore fascynował się Elvisem Presley’em i Beatlesami.
W następnym roku w Belfaście koncertował Jimi Hendrix, a po nim John Mayall Bluesbreakers. Te występy spowodowały, że Moore mocno zainteresował się bluesem. Wpływ ten stale był już widoczny w muzyce Moore’a. Moore osiągnął wcześnie dużą biegłość gry na gitarze. Gdy ukończył 16 lat wszedł do swojego pierwszego profesjonalnego zespołu Skid Row, grającego w Dublinie. Zespół grał blues-rocka, a Moore wkrótce został również jego pierwszym wokalistą.
Gary Moore
Skid Row występowali jako ‘support’ przed sławnym wtedy Fleetwood Mac z Peterem Greenem. Green, świetny gitarzysta, stał się mentorem Moore’a. Moore bardzo to sobie cenił. Jakby w podzięce po latach, w 1995 roku nagrał jako tribute album Blues for Greeny, który w całości zawierał kompozycje Petera Greena.
Kariera Moore’a przebiegała krętymi drogami. Występował w grupach Thin Lizzy, Dr. Strangely Strange, Colosseum II, Greg Lake ale nagrywał również albumy solowe. Występował także incydentalnie z innym artystami i grupami. To co grał było siłą rzeczy bardzo różnorodne: rock, jazz, hard rock, heavy metal, a nawet country.
Gary Moore
Zew bluesa przyszedł niespodziewanie. Sam Moore tak to wyjaśniał: „Opuściłem Thin Lizzy w 1980 i założyłem band nazywany G-Force, potem miałem parę solowych rzeczy. Znajduję, że kiedyś w garderobie, gdzie przygotowywałem się do koncertu, zacząłem grać bluesa. Poczułem, że jest to jakaś małe przesłanie dla mnie. Około ’89 wystartowałem z bluesem ponownie.”
W 1990 roku Moore wydał album Still Got The Blues, na której nagrał swoje własne utwory oraz standardy bluesowe innych autorów. Do współpracy zaprosił znanych muzyków, w sumie w nagraniach występowało 19 osób. Wśród nich byli m.in.: Albert Collins, Albert King, Bob Daisley, Brian Downey, George Harrison.
Moore grał na gitarze Les Paul Standard z 1959 roku. Otrzymał ją od Petera Greena, gdy ten opuścił Fleetwood Mac. W wywiadzie dla pisma „Vintage Guitar” Gary Moore powiedział: „Odłożyłem ją gdzieś do kąta bo w tym czasie grałem hard rocka, a to nie była dobra gitara do tego. Ale kiedy przyszedł czas na Still Got The Blues zabrałem ją do studia by przetestować pomieszczenie. Pierwszy dzień, w którym zagraliśmy piosenkę tytułową, w jednym ujęciu, prosto i bezpośrednio, był naprawdę dramatycznym dniem. Nigdy go nie zapomnę.”
Płyta stała się wielkim hitem, czego Moore chyba się nie spodziewał. Tytułowa piosenka szybko osiągnęła status super przeboju. Otworzyła tym samym Moore’owi rynek amerykański, na którym przedtem Moore był słabo rozpoznawalny. Sprzedaż albumu osiągnęła kilka milionów egzemplarzy. Moore nigdy już tego nie powtórzył.
Moore nie traktował Still Got The Blues jako powrót do bluesa na stałe. W wywiadzie dla magazynu "Guitar Player" Gary Moore to przyznał: „To dziwne. Ja zrobiłem Still Got The Blues jako muzyczne entr'acte (chodzi o: ‘międzyakcie’, stosowane w muzyce klasycznej). Skoro jednak zostało to przyjęte aż tak dobrze musiałem brać to całkowicie serio.”
Moore grał w tym stylu do roku 1997. Biorąc pod uwagę jego niespokojnego ducha muzycznego było to dosyć długo.
W 1997 roku wydał album Dark Days in Paradise, który zawiera eksperymenty z nowoczesnymi tańcami, w mocnym rytmie. To odejście od bluesa nie spodobało się fanom Moore’a. Ten więc poczuł się zmuszony uwzględnić te zastrzeżenia. W 2001 roku nagrał płytę Back To The Blues, a w następnych latach jeszcze cztery bluesowe albumy.
Dorobek muzyczny Moore’a jest obszerny. Zawiera dużą ilość albumów i singli. Kogo by jednak nie zapytać o Moore’a odpowie, że zna Still Got The Blues i niewiele lub nic więcej.
Tak to Moore podzielił los kompozytorów jednego przeboju, jakich w historii było nie tak znowu mało. W przypadku Moore’a chyba niesłusznie.
Still Got The Blues lyrics:
Used to be so easy
to give my heart away
But I've found out the hard way
there's a price you have to pay
I found that love
was no friend of mine
I should have known
time after time
So long, it was so long ago
but I've still got the blues for you
Used to be so easy
to fall in love again
But I've found out the hard way
it's a road that leads to pain
I've found out that love
was more than just a game
you play on to win
but you lose just the same
So long, it was so long ago
but I've still got the blues for you
Twój Blues Jest Ciągle Obok Mnie, tłumaczenie Wojciecha Manna
Jakże było łatwo uczuciem szastać wciąż
Lecz się przekonałem
Że wysoki ma to koszt
Uwierzcie - miłość nie pieściła mnie
Za każdym razem kończyłem źle
Już czas, minął już długi czas
A twój blues ciągle jest obok mnie
Jakże było łatwo zakochać się w kimś znów
Lecz się przekonałem
Że to rodzi tylko ból
Uwierzcie - miłość to nie niewinna gra
Choć wyjdziesz na plus
To nie bez pewnych strat
Już czas, minął już długi czas
A twój blues ciągle jest obok mnie
Tak dawno już nie widziałem cię
A w sercu wciąż jak po bombie lej
Tam gdzie byłaś ty
Już czas, minął już długi czas
A twój blues ciągle jest obok mnie
Chociaż dzień goni dzień
To ja wciąż jedno wiem
Twój blues ciągle jest obok mnie.
Inne tematy w dziale Kultura
