Czynności człowieka racjonalnego

Człowiek racjonalny (CR) jest wspaniałym stworzeniem bożym. Niczym specjalnym nie różni się od innych ludzi. Śpi i chodzi, czasem narzeka, czasem poczeka. Jeździ pociągiem i samochodem, statkiem i samolotem pływa i lata. CR jak starzy kawalerowie ubiera się codziennie w białą koszulę, w której brakuje białego guzika ale to da się zakryć. CR czeka codziennie z utęsknieniem na wieczorne spotkanie, rzadziej bal.

CR dzień każdy ma wypełniony nadzieją, nadzieją tego co przyniosą gazety. Ma trudności aby się przekonać do blogów. Poniekąd można stwierdzić, że nimi gardzi ale tego nie wyjawi. Nie będzie na salonie złorzeczył, zapali cygaro i w chmurze dymu będzie przepowiadał pogodę, przeważnie nietrafnie.

CR kocha informacje. Bo one zawsze COŚ przynoszą. Zastępują nadzieję ale są formą. FORMĄ. Spadają z pewnością meteorytów na ludzi i rozłupują ich ducha na pół. Wiercą zakamarki duszy i wzmagają spazmatyczne śmiechy CR. CR jest doskonałym nauczycielem i mentorem.

Najważniejszą czynnością poranną CR jest przegląd prasy. Otwarcie gazety jest jak znak krzyża świętego. Jej zapach jak kadzidło, które zostanie na rękach i na nosie. Wiadomości są FORMĄ.

CR nigdy pochopnie nie sądzi, nie przeinacza. Trzyma się faktów, Hegla i czasem gorzej się z tym mają fakty niż Hegel.

CR pewnych słów unika. Potrafi czasem zarobić. Nawet w reklamie wystąpić i z komunistyczną atencją wspomnieć społeczeństwu transformacyjnemu, że kiełbasa przegoniła. I że oddech Polaków czują Europejczycy.

CR nie ufa tylko wie. Nie wymaga rzeczy niemożliwych ale tylko od siebie a jak się coś zdarzy u  sąsiada to zapomina o tym przy następnym czytaniu gazety.

Człowiek racjonalny mówi, że kampramisa nie budieT albo budieT i wtedy ten kampramis jest albo nie

CR nigdy nie przyszyje sobie tego guzika, to jest jego największa wada.