Konwersja Jacka Żakowskiego w perspektywie intelektualnej Polski

Dziś na stronie Teologii Politycznej ukazał się artykuł Dariusza Karłowicza - Intelektualiści a ruch komunistyczny. Po raz pierwszy ukazał się on w Życiu w 1999 r. a ostatecznie w książce "Koniec snu Konstantyna" - nagroda im. Andrzeja Kijewskiego 2005. Sam przeczytałem go dopiero niedawno.

Dariusz Karłowicz na wstępie pisze: Przez długie lata PRL-u związki opozycyjnych intelektualistów ze stalinizmem stanowiły szczególnie ceniony trop partyjnych moralistów i ulubiony oręż bezpieki. Nie trzeba mówić, że nie chodziło o historyczną rzetelność. Strategia była czytelna i, powiedzmy to wyraźnie, nikczemna - oskarżonym nie dawano przecież żadnej szansy publicznej obrony. Szło o moralną i intelektualną dyskwalifikację wielu autorytetów opozycji i o szczególny rodzaj samooczyszczania prowadzonego pod hasłem rzekomej wspólnoty rynsztoka i ideałów ("Wszyscy mamy jakieś grzechy. Jedyne, co nas różni, to ocena sytuacji").

Samobójcze dla Polski jest to, że różni nas ocena sytuacji a nie doświadczenie stania po przeciwnych stronach barykady. Rozmycie wartości jest tu doskonale widoczne. Po pierwsze w III RP nie ma już ubeków, ich kwestia pojawia się tylko kiedy chodzi o ich emerytury, choć w ostatnich dniach PO coś napomyka. Na światło III RP nie wychodzą fakty sprzed 89'. Na światło dzienne rzucają się takie obrazy jak, kto zrobił więcej, kto zagarnął dla siebie nazwę S. Cała sprawa z teczkami sprowadza się do wielkiego nieporozumienia - to pokrzywdzeni między sobą się wyzywają od ubeków i donosicieli. O ubekach zupełnie zapominamy. Upaprani solidarnościowcy bronią się mówieniem o konieczności współpracy a pokrzywdzeni są przykładem że można było inaczej.

Przez taką sytuację wyłania nam się całkiem inny obraz, przed którym nawet już nie tak bardzo bronią się upaprani i ich prześladowcy-ubecy; mamy tych co się nie dali złamać i mamy drugą grupę, która zlewa się w jedno: upaprani i ubecy. To zostało już zapoczątkowane kilka, jeśli nie kilkanaście lat temu. Symptomatyczne były słowa prezydenta Kwaśniewskiego, który mówił pod koniec swej prezydentury, bodajże na jednej z uroczystości sierpniowych o wyrastaniu z jednego pnia solidarnościowego jego obozu!!!

Nie dalej jak wczoraj koncert zlewania i cementowania sojuszu magdalenkowego dał nam dziennikarz Żakowski: Najkrócej można rzecz ująć tak: krytykowałem Wałęsę z grubsza za to samo, przed czym teraz go bronię. Nie ma tu więc nic dziwnego (Sic!!! - przyp. B.). Krytykowałem go za niezrozumienie i brak szacunku dla mechanizmów liberalnej demokracji, za populizm, skłonności autorytarne, za okłamywanie wyborców (100 mln zł dla każdego), za arogancję i pychę, za beztroskie i niesprawiedliwe niszczenie autorytetów (!!! - B.), za bezwzględne i brutalne zachowania wobec szacownych i zasłużonych postaci, gdy szedł po prezydenturę i gdy ją sprawował. Był wtedy groźny dla polskiej demokracji i szkodliwy dla Polski. Dziś krytykuję jego prześladowców, którzy w sposób jeszcze bardziej brutalny i bezwzględny stosują wobec niego te same z grubsza metody, które on stosował wobec Mazowieckiego, Turowicza, Michnika.

Żakowski lekką ręką waży winy przeciwników Wałęsy, drugą błogosławiąc wybacza mu wszystko i przypina sobie do klapy znaczek z jego podobizną. To on teraz będzie dawał odpór razem z Wałęsą. Największą dziś niegodziwością nie jest moralne potępienie ubeków tylko próba spojrzenia z innej strony niż autorytety na najnowszą historię. Jak pisze Karłowicz, że najgorszą etykietą jest etykieta dekomunizatora a nie komunisty! Oszołomem jest ten, kto chce się odwołać do faktów, a w porządku ten, kto zasłania się tłumaczeniem, że nie zachowały się żadne źródła i trudno jest na podstawie wspomnień prostych ludzi cokolwiek wnioskować. Nawet teczki nie są wiarygodne. To ludzie, którzy torturowali na taboretach czy wpuszczali do celi z cwelami bezbronnych opozycjonistów są wporządku a reszta to oszołomy. Powstaje totalne odwrócenie ról - ubek jako osoba to dobry ubek ale to co robił to było... koniecznością, nie ocenajmy tego, zostawmy to. A niezłomni opozycjoniści to i są i byli źli i źle czynią. Etyka na miarę naszych czasów.

Taką sytuację mamy ponieważ daliśmy się oszukać magdalenkowcom i tym, którzy później taką wizję podtrzymywali w nas i w życiu społecznym i politycznym. Polacy dali się oszukać tak łatwo bo tak bardzo chcięli Europy w Polsce. Cena tego zaślepeinia jest dziś wielka. Pozwolenie na mitologizację S. na podstawie wiedzy niepewnej, szczątkowej, skonfiskowanej mocą władzy prezydenckiej przez Wałęsę, doprowadziła do stanu dzisiejszego. Niedawno ktoś pisał o pompowaniu Wałęsy. Uważam że tak się mogło stać bo była to konsekwencja napompowania S. do granic niemożliowści. Ten balon w końcu pęknie tylko wtedy dookoła jak na początku lat 90' nie będzie pachniało dookoła jaśminem.

Unia autorytetów i dawnych oszołomów, którzy dziś zdają egzaminy na autorytety trwa w najlepsze. Nawet tłumaczenie się Jacka Żakowskiego jest na porządku dziennym a przeca nie często się to zdarza by autorytet się z czegoś tłumaczył! Czy został przekroczony jakiś Rubikon a my tego nie zauważyliśmy? Tak! Jacek Żakowski nawrócił się pod pomnikiem Wałęsy.

Koniec. Kampramisa nie budieT.