Słyszeliście może o wyczynie norweskiego podróżnika Thora Heyerdahl'a, który przepłynął 8000 km przez Pacyfik w 101 dni... na tratwie? A może zastanawialiście się skąd wzięły się i przez kogo były pobudowane tajemnicze posągi na Wyspie Wielkanocnej? A może oglądaliście też film pt. "Kon Tiki" z 2012 r.? Jeśli nie, to zachęcam do jego obejrzenia. A najlepiej zachęcam też do przeczytania książki, a raczej pamiętnika z podróży na podstawie, którego powstało dzieło filmowe, bowiem książka (której tytuł nosi nazwę "Wyprawa Kon Tiki) odpowiada na szereg pytań. Film Kon Tiki - niestety - przeszedł bez większego echa w polskich kinach, a szkoda. Widocznie u nas najważniejsze są amerykańskie i niestety z roku na rok co raz gorsze polskie produkcje, które mają bezrefleksyjnie bawić i straszyć widzów ( wprzypadku przygłupawych polskich produkcji o tym akurat nie ma mowy, więc nie straszą). Film ten, to dowód na to, że najlepsze scenariusze pisze życie, a w zasadzie sama podróż na krańce świata.
Wyprawa jest tak nie bywała i cel, jaki postanwili sobie bohaterzy na czele z badaczem prastarych polinezyjskuch kultur Thorem Heyerdahlem, jest tak nierealny, że wydawać się mogło, że cała wyprawa powstała jedynie na kartce papieru uzdolnionego pisarza powieści since-fiction.
Thor Heyerdahl, jest znany ze swojej teorii dyfuzjonizmu, czyli rozprzestrzeniania się kultur poprzez migracje. Wg legend mieszkańców Polinezji przekazanych Heyerdahlowi, prastary przodek polinezyjskich plemion przybył na Polinezję z miejsca gdzie wschodzi słońce. Co ciekawe, Heyerdahl, któr badał polinezyjskie wyspy od Markizów, przez Tonga po archpelag wysp Tuamotu, oddalonych od siebie tysiące kilometrów mil morskich, słyszał z opowiadań krajowców o przodku, który przybył ze wschodu. Heyerdahl doszedł do wniosku, że skoro mieszkańcy Polinezji, którzy przecież przez stulecia zatraciwszy ze sobą wszelkie kontakty, a także i czasami wspólny język, wspominali w swoich legendach o przodku, który przybył ze strony wschodzacego słońca, musiało potwierdzić się jakoś w praktyce. Wg teorii Norwega, praprzodkowie współczesnych polinezyjczyków przybyli na Polinezję na tratwach z drzewa balsy (drzewo lżejsze od korka) z Ameryki Południowej. Była to jedna z najbardziej nieprawdopodobnych tez, jakie dotyczyły zasiedlenia Polinezji przez przybyszów z ówczesnego Peru. Teza ta była poparta nakładającymi się na siebie legendami mieszkańców wysp o wspólnym przodku. Dlatego też, na udowodnienie swojej tezy Heyerdahl wraz z kilkoma Norwegami zbudował tratwę i spróbował przepłynąć na niej przez Ocean Spokojny.
Dopełnieniem tezy, na to, że Polinezję zasiedlili przybysze ze Wschodu, jest stara inkaska legenda o białym wodzu zwanym Kon Tiki po iknasku znaczyło to słońce Tiki albo ogień Tiki. Wg tej legendy tajemniczy biały wódz Kon Tiki wraz ze swoim plemieniem został rozgromiony w bitwie nad jeziorem Titicaca i wyganany przez przodków Inków z Ameryki Południowej w stonę wybrzeży Pacyfiku, po czym zniknął wraz ze swoim plemieniem bez śladu odpływając na tratwach ( zwanych po polinezyjsku pae pae) na zachód.
Wg Heyerdahla, Ocean Spokojny nie był przeszkodą w pokonywaniu ogromnych odległości dla starych ludów, lecz sposobem komunikacji. Aktualnie wg naukowców badania Norwega dowiodły, że teza o migracji prastarych założycieli Polonezji jest nadal aktualna i nie została obalona do dzisiaj.
Z pewnością Thor Heyerdahl to symbol niezłomności i głębokiej, żeby nie powiedzieć wręcz fanatycznej wiary w postawione przez siebie tezy, co udowodnił przepływając na tratwie przez Ocean Spokojny. Dzięki niemu świat "zacofanej" Polinezji gdzieś na krańcu globu odkrył nam rąbek tajemnicy, że tysiące lat temu żyły ludy, kóre potrafiły doskonale żeglować i dzięki gwiazdom nawigować po bezkresnym Oceanie pełnym morskich potworów, które nie śniły się nawet ówczesnym oświeconym Europejczykom i innym ludom z "wyższych" cywilizacji ówczesnego świata. Miejmy nadzieję, że któregoś dnia poznamy ostateczną tajęmnicę prastarych ludów Polinezji.
