Przełom?!!!

Są narody żyjące spokojnie dziesiątki lat. Są też takie, którym przekleństwo „obyś żył w ciekawych czasach” ziszcza się co pokolenie. Nie trzeba historyka, by wiedzieć gdzie lokujemy się my, Polacy. Niewiele ponad 20 lat temu wydawało się, że pokonaliśmy już ostatniego, wyrosłego na przestrzeni stuleci, wroga. Okrągły stół, kamień założycielski III RP, jawił się jako granica za którą jest już tylko jeden kierunek wiodący wprost do spokoju, bezpieczeństwa i dobrobytu. Wejście do NATO i UE miało być dowodem nieodwracalności „procesów normalizacji” i dawać gwarancję że koszmar znany z komunistycznego państwa totalitarnego, opartego na „bratniej przyjaźni”, nie wróci już nigdy. Błogą ciszę przerywały tylko wybuchające od czasu do czasu, „awantury” wywoływane przez „sfrustrowanych oszołomów” niezadowolonych z grubej kreski i wciąż mnożące się, w środowisku władzy, afery dające wgląd, jak Rywina, w mechanizmy nie przystające do świetlanej wizji kreowanej w mediach. Wprawdzie zamiast autostrad i sprawnejsłużby zdrowia do nowoczesnej europy zbliżają nas bardziej walka o „prawa” kobiet (do zabijania dzieci) i popularyzacja dewiacji seksualnych (że o eko-wyznawcach przesiadujących na drzewach nie wspomnę), jednak w dużej części przyjęliśmy za pewnik to, że my są już europejczyki.

10 kwietnia 2010 roku burzy ten spokój.

Tragiczna śmierć Prezydenta, oraz towarzyszących mu osób, której powiązanie ze Zbrodnią Katyńską sprzed 70 lat nadaje wymiar głęboki i symboliczny a po przez okoliczności niezwykle realny i groźny. Tragedia Smoleńska wydarzyła się na skutek konkretnych działań władz rosyjskich, które doprowadziły do podziału naszej delegacji, bez zgody i udziału części polskich elit politycznych do stanu takiego dojść by nie mogło. Zaniechania władz polskich doprowadziły do utraty, przez Państwo Polskie, kontroli nad śledztwem w sprawie śmierci głowy państwa oraz towarzyszących mu 95 obywateli Polskich. Prowadzić to może do nie wyjaśnienia przyczyn i okoliczności wypadku, który mógł być spowodowany umyślnie przez siły z Rosji lub naszego kraju. Do niewytłumaczalnego postępowania rządu przyłączyły się media krajowe od pierwszych chwil powielające fałszywe informacje, bądź wprost dezinformacje, których źródłem była strona rosyjska. Ten szum informacyjny, z którego do dziś przebijają się obalone już tezy (np. o presji wywieranej na pilotów), przeradza się powoli w atak na naturalną i pożądaną (przynajmniej w każdym normalnym kraju) postawę zadumy, szacunku dla zmarłych i patriotyzmu. Wzrost więzi wspólnotowej, jaki towarzyszy tej narodowej tragedii, stanowi dla przedstawicieli wielkich mediów w Polsce obiekt ataku, powodując u nich frustrację i strach.

Zginął Prezydent RP, działania rządu, którego współodpowiedzialność za tragedię wymaga wyjaśnienia, prowadzą de facto nie do rozwiązani sprawy, i naświetlenia udziału w niej strony Rosyjskiej (również odpowiedzialnej), a utopienia śledztwa przy, pomocy służb FR. Więcej, media w Polsce prowadząc kampanię dezinformacyjną pod dyktando władz FR, i osłaniając część elit politycznych zgrupowanych wokół rządu i PO, jawnie wystąpiły przeciw interesowi Polski.

Trudno o czytelniejszą, niż dziś, sytuację, by obnażyć fikcję jaka od 20 lat budowana była nad Wisłą. Jak nazwać twór, który nie potrafi zapewnić bezpieczeństwa swemu Prezydentowi i towarzyszącym mu ważnym, dla państwa, osobistościom? Na jaką nazwę zasługuje rząd, który nie wyciąga żadnych konsekwencji wobec winnych zaniedbań (mowa o tych oczywistych, nawet w „zwykłym” wypadku, BOR-u, ABW, SWW, SKW, MON, MSZ) a którego wcześniejsza postawa budzi, co najmniej, poważne wątpliwości? Co z mediami rozpętującymi anty-polską kampanię? Co z człowiekiem, którego niejasne powiązania z funkcjonariuszami komunistycznych służb specjalnych są od lat znane, a który dzięki tragedii ma szansę zając najważniejszy fotel w naszym kraju?