Po ponownym wysłuchaniu fragmentów wczorajszej debaty, muszę stwierdzić, jednak, przewagę JK nad przeciwnikiem. Wypowiedzi Jarosława Kaczyńskiego wyraźnie górują nad merytorycznie pustym wodolejstwem Bronisława Komorowskiego, po odcedzeniu którego nic praktycznie nie pozostaje. Jego wycieczki podjazdowe, pod spokojnego i odpowiadającego konkretnie i z sensem, co nie znaczy wyczerpująco, Jarosława Kaczyńskiego, sprawiają wrażenie podwórkowych zaczepek.
Warto zwrócić uwagę na jedną rzecz, wyszła ona przy okazji pytania Moniki Olejnik o działania, jakie JK podejmie, po ewentualnie wygranych wyborach, w sprawie smoleńskiej. Dopytywanie przez panią redaktor Stokrotkę miało na celu nie tyle sprowokowanie do błędu czy emocji JK ale do pokazania jak mało konkretnych działań w tej sprawie może podjąć prezydent. Wydźwięk jest oczywisty i deprecjonujący funkcję, co prowadzi do konkluzji: po co się starać skoro wybory realnie niczego nie zmienią a gra idzie o żyrandol?
Debata w środę może być kluczowa. Jeżeli JK zaprezentuje się jako silny polityk nie reagujący na szczeniackie zaczepki lecz dający zdecydowany odpór kłamstwu i obnażający miałkość intelektualną przeciwnika, w sposób jasny i czytelny dla mniej wyrobionego politycznie widza, przekona go jednoczenie (widza) o kluczowym znaczeniu funkcji prezydenta w strukturach państwa (nie wnikając w detale), wygrana w wyborach przybliży się ogromnie.
Dobry początek został zrobiony.
Sztab BK na pewno zmontuje jakiś numer na debatę, jak z wycofaniem dopłatami (może nawet od niej odstąpi w ostatniej chwili?) tu trzeba mieć oczy dookoła głowy.
Na koniec, choć kampania nie spowodowała zwrotu w moim postrzeganiu obu kandydatów, jednak potwierdziła słuszność pierwotnego rozeznania. Komorowski nawet namaszczony przez Papieża nie byłby żadną dla JK alternatywą. Jest najzwyczajniej cwaniakiem, który zaplątawszy się w historię łapie co się da w kieszenie.
Inne tematy w dziale Polityka
