Nie ukrywam, że kandydaturą prof. Glińskiego na ew. premiera byłem zaskoczony. Kandydat szerzej nieznany, bez doświadczenia politycznego i bez zaplecza. Im więcej jednak czasu upływa od jego ujawnienia tym bardziej mi się ten pomysł podoba. Profesor nie daje się sprowokować medialnym pudlom, mówi rzeczowo i spokojnie. Trudno go zaatakować za "pisowskość", bo pisowski nie jest (największa "zbrodnia" jaką mu dotychczas wygrzebano to to, że przejechał się sejmowym samochodem). Dziś rano (niestety już nie mogę odnaleźć) widziałem na którymś z 'wiodących portali" sondę, w której jako następca Tuska wypadał znakomicie. Przedstawiciele pełnego spektrum partii politycznych wypowiadają się o nim pozytywnie i chcą z nim rozmawiać a polityczne szczekaczki nie wyszły jeszcze z szoku. Czuć od niego zmianą.
Tym bardziej dziwi to co na jego temat powiedziała Jadwiga Staniszkis na antenie TVP: "...To strzał bliżej stopy niż dziesiątki. Myślę, że byli w obiegu znacznie lepsi kandydaci..To bardzo skomplikowana gra na nowy układ równowagi, także w relacji z prezydentem Komorowskim, i myślę, że tutaj prof. Gliński ma małe szanse..".. Zapewne można było sięgnąć do politycznego lamusa i, jak sugeruje Staniszkis, wyciągnąć Rokitę czy w końcu dać szansę ambicji Rybińskiego, ale czy to wystarczający powód żeby dyskredytować Glińskiego? Doprawdy zupełnie się już gubię w paniprofesorowych przepowieściach, opiniach i gusłach.
Jadwiga Staniszkis mówi również: "...Jarosław Kaczyński nie zaproponował mi kandydatury...". Może więc tym razem o to się rozchodzi?
Inne tematy w dziale Polityka
