Karzące ramię „ryżimu” – Renata Rudecka – Kalinowska. Jeden Elvis wie, ilu komentatorów zbanowała, zglanowała i zakrzyczała. Można jej zarzucić to i owo, ale trudno jej odmówić waleczności. W czasach, w których imperium Platformy sypie się jak prababciowy mebel, ona nie cofa się nawet na centymetr, niczym mityczny Leonidas broni Termopil „partii rozsądku”. Gdyby Tusk zrobił ją oficjalnym rzecznikiem, mógłby nie tylko ukraść kasę z OFE, przebimbać kasę z UE i podwoić zadłużenie, ale też obedrzeć nas ze skóry, wyprawić i zrobić pasek na wszystkie zegarki Nowaka długości równej obwodowi Ziemi. Śpiewając przy tym „Szpital św. Jakuba” i spisując nasze hymny pochwalne na cześć Premiera Milionlecia.
Wydaje mi się, nie wiem tego, ale tak mi się wydaje, że ma do mnie żal o to, że „zmieniłem stronę barykady”. Ja to oczywiście widzę nieco inaczej, głosując przez lata na PO, głosowałem na partię konserwatywną w sferze światopoglądowej i liberalną w sferze gospodarczej, w efekcie dostałem złodziejstwo, nieodpowiedzialność, kłamstwa i gender. Jednak Renata Rudecka – Kalinowska jest bardziej przywiązana do sztandaru, tym bardziej, że o ile wiem, jest po prostu członkiem PO. Mnie to na szczęście zostało oszczędzone.
Tym nie mniej zgodziła się na wywiad. Miałem przygotowane jakieś pytania, ale szybko poszły w kąt, oboje w improwizacji daliśmy z siebie wszystko. Nie wszystko mi się udało, próbowałem złapać ją na pewne sztuczki, bezskutecznie, inne sztuczki, mam wrażenie, wypadły lepiej. Zresztą oceńcie sami. Wywiad podzieliłem na dwie części, jest dość długi, ale czadu nie brakuje. Na pierwszą część zapraszam jutro o 9.00. Blogpublika.com. No dobrze, będą też fragmenty na salonie24;)
Inne tematy w dziale Polityka
