Zasady propagandy

Po przeczytaniu wpisu Agnieszki Romaszewskiej: http://aromasze.salon24.pl/174777,wymagac-przyzwoitosci-nizej-list-do-polityki, postanowiłem zamieścić coś co może Państwu pomóc w interpretacji tego co jest nam aplikowane w gazetach, radiu, telewizji i co w skrócie można nazwać informacyjną papką. Formę tego informacyjnego szumu kształtują, miedzy innymi, zasady zamieszczone w książce „Europa” , Normana Daviesa.
>>
Teoretycy propagandy sformułowali pięć podstawowych zasad:
1. Zasada upraszczania: redukować wszelkie dane do prostej opozycji między „dobrem i złem”, „przyjacielem lub wrogiem”;
2. Zasada zniekształcania: dyskredytować opozycję metodą grubego obsmarowania i parodii;
3. Zasada transfuzji: manipulować wartościami przyjętymi przez ogół odbiorców, tak aby je wykorzystać do własnych celów;
4. Zasada jednomyślności: przedstawić w odpowiedzi własny punkt widzenia tak, jak gdyby to było stanowisko jednomyślnie przyjęte przez wszystkich zdrowo myślących ludzi; jednostki, które wyrażają wątpliwości, nakłaniać do zmiany zdania przez odwoływanie się do wystąpień znanych osobistości, wywieranie presji społecznej;
5. Zasada orkiestracji: bez końca powtarzać te same przekazy, w różnych wariantach i kombinacjach.
<<
Źródło: Norman Davies, Europa, Kraków 1999

Z moich obserwacji, praktykowanie powyższych zasad w przekazie medialnym w Polsce jest już normą. I jeśli ktoś lepiej się przyjrzy historii komunistycznej propagandy, to znajdzie wiele przykładów zastosowania powyższych zasad.

Interpretując pojawiające się artykuł czy wypowiedzi np. w ramach obecnej kampanii prezydenckiej, możemy i powinniśmy mieć na uwadze powyższe reguły. Ich znajomość może pomóc nam trafiać do sedna tego co zleceniodawca danego artykułu/wywiadu/felietonu miał na celu i w czyim interesie działał – bo chyba już nikt nie ma złudzeń, że żadna informacja publikowana w naszych drogich mediach (wiedzą to ci którzy chcą w nich coś zareklamować) nie pojawia się w nich przypadkowo.