Nie głosujcie na współczesną Targowicę i Trzaskowskiego!

Urodziłem się w 1814 roku, niektórzy piszą, że w 1817 r. Szkoliłem się na podchorążego. W wieku 16 lat, jak wielu Polaków, chwyciłem za broń, by walczyć o wolną Polskę w Powstaniu Listopadowym. Dla mnie niepodległa Polska była czymś namacalnym, trwale obecnym w rozmowach o Niej z moimi rodzicami i dziadkami, nawet jeśli nie było jej na mapie Europy. 

Walczyłem w oddziałach powstańczych przeciw oddziałom generała Iwana Paskiewicza. W dniach 19-26 lutego 1831 roku walczyłem podczas największej bitwy Powstania Listopadowego pod Olszynką Grochowską, w której uczestniczyły wojska polskie dowodzone przez Józefa Chłopickiego oraz nadchodzące ze wschodu wojska rosyjskie pod dowództwem Iwana Dybicza. Zostałem wtedy ranny w nogę i ewakuowany do szpitala w Warszawie.

Po zaleczeniu ran wróciłem bić się, ale podczas jednej z kolejnych potyczek wpadłem do rosyjskiej niewoli. Skazano mnie na karę wygnania i wcielono siłą do carskiego wojska. Do Królestwa Polskiego wróciłem dopiero w 1856 roku.

Kiedy wybuchło powstanie styczniowe, mając już 50 lat na karku, przystąpiłem do powstańców i jako dowódca jednego z wielu oddziałów partyzanckich znowu walczyłem przeciw Rosjanom. W lutym 1863 roku brałem udział w bitwie pod Małogoszczem - jednej z największych, jak się później okazało.

30 lipca, walcząc pod Radzyminem, znowu dostałem się do rosyjskiej niewoli. Skazano mnie na trzy lata przymusowej pracy w syberyjskich kopalniach i na dożywotnie zesłanie do guberni irkuckiej.

Prosiłem wiele razy o "łaskę" moich rosyjskich panów, by móc wrócić do ukochanej Polski, ale ci odmawiali, uważając, że nadal jestem „wywrotowym i niebezpiecznym elementem”...

Gdy stuknęła mi setka i upadł znienawidzony carat, zapragnąłem wrócić do odradzającej się Ojczyzny. Po podpisaniu Traktatu Brzeskiego i rozwiązaniu polskich korpusów w Rosji, dotarłem latem 1918 roku wraz z żołnierzami I Korpusu gen. Dowbora-Muśnickiego do Warszawy. 

Piszą gdzieniegdzie, że brałem udział w Powstaniu Wielkopolskim, ale zaprzeczam, choć bić Rosjan czy Niemców byłoby mi za jedno. Ta sama swołocz. W każdym razie byłem gotów nadal "walczyć za wspólną sprawę, gdyby na to przyszło, nawet i z bronią w ręku", jeśliby tylko mnie zawezwali.

To co mnie łączy z Wielkopolską, to gdy byłem w trudnej sytuacji finansowej i zanim dostałem uposażenie kombatanckie, to dar od Poznaniaków, którzy zasponsorowali mi kupno rogatywki do munduru. Nie było mnie wtedy na nią stać.

A potem dostałem awans na pułkownika i jeszcze pociągnąłem 3 lata, ciesząc się niepodległą Polską, o której w dzieciństwie śpiewała mi matka, że Ona jeszcze wróci... I wróciła.

Zwracam się zatem do Was, moi drodzy bracia Polacy i siostry, Ojczyznę łatwo stracić, ciężko odzyskać, ja to wiem aż za dobrze. Wszystko to mam to zapisane w ranach na moim ciele i w przemarzniętych mrozem syberyjskim kościach. Nie prokurujcie swoim dzieciom i wnukom losu, który mi, w sposób wielce niefrasobliwy, zgotowało pokolenie moich ojców i dziadów.

Nie głosujcie na współczesną Targowicę! Nie głosujcie na Trzaskowskiego!!