bo wszystko można zgubić

pomyśl jesteś sama

i dobrze jak dobrze z tą samotnością

ona wyciąga do ciebie poduszki snu

pomaga zamykać i otwierać oczy pić kawę

pomyśl próbowałaś uciekać

ale czekała na ciebie

bo wszystko można zgubić samotność jest zawsze

nie potrzebuje domu potrzebne jej twoje ciało

twoja skóra dym z papierosa

kiedy znajdzie cię  dopada bez ostrzeżenia

nie wiesz jak się bronić nie zdążysz przytulić męża

przytrzymać ręki dziecka połknąć tabletki

nie zdążysz niczego ona otwiera ramiona

i pochłania jak martwy ocean

gdzie moje zeszyty krzyczysz

gdzie moi kochani moje wiersze

a tu nic ławice ryb sól i cisza

pojedyncze termopile

miejsce na jedną osobę