Na temat nauki Jana Pawła II zapisano tony papieru, nakręcono tysiące kilometrów taśmy filmowej i magnetowidowej. Trudno jest coś sensownego dodać, czy uzupełnić. Z okazji drugiej rocznicy śmierci Wielkiego Polaka w miejscach gdzie był i nauczał zbierają się ludzie, płoną znicze, leżą piękne kwiaty oraz rozbrzmiewają dźwięki pieśni religijnych w tym najczęściej "Barki", ulubionej pieśni Ojca Świętego. W mediach dziennikarze jak zwykle przy tej okazji zajadle trollują na Placu św. Piotra w Rzymie informacje, kiedy to Karol Wojtyła zostanie świętym. W to, że w ogóle nim zostanie, już chyba nikt nie wątpi. Zresztą niechby spróbował zwątpić, zaraz znajdzie się ktoś, kto go podtrzyma na duchu, a opornego zdzieli z miłością chrześcijańską parasolką po głowie.
Ile po tych dwóch latach od Jego śmierci pozostało w Polakach z nauki Ojca Świętego. Okazuje się jak dobrze się przyjrzeć, że bardzo dużo. Wszyscy prawie bez wyjątku powołują się na Jego wielki autorytet i cytują obficie z wielkiej skarbnicy mądrości, jak się teraz mówi największego z Polaków.
Jest tylko jeden szkopuł. Każdy zapamiętał sobie z tego to, co mu było wygodne.
Inaczej rozumie nauki Jana Pawła II ojciec Tadeusz Rydzyk.
Zupełnie co innego zapamiętał były prezydent RP Aleksander Kwaśniewski.
Ba nawet Leszek Miller zajadły antyklerykał podeprze się celnym cytatem ubranym w zgrabny bon mot.
Okazuje się, że nawet biskupi brani na spytki z osobna co innego zapamiętali,albo inaczej interpretują, to co usłyszeli i przeczytali.
Nauki papieskie przez Polaków traktowane są wybiórczo i instrumentalnie. Jeszcze za Jego życia każdy chciał podeprzeć się niekwestionowanym autorytetem lansując własne poglądy.
Co pozostawił po sobie zmarły papież ?
Czy tylko parę encyklik, czy coś więcej ?
