Wczoraj polskie media obiegła informacja mówiąca, że SLD wyznaczyła kandydata na urząd prezydenta. Podobnie jak PIS, Sojusz stracił swojego dotychczasowego pretendenta. Tragicznie zmarły Jerzy Szmajdziński został zastąpiony przez Grzegorza Napieralskiego - przewodniczącego SLD. Jak podkreślają jego koledzy z partii, jest to ostateczna i oczywista decyzja, której młody polityk musiał się podjąć niejako ratując honor lewicy.
Specjaliści od PR wytykają Napieralskiemu brak tego co u kandydata na prezydenta sprawia, że staje się on "wybieralnym" - charyzmy. Niewątpliwie, w lewicowych szeregach szef SLD zaistniał jako sprawny organizator, bo za coś do takiej pozycji w partii dojść musiał. Wątpię czy ma on jakiekolwiej szanse na wejście do drugiej tury. Patrząc na tę kandydaturę nasuwa mi się na myśl jedno - bardzo dobre posunięcie dla PISu i wysuwanego przez tę partię kandydata, którym najprawdopodobniej będzie przewodniczący partii, były premier i brat dotychczasowego prezydenta - Jarosław Kaczyński.
Na Lewicy wielka mobilizacja. Zbieranie podpisów wre (przynajmniej taka informacja pojawiła się w Teleexpresie). Szefem komitetu Ryszard Kalisz, twarzą kampanii Grzegorz Arłukowicz, który swoją popularność medialną wyrobił pracą w komisji do spraw afery hazardowej. SLD zwiera szyki i jasno deklaruje - głos oddany na innego kandydata niż Napieralski to głos na prawicę.
Wydaje się, że PISowi jest to jak najbardziej na rękę z prostego powodu. Zdezorientowany do dzisiaj elektorat lewicy (a przynajmniej jego część), deklarował wolę głosowania na Bronisława Komorowskiego. Rzucona rękawica przez przewodniczącego SLD może w pewnym stopniu Komorowskiego osłabić. Oczywiście, może to zbyt wiele procent nie będzie, ale po doświadczeniu poprzednich wyborów w 2005 roku nie możemy żadnych procentów lekceważyć.
