Czekam do wtorku.
Wtedy okaże się dopiero, jak dokładnie wyglądać będzie rozkład sił w parlamencie. Wbrew pozorom od tych niuansów może zależeć dość dużo. Już jednak widać, że PiS, jako partia opozycyjna, wróci do źródeł - krytykowania liberalnego kursu gospodarki, zbliżenia programu politycznego do oczekiwań słuchaczy Radia Maryja, postulatów utrzymania rozbudowanego systemu opieki społecznej. To oczywiste wnioski, jakie można wysnuć po zawłaszczeniu elektoratu LiSa. Obecnie Jarosław nie może sobie pozwolić na utracenie tej bazy społecznej.
Jest to tez powód dla którego PiS bardzo niechętnie będzie myślał o jakiejkolwiek koalicji z PO. No, chyba, że nabroili na tyle, że w utworzeniu takiego sojuszu będą widzieli jedyną szansę zachowania twarzy i znaczenia. Ale to się dopiero okaże.
Niestety, z partii obecnych w Parlamencie zyskiwać będzie teraz raczej już tylko LiD. Wydaje mi się jednak, że poparcie dla tej partii nie wróci już do dawnych żelaznych 20%.
Nie to wszystko jest jednak teraz najważniejsze. Najważniejsza będzie odpowiedź na pytanie: "czy coś się zmieni na lepsze?". Jak większość wyborców PO, chcę wierzyć, że tak. Jednak nasza dotychczasowa rzeczywistość niekoniecznie pozwala na nadmiernie optymistyczne nastawienie. Mam jednak nadzieję na:
- najbardziej liberalny gospodarczo kurs rządu po II wojnie światowej;
- rozsądne rozliczenie z pozostałościami (w tym ludzkimi) komunizmu;
- zracjonalizowanie i usprawnienie struktury administracyjnej odpowiedzialnej za inwestycje w infrastrukturę;
- nieco mniej twardy, lecz ogólnie podobny kierunek polityki zagranicznej, realizowany jednak znacznie sprawniej i kompetentniej;
- zlikwidowanie CBA, a konkretniej - włączenie go w struktury Policji jako pion do walki z korupcją i przestępczością gospodarczą CBŚ, ewentualnie do struktur ABW;
- wprowadzenie rzeczywistych ułatwień przy zakładaniu i prowadzeniu działalności gospodarczej;
- połączenie w programach wychowawczo - oświatowych tradycyjnych wartości patriotycznych z nowoczesnym spojrzeniem na świat;
- stworzenie sprawnego, wydajnego systemu przygotowań do Euro 2012;
- rozwagę we wprowadzaniu Euro - nie przyśpieszaniu harmonogramu w stosunku do obecnej daty ok. 2012;
- narzucenie sztywnych zasad i wymuszanie ich przestrzegania, jeśli chodzi o zagospodarowanie przestrzenne;
- tworzenie racjonalnego i dobrze napisanego prawa, szacunek dla niego i uczenie obywateli szacunku dla prawa;
- ograniczenie roli i wpływu państwa na szereg dziedzin życia publicznego;
- wprowadzenie jednomandatowych okręgów wyborczych, lub chociaż zlikwidowanie list krajowych.
Dużo tego się zebrało. Jest to też bardziej zestaw moich życzeń, niż oczekiwania oparte na rzeczywistych zapowiedziach Platformy.
Ale pomarzyć wolno każdemu.
