Wbrew propagandzie, w rocznicę powstania Polski Ludowej!

Wbrew temu, co prawicowa propaganda sieje, nie wszystko co do niepodległości Polski, zawdzięczamy Endecji i Dmowskiemu. To właśnie w nocy z 6 na 7 listopada, działacze PPS  i innych bliskich mu stronnictw, z Daszyńskim na czele, powołali do życia Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej. Powołali go na terenie dawnego Królestwa polskiego i Galicji, bo nie było fizycznych możliwości rozszerzenia władztwa na ziemię Śląska i Wielkopolski – to stało się możliwe dopiero po powstaniach i interwencjach Marszałka Focha.

Rząd ten powstał na przekór i przeciw Radzie Regencyjnej, którą tworzyli zaborcy, w układach właśnie z ludźmi endecji. Trzeba przypomnieć tu fakt, że to ugrupowania lewicowe, od czasów pierwszych strajków pierwszomajowych, publicznie protestując przedstawiały postulat wolnej Polski – kraju równych sobie ludzi.

Rząd Tymczasowy w swoim programie politycznym wymieniał:

• natychmiastowe rozwiązanie Rady Regencyjnej,

• zapowiadał zwołanie jeszcze w tym roku sejmu ustawodawczego wybranego w demokratycznych wyborach, który obierze Prezydenta;

• całkowite polityczne i obywatelskie równouprawnienie wszystkich obywateli bez różnicy pochodzenia, wiary i narodowości, wolność sumienia, druku, słowa, zgromadzeń, pochodów, zrzeszeń, związków zawodowych i strajków;

• uznanie wszystkich donacji i majoratów jak również lasów zarówno prywatnych i dawnych rządowych własnością państwową;

• ustalał w przemyśle, rzemiosłach i handlu 8-godzinny dzień pracy. Zapowiadał utworzenie armii oraz szeroki program reform, w tym nacjonalizację przemysłu, a także reformy rolne oraz stworzenie ram ochrony socjalnej pracowników.

• zapowiadał po ukonstytuowaniu władz rządowych powołanie demokratycznych rad gminnych, sejmików powiatowych i samorządów miejskich, jak również do zorganizowanie milicji ludowej

• wskazywał na konieczność zapewnienia taniej żywności w oparciu o organizacje samorządowe i społeczne.

Plan ten, zawierał w sobie podstawowe postulaty ówczesnej lewicy – ośmiogodzinny dzień pracy, równość wszystkich obywateli, demokratyczne rządy czy reformę rolną. I co ważne, nie dążono do połączenia się z wojującymi w Rosji Bolszewikami – utworzono niezależny i suwerenny twór. Wbrew temu, co obecna propaganda mówi, socjaliści nie dążyli do służalczej postawy wobec kraju rad. Nie ulegali ich wpływom.

W swoim manifeście zawarli także odezwę do rodaków:

„Państwo polskie, obejmujące sobą wszystkie ziemie, zamieszkałe przez lud polski, z własnym wybrzeżem morskim, stanowić ma po wszystkie czasy Polską Republikę Ludową „

Oznacza to, iż Polska Ludowa istniała prędzej od tej owianej złą sławą instytucji z lat 1945-89. Może i dlatego rząd ten, był zaciekle atakowany przez prawicę i komunistów. W końcu pokrzyżował im ich plany. Utrzymał się on jednak, aż do przyjazdu Józefa Piłsudskiego z więzienia w Magdeburgu i przekazania mu funkcji Naczelnika Państwa. Faktycznie, przestał istnieć dopiero kilka dni później – z kwestii formalnych.

Po 123 latach niewoli, marzenie życia w wolnym i równym dla wszystkich kraju, spełniło się dzięki nieugodowym socjalistom. Dzięki wysiłkowi i oddaniu sprawie tysięcy ludzi, których nie zaślepiał fanatyczny podział klasowy i wyższość jednych nad drugimi, pod przykrywką boskiego nadania. Dzięki staraniom ludzi wszystkich klas, narodowości i wyznań, utworzono wolne Państwo Polskie!

I właśnie takiej lewicy ja,  jak i ludzie mi podobni, chcemy i będziemy hołdować!