Homo-POliberalus?

Słusznie zauważył, w swoim artykule dla Przekroju, Adam Ostolski, że rząd Donalda Tuska sam zaciska pętle na finansach państwa. Polityka oszczędności, szczególnie jeżeli chodzi o sprawy socjalne i edukację, może i na chwilę obecną przynosi oczekiwane efekty w postaci dodatkowych funduszy na kontach rządowych, ale w perspektywie długoterminowej jest to uzbrajanie potężnej bomby, która może mieć ogromną silę rażenia w przyszłości.

Bo i jak nazwać działania, które podejmuje rząd, a które w swoich efektach sprawiają, że posiadanie dziecka staje się coraz droższe i trudniejsze? Jak nazwać konsekwentną likwidację placówek, które pozwalają na odciążenie rodziców – pozwalając im tym samym nie tylko szybko wrócić do pracy, ale i dając pewność odpowiedniej opieki nad swoimi pociechami? Wreszcie, jak nazwać działania, które regularnie powodują wzrost kosztów utrzymania dzieci?

W sytuacji kiedy nasze społeczeństwo staje się coraz starsze, a przyrost naturalny nie napawa optymizmem, na pewno nie można tego oceniać pozytywnie.

Lecz może w tym szaleństwie jest jakaś metoda? Przecież im społeczeństwo starsze, tym większa liczba zgonów – a to oznacza, że będzie ubywać osób starych systemów. I politycznych i edukacyjnych. Może właśnie dlatego Minister Edukacji szykuje tak a nie inaczej wyglądającą reformę edukacji, która ma zapewnić niski poziom rozgarnięcia przyszłych pokoleń? Może to właśnie chodzi o pozbycie się osób wykształconych i jako tako, myślących i wykreowanie nowego społeczeństwa biernego? Łatwego do manipulowania, wiernego, biernego w działaniu?

Brzmi to jak kolejna teoria spiskowa, pokrewna tym o New World Order. Szkoda tylko, że donosy o kolejnych poczynaniach Minister Muchy i reszty naszej „elity politycznej” z każdej strony sceny politycznej, też na płaszczyźnie teorii nie istnieją...

*"Witamy w klubie samobójców" - Adam Ostolski, Przekrój, nr 6 (6 lutego 2012): http://www.przekroj.pl/pol/Start/Polecamy/Witamy-w-klubie-samobojcow